.............................................................
Παραμύθι χωρίς όνομα
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Τρίτη 06 Σεπτεμβρίου 2011
Αντί να μεμψιμοιρούμε θα πρέπει να αρπάξουμε την ευκαιρία. Η ήττα της Εθνικής μπάσκετ από την ομάδα της χώρας χωρίς όνομα θα μπορούσε, όντως, να αποκαταστήσει την τάξη στη διαταραγμένη συλλογική μας συνείδηση. Και αντί να ξοδεύουμε τη φαιά ουσία των πνευματικών δυνάμεων του τόπου σε μεταρρυθμίσεις που κοστίζουν και ούτως ή άλλως ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν, να εγκύψουμε και πάλι στα πραγματικά προβλήματα του τόπου. Διότι, αν θυμάστε, που σίγουρα θα το θυμάστε, πριν βρεθούμε αντιμέτωποι με το μικρό αυτό πρόβλημα ρευστότητας που μας ταλαιπωρεί τους τελευταίους μήνες, πριν από μερικά χρόνια δηλαδή, η πολιτική μας τάξη εξαντλούσε όλο τον ποιητικό της οίστρο για να βρει ένα όνομα για την ακατονόμαστη. Εκπαιδευμένη δε στην ποιητική του ονόματος, είναι φυσικό σήμερα να αισθάνεται κάποια αμηχανία μπροστά στην πεζότητα των διλημμάτων που έχει να αντιμετωπίσει.
Χωρίς, εννοείται, να παραγνωρίζω το γεγονός πως όλα αυτά τα χρόνια ορισμένοι από μας δεν έπαψαν να κρατούν σε εγρήγορση τη συλλογική μας μνήμη, και υπενθυμίζοντάς μας τα ποιητικά μας καθήκοντα να τηρούν τις αποστάσεις τους από τη φρικαλέα πεζότητα των ελλειμμάτων και των αριθμών τους. Εχω γνωστούς οι οποίοι, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη που τους φέρνει η προοπτική της οικογενειακής τους Κυριακής, ξυπνούν νωρίς για να παρακολουθήσουν, κρυφά από τη γυναίκα τους, τον μητροπολίτη Ανθιμο. Είναι άνθρωποι που δεν καταθέτουν εύκολα τα όπλα.
Υπάρχουν βέβαια και οι δύσπιστοι και οι κακόπιστοι, διότι κυκλοφορούν και τέτοιοι ανάμεσά μας. Ολοι αυτοί που κοιτούν με στραβό μάτι της ποιητικές επιδόσεις του Εθνους μας και υποστηρίζουν, εν τη αφελεία τους, πως με κάτι τέτοια «παραμύθια χωρίς όνομα» καταντήσαμε επαίτες της πραγματικότητας. Κυνικοί και αφόρητα πεζολόγοι επιμένουν να αγνοούν πως η βαριά βιομηχανία αυτού του τόπου είναι ο πολιτισμός. Προσηλωμένοι δε στη συμπλήρωση της φορολογικής τους δήλωσης ή στην επίμονη αναζήτηση εργασίας, δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα επιτεύγματά μας στον τομέα της δημιουργίας. Δεν βλέπουν την άνθηση, εκτός της ποιητικής, και της γλυπτικής η οποία, μετά την ήττα της εθνικής μας μπάσκετ αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις διότι με τόσους πόντους που φάγαμε από τους ακατονόμαστους θα πρέπει να προσθέσουμε και άλλους, ακόμη περισσότερους πόντους στα αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που θα βγουν προσεχώς από τα χυτήρια της εθνικής μας συνείδησης.
Και για να μην ξεχνάμε την Ιστορία, ας θυμηθούμε πως και ο μέγας Περικλής άδειασε τα ταμεία της Αθήνας για να οικοδομήσει τον Παρθενώνα και τα πέριξ μνημεία. Από ό,τι διαπιστώνετε, τίποτε δεν έχει αλλάξει εν τω μεταξύ. Αυτοί έφτιαχναν Παρθενώνες και εμείς φτιάχνουμε παραμύθια χωρίς όνομα. Και ένας λαός ποιητικός, όπως εμείς, δεν πρόκειται να επιτρέψει σε κανέναν να του αφαιρέσει το δικαίωμα στο παραμύθιασμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου