................................................................
‘‘ Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Για ποια ελληνικότητα μιλούμε; Για την αλλοτινή...του Μακρυγιάννη, του Σολωμού και των δημοτικών τραγουδιών; Για τη δίσημη ρωμιοσύνη, όπως την ύμνησε ο Ρίτσος και τη σατίρισαν ο Παλαμάς, ο Σουρής και ο Βάρναλης; Ή μήπως την τωρινή μας θλιβερή υπόσταση, που δεν θα τη χαρακτήριζα ούτε αίσθημα ούτε συνείδηση;
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Λαϊκά δίστιχα, όπως το κρητικό:
«Φρύγομαι και μαραίνομαι σαν την κομμένη βιόλα / σαν όντε και σου θυμηθώ! Μα ίντα ξεχνώ σου κιόλα;» ή μήπως το κυπριώτικο: «Τον τόπον ‘που φιλιόμαστον θωρώ τον κ’ εννά σκάσω / φαίνεσται μώππεσεν φιλίν και σκύβκω να το πιάσω».
Η υπέροχη εκδοχή του Έλληνα.
Και του ανθρώπου γενικά: να κάνει δική του την αλήθεια πως «λευτεριά θα πει να μάχεσαι στη γη, χωρίς ελπίδα»
Αυτό που με χαλάει.
Το πόσο εύκολα και πόσο σταθερά στον τόπο μας (δια)φημίζονται και επικρατούν ως κορυφαίοι πολιτικοί, συγγραφείς, δημοσιογράφοι, επιστήμονες ακόμα και καλλιτέχνες, άνθρωποι (ας είμαι ευγενικός) που δεν το αξίζουν! – κι έρχεται ώρα να ψιθυρίσεις με τον Μανόλη Αναγνωστάκη: «Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ‘ξερα τι κάθαρμα ήσουν / τι κάλπικος παράς...»
...Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.
Κατοικούμε έναν πανέμορφο τόπο, που μέρα με τη μέρα τον μετατρέπουμε σε χωματερή. Μας δόθηκε μια θαυμάσια γλώσσα, που καθημερινά όλο και περισσότερο την κακοποιούμε. Παραλάβαμε μια ζηλευτή πνευματική κληρονομιά που, αντί να τη ζωντανέψουμε, την αποστειρώνουμε και τη νεκροτομούμε. Γιατί;
Όσο για τα πρέπει, είναι καιρός που τα έχω απαρνηθεί, εκτός από ένα, που λέει πως ο δάσκαλος πρέπει να φανερώνει την αλήθεια.
...Η οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη – ορίστε την.
Έτσι που διατυπώθηκε, το ερώτημα παραπέμπει σε όρους και έννοιες όπως ο οδικός χάρτης, που συνήθως τον καθορίζουν οι ισχυροί του κόσμου ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Θα προτιμούσα, κι ας ήταν επικίνδυνο, να ισχύσει το γνωμικό δίστιχο που λέει πως:
«Την τύχη του κάθε λαός την κάνει μοναχός του,
κι όσα του κάνει η τρέλα του δεν του τα κάνει οχτρός του»
Φάνης Ι. Κακριδής
(από το «Κ» της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ», 5/7/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου