..........................................................
Κωστής Παπαγιώργης
(1947 - 2014)
Κωστής Παπαγιώργης
(1947 - 2014)
"ΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙ κανείς τους επιστρατευμένους θιάσους των κομμάτων, ο υπόλοιπος κόσμος – εκατομμύρια χασομέρηδων τηλεθεατών – παρακολούθησε με σβησμένες μηχανές το πολυτελές μασκαριλίκι του περιβόητου «ντιμπέιτ» που κράτησε δυο νύχτες και εννοείται πως αφορούσε εδικά τον ντόπιο πολίτη και τα δικαιώματά του. Η απορία γίνεται χρόνο με το χρόνο ασφυκτική: πώς τα καταφέρνουν αυτά τα απίθανα ανθρωπάρια και γλυτώνουν τον λιθοβολισμό; Πρέπει εξαρχής να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν νιώθουμε εξαπατημένοι, οργισμένοι, πεπλανημένοι και άλλα λοιπά παράγωγα – είδαμε ό,τι φοβόμασταν ότι θα δούμε…
…Τι να πει κανείς γι’ αυτό το ρυπαρό τέχνασμα που εκθέτει σε κοινή θέα όλα τα ασήμαντα (φάτσες, ενδυμασίες, παρατρεχάμενους, δημοσιογράφους, μπαγιάτικες ρητορικές) και αποκρύπτει έστω και τον κόκκο υποψίας και ειλικρίνειας;…
Αντί τούτου είχαμε τη μεθόδευση της μούγγας. Τυχαία μήπως οι ερωτώντες ανήκαν σε συγκεκριμένα κανάλια; Τα τηλεοπτικά «κόμματα» «ανακρίνουν» τα «πολιτικά» κόμματα! Ούτε ο ρουφιάνος έχει μπέσα, ούτε η πουτάνα ντροπή.
ΚΑΘΕ ΠΑΡΩΔΙΑ, ΠΑΝΤΩΣ, όση φτήνια κι αν τη χαρακτηρίζει, δεν παύει να είναι μεστή νοήματος. Όπου μιλούν άνθρωποι, όσο τυχάρπαστοι κι αν είναι, τα συμπεράσματα τρέχουν. Όταν μάλιστα η διαδικασία θυμίζει κακουργιοδικείο, Βουλή, επιτροπή σωτηρίας, ανήλικη γερουσία, ή απλώς φάρσα, ο θεατής μπορεί να ακονίσει το μυαλό του ωσότου καταλάβει ότι η μαζική δημοκρατία, πριν απ’ όλα, χειρίζεται το πραγματικό ως διάσταση του πλασματικού. Είναι οι πολιτικοί με σάρκα και οστά (κι όμως δεν είναι)· είναι οι αντιπρόσωποι του λαού και υπεύθυνοι για τις εθνικές αποφάσεις (κι όμως δεν είναι)· είναι το άνθος του πολιτικού μας δυναμικού (ας το αφήσουμε αυτό)· είναι οι μανιώδεις επικεφαλής των κομμάτων που πριν απ’ όλα βάζουν το κόμμα, την εκλεκτή τους πελατεία, την ατομική τους σταδιοδρομία, ενδίδοντας σε κάθε μορφή διαβουκόλησης, αλλοτριολογίας, αποτύφλωσης και σαθρότητας – αυτό πράγματι είναι…
…ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ και για την αληθινή πρωταγωνίστρια αυτής της συνάντησης κορυφής, που δεν ήταν άλλη από την αόρατη «σκατοσακούλα» που ο ένας την πετούσε στον άλλον, νίπτοντας τας χείρας του. Εννοούμε το δημόσιο χρέος που, όπως όλα τα βαρέα σφάλματα στην ντόπια σκηνή, είναι έγκλημα χωρίς εγκληματία, φόνος χωρίς δολοφόνο και κλοπή χωρίς κλέφτη. Η αφειδώς δανειοδοτούμενη Ελλάς – σαν εξέδρα τρελών που χάνεται στον ωκεανό – σπαταλάει το δημόσιο χρήμα, περπερεύεται, κάνει το αφύσικο φυσικό και δεν αναγνωρίζει ουδεμία ενοχή.’’
Κωστής Παπαγιώργης
(από το «LIFO», 1/10/2009)
...........................................................
Ο καθρέφτης
...........................................................
Ο καθρέφτης
Ανέβηκε στις 30 Σεπ 2011
Στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς
Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που μ'εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω
δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο,είναι όμοιος εγώ...
Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι,
δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό
Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό
Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...
Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό
μπροστά του γδύνονται του λεν(ε) γλυκές κουβέντες,
πίσω απ'το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ
Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπά μου
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί
τις φέρνει απέναντι μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί
Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...
Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες
σε οθόνες σε φωτοτυπίες και προβολείς
μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες
ζουν σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς
Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ
εσύ που ψάχνεις μεσ' τα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στην ζωή
Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Πρώτη εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς
Έχω μπροστά μου συνεχώς έναν καθρέφτη
που μ'εμποδίζει ότι είναι πίσω του να δω
δεν έχω δει ποτέ μου πιο μεγάλο ψεύτη
και το χειρότερο,είναι όμοιος εγώ...
Δείχνει πολύ καλός ενώ εγώ δεν είμαι,
δείχνει κακός ενώ δεν είμαι ούτε αυτό
Όσοι μου λένε "φίλε όπως είσαι μείνε"
είναι όσοι χάψαν τον αντικατοπτρισμό
Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...
Αντανακλά αυτά που θέλουν οι γυναίκες
κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό
μπροστά του γδύνονται του λεν(ε) γλυκές κουβέντες,
πίσω απ'το τζάμι εγώ ολομόναχος κοιτώ
Κάνει παιχνίδι ως και με τα πρότυπά μου
τις θείες φωνές που μου μιλούσανε παιδί
τις φέρνει απέναντι μου και στα κυβικά μου
πάω να τις φτάσω και τσουγκρίζω στο γυαλί
Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου,
ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου...
Ξέρω πως όλοι πια πιστεύουν σε καθρέφτες
σε οθόνες σε φωτοτυπίες και προβολείς
μέχρι παιχνίδια έχουν βγάλει που οι παίκτες
ζουν σε μια γυάλα και τους βλέπουμε όλοι εμείς
Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ
εσύ που ψάχνεις μεσ' τα μαύρα σου τα μάτια
να καθρεφτίζεις μόνο εμένα στην ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου