............................................................
Επιστροφή στους αγρούς
γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης
Καθώς οι ταξιτζήδες ετοιμάζονται πιθανότατα για τη δεύτερη σταυροφορία τους οι μικροεπιχειρήσεις κλείνουν και οι θέσεις εργασίας μειώνονται όπως οι ελπίδες της γεροντοκόρης, είναι διακριτό ένα ρεύμα νέων ανθρώπων (κάτω των σαράντα και πιθανώς των τριάντα), οι οποίοι - απογοητευμένοι από την άγονη πρωτεύουσα και τα "όχι" που δέχονται κατάμουτρα - αποφασίζουν να πάρουν το δρόμο της επιστροφής στα πάτρια χώματα. Δεν πρόκειται, βέβαια, για εύκολη απόφαση. Όπως ξέρουμε οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, αντί να στρ΄λεψουν τους αγρότες προς την έξυπνη παραγωγικότητα και τις νέες μεθόδους, τους απομάκρυναν από τα χωράφια, καθώς το εύκολο χρήμα, η κουτοπονηριά, τα αλβανικά χέρια, οι επιδοτήσεις και τα σκυλάδικα με τις όμορφες ξένες αποδείχτηκαν ισχυρές σειρήνες. Μια ζωή την έχουμε, άλλωστε!
Πλην όμως η νέα γενιά, που πρόλσβε να σπουδάσει σε κάποιες τεχνικές σχολές, αποδεικνύει έντιμη αποφασιστικότητα και βάζει στοίχημα. Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την εγκαταλειμμένη ή αδικημένη γη, να εφαρμόσουμε ό,τι μάθαμε στα θρανία ή κοντά στους πατεράδες μας, να παίξουμε τέλος πάντων το ζάρι μας, αντί να κλαίμε τη μοίρα μας στα καφενεία και στον τζόγο. Η γη είναι γνωστό ότι γεννοβολάει - αρκεί να τη μάθεις να τη σεβαστείς και να αποφασίσεις ότι το ξεροχώραφο μπορεί κάλλιστα να αποδειχτεί χρυσωρυχείο! Ένας φίλος που κατάγεται από τη Δράμα κι είχε κατέβει προ πολλού στην Αθήνα, τελικά (μετά το ψάξε ψάξε και το ρώτα ρώτα) πήρε των ομματιών του κι επέστρεψε στη γενέτειρά του με την απόφαση να αφοσιωθεί στην εκτροφή σαλιγκαριών. Στην αρχή όλα ήταν δύσκολα: τα δάνεια, οι κατάλληλοι χώροι, η γνώση της διαδικασίας, τα ειρωνικά και αποθαρρυντικά λόγια γνωστών και αγνώστων... Στη συνέχεια καθώς η εκτροφή άρχισε να αποδίδει, η αισιοδοξία έφερε τη συνεργασία, την επέκταση, τη συνεργατικότητα κι εντέλει τις εξαγωγές.
Ανάλογη επιτυχία είχαν και τα βιβάρια μιας άλλης παρέας νεαρών από τη Δυτική Στερεά, οι οποία κατάφεραν σε σχετικά σύντομο χρόνο χάρη στην ειδική γνώση που είχαν αποκομίσει από τις σπουδές τους - να έχουν λαμπρή παραγωγή και να προσφέρουν επιπλέον και θέσεις εργασίας. Σε όλες τις νάλογες απόπειρες (μανιτάρια, φυτά για φαρμακευτική εκμετάλλευση. ρόδια, κτηνοτροφία, οινοπαραγωγή) η απαρχή είναι δύσκολη όσο τα λόγια είναι εύκολα, αλλά στη συνέχεια - αν υπάρχουν σθένος και βούληση - η γη και η θάλασσα αρχίζουν να γεννοβολούν επιβραβεύοντας τους τολμηρούς. Όσο για την άποψη ότι αυτοί οι νεαροί μοιραία θα καταθέσουν τα όπλα με την πρώτη δυσκολία, μάλλον δεν ευσταθεί. Η ζωή σδτην επαρχία, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν παρέχει τις απολάυσεις και τις ευκαιρίες της μεγαλούπολης, από την άλλη όμως ακριβώς επειδή στρέφεται προς τη σωματική προσπάθεια και τη σχέση με τη γη, παρέχει ένα ισχυρό φρόνημα αγάπης για τον τόπο, για την οικογένεια και την έννοια της κοινότητας. Μάλιστα, παρατηρείται μια γενικευμένη ροπή προς τις πάλαι ποτέ εστίες, που όσο κι ανείναι ισχνή ακόμη, υπόσχεται κάποια αξιοποίηση του ελληνικού χώρου, ο οποίος εδώ κι έναν αιώνα εγκαταλείφθηκε σταδιακά με την ελπίδα του επαρχιώτη να ζήσει στην πρωτεύουσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου