Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Τα κινητά στο σχολείο και ο "Καιόμενος" του Τάκη Σινόπουλου (facebook/Sofia Lampiki 17/9/2015)

...........................................................

  
Η καθηγήτρια στη Χίο Sofia Lampiki έγραψε στη σελίδα της στο fb (17/9/2015)
 




Περί της χρήσης κινητών στη σχολική αίθουσα.
Σήμερα, έκανα στα παιδιά της Γ μια εισαγωγή για τον Καιόμενο του Σινόπουλου που θα κάνουμε την επόμενη φορά.
Τους μίλησα για την αυτοπυρπόληση σα μορφή διαμαρτυρίας για να φτάσω στον Γεωργάκη που αποτέλεσε το έναυσμα για τον ποιητή.
Ξέρετε ότι οι έφηβοι δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει αυτός ο τρόπος αυτοκτονικής διαμαρτυρίας;
Μία ώρα λέγαμε για τους Βουδιστές μοναχούς, μιλήσαμε για τον έλληνα που αποπειράθηκε να αυτοπυρποληθεί πρόπερσι έξω από τράπεζα, δεν έχουν ιδέα τα παιδιά, πάθανε σοκ βέβαια.
Προτζέκτορα δεν έχουμε στις τάξεις, διαδραστικούς πίνακες δεν έχουμε, αλλά έχουν ΟΛΑ smartphones.



- βγάλτε τα κινητά απάνω στα θρανία, τους λέω.
- μα κυρία,απαγορεύεται, μου είπαν.
- τίποτε δεν απαγορεύεται όταν βοηθά το μάθημα, τους λέω.
Έπρεπε να δουν τις φωτογραφίες για να καταλάβουν και να είναι έτοιμοι για το ποίημα.
Τους έβαλα να γκουγκλάρουν "αυτοπυρπόληση"
Σε ένα λεπτό όλοι κοιτούσαν σε ζευγάρια και τριάδες τις εικόνες στα κινητά τους.
Τα άφησα να κουβεντιάζουν μεταξύ τους και απαντούσα στις ερωτήσεις τους.
Δεν υπάρχει πιο βλακώδης απόφαση του Υπουργείου απ αυτήν την απαγόρευση.
1. γιατί δεν ισχύει και δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
2.καλύτερα τα κινητά πάνω στα θρανία,παρά κρυμμένα να βιντεοσκοπούν δεν ξέρω τί
3.στα σχολεία που δεν έχουμε υποδομές είναι σωτηρία για να κάνουμε ενδιαφέρον το μάθημα μας.
'Αμποτες να ξυπνήσει και το υπουργείο.


...........................................

"Ο Καιόμενος"

Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα.
Ήταν στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται.
Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.







Δεν υπάρχουν σχόλια: