| ............................................... Η ρήξη μπορεί να λυτρώσει
Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Συχνά, σε μια οικογένεια τα δυσάρεστα μαθαίνονται απέξω. Το ενδοοικογενειακό σύστημα μπορεί να διαισθανθεί ακαριαία τα συμβάντα, αλλά για λόγους αυτοάμυνας τα απωθεί, για να τα επεξεργαστεί, και να τα εντάξει όταν και εφόσον είναι έτοιμο. Ετσι και στην περίπτωση της Ελλάδας, τα τελευταία χρόνια, όταν επωαζόταν η κρίση, όταν εκδηλωνόταν και όταν έσκασε. Τη συναισθανόμασταν, την αντιλαμβανόμασταν, κι όμως δεν φτάναμε τον συλλογισμό στις ακρότατες συνέπειες, δεν συντάσσαμε εναλλακτικά σχέδια, αποφεύγαμε να τεθούμε σε ετοιμότητα ενώπιον μιας καταστροφής, αν όχι για να την αποτρέψουμε, τουλάχιστον για να μειώσουμε τις απώλειες. Τώρα, τα κακά νέα καταφθάνουν από παντού. Στο εσωτερικό, οι μηχανισμοί ημιπληροφόρησης και τα εξαπτέρυγα έχουν εξαντλήσει σχεδόν κάθε δυνατότητα επηρεασμού διά κατασκευής μαγικών εικόνων. Η αδυσώπητη πραγματικότητα της ύφεσης και η σταδιακή παράλυση των κρατικών λειτουργιών δεν επιτρέπουν ταχυδακτυλουργικά τρυκ. Επιπλέον, η έξωθεν μαρτυρία, οδυνηρή και κάποτε συντριπτική, δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις. Τα αλλοδαπά μίντια μεταδίδουν εναργώς τα μεγέθη και τις έννοιες που καθορίζουν την πολιτική των Ευρωπαίων εταίρων και τις λογικές των αγορών. Ετσι μάθαμε λ.χ. το πραγματικό φόντο της πρόσφατης συγχώνευσης των δύο τραπεζών, εν συνεχεία δε η αγορά έβαλε τη δική της σφραγίδα εμπειρογνωμοσύνης βυθίζοντας τις χρηματιστηριακές αξίες. Στο ενδοοικογενειακό μέτωπο, οι ρητορικές ακροβασίες των κ. Παπανδρέου και Βενιζέλου, Παρασκευή και Σάββατο, επιβεβαίωσαν ότι η παρούσα ηγεσία αυτοσχεδιάζει με ορίζοντα εικοσιτετραώρων, με παγωμένα όλα τα αισθητήρια πρόσληψης της πραγματικότητας. Αρα, το ζητούμενο τούτες τις κρίσιμες ώρες δεν είναι πλέον η ποσότητα της τεχνικής πληροφορίας, αλλά η πολιτική βούληση και το ψυχικό απόθεμα, ώστε να ανασχεθεί η διαρκής πτώση. Να δοθεί τέλος στην διαρκή πτώση, στον αργό θάνατο. Προτού καν σκεφθούμε την αναγκαία επανεκκίνηση της χώρας, πρέπει να εξετάσουμε ποιοι θα διαχειριστούν την οδυνηρή πλην απολύτως αναγκαία ανάσχεση της πτώσης και κυρίως με ποιες διαδικασίες· τέτοιες που θα υπηρετούν μακροπρόθεσμα και τη δημοκρατία και την κοινωνία. Η προσφυγή σε εκλογές είναι μια οδός. Δεν είναι βασιλική οδός, δεν οδηγεί σε εύκολες λύσεις. Αλλά με ψέματα, φενακισμούς και ενδοοικογενειακές αποκρύψεις φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ας διαρρηχθεί η ενδοοικογενειακή συνενοχή. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, προπάτορες, γεννήτορες και τέκνα. Η αρχαία τραγωδία, με τις θυσίες, τις πατροκτονίες και τις μητροκτονίες, διδάσκει ακριβώς τη μοίρα της δημοκρατικής πολιτείας. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου