"Επικίνδυνη προβολή" του Γιωργου Tερζη ( gterzis@kathimerini.gr, 3/8/2012)

............................................................

Επικίνδυνη προβολή

Tου Γιωργου Tερζη / gterzis@kathimerini.gr

Πριν από κάποια χρόνια η πολιτική εξίσωση ήταν μάλλον απλή: μια θέση εργασίας στο Δημόσιο ή κάποιου άλλου είδους εξυπηρέτηση ισούτο με μία ψήφο, για την ακρίβεια με τις ψήφους μίας οικογένειας. Πλέον, με το κράτος σε πτώχευση, εφευρίσκονται νέοι -και περισσότερο λαϊκίστικοι- τρόποι προσέγγισης των πολιτών. Η αρχή έγινε με τα «κοινωνικά παντοπωλεία». Oλα τα κόμματα της Δεξιάς διαθέτουν από ένα. Εσχάτως, βλέπουμε τη Χρυσή Αυγή να μοιράζει τρόφιμα στις πλατείες της χώρας, εννοείται αποκλειστικώς σε Ελληνες πολίτες. Πριν από μερικές ημέρες, η ίδια οργάνωση είχε την έμπνευση να οργανώσει και εθελοντική αιμοδοσία. Παραλήπτες θα ήταν επίσης αποκλειστικά Ελληνες πολίτες. Οι υπόλοιποι, αν δεν βρίσκουν αίμα, δεν πειράζει· ας πεθάνουν.

Δεν θα ήταν άξια μνείας αυτά, άλλωστε είναι λίγο ώς πολύ γνωστά, εάν δεν υπήρχε η άκριτη προβολή των εν λόγω πρωτοβουλιών από τα Μέσα Ενημέρωσης.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι επελέγη το κεντρικότερο σημείο της Αθήνας, με αποτέλεσμα οι τουρίστες να φωτογραφίζουν με έκδηλο ενδιαφέρον τους... εξαθλιωμένους Ελληνες που αναμένουν το... συσσίτιο. Αλλωστε το προφίλ της χώρας πλήττεται βάναυσα για σοβαρότερους λόγους, ενώ η οικονομική δυσπραγία των πολιτών δεν χρειάζεται ουρές συσσιτίων για να αποδειχθεί. Αρκεί μια ματιά γύρω μας. Υποθέτω, πάντως, πως δεν είναι αυτή η εικόνα της «περήφανης Ελλάδας» που θέλει να μεταδώσει ανά την υφήλιο η εν λόγω οργάνωση.

Το πρόβλημα δεν είναι ούτε καν η διάθεση κάποιων πολιτών να παραμείνουν στην ουρά και να υποστούν έναν, εξευτελιστικό θεωρώ, έλεγχο στοιχείων, προκειμένου να αποδείξουν την ελληνική τους καταγωγή. Οι ίδιοι πολίτες ενδεχομένως νιώθουν ήδη τόσο εξευτελισμένοι από όσους τους κυβέρνησαν που η αναμονή στην ουρά να είναι το μικρότερο κακό. Ανέχεια υπάρχει. Ωστόσο, η έφεση του Ελληνα στο... τσάμπα είναι μια παράμετρος που δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε.

Το πρόβλημα και το πλέον εξοργιστικό στην υπόθεση αυτή είναι η, άνευ κριτικής, αποδοχή που απολαμβάνουν τέτοιου είδους πρωτοβουλίες από τα Μέσα Ενημέρωσης. Η διανομή πατάτας, γάλακτος, ζυμαρικών και ελαιόλαδου από τη Χρυσή Αυγή έγινε σε ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση, από τα έντυπα μέσα αντιμετωπίστηκε με απάθεια, ο δε ρατσιστικός διαχωρισμός των προνομιούχων έμοιαζε σχεδόν ως… γραφική παραξενιά των στελεχών του εν λόγω κόμματος.

Για μια στιγμή, όμως. Εδώ δεν πρόκειται για κάποια οργάνωση που αναπτύσσει φιλανθρωπικό έργο. Δεν πρόκειται καν για μια κομματική πρωτοβουλία με στόχο την ενίσχυση κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης που κάνουν αυτή ακριβώς τη δουλειά. Δεν μαζεύτηκαν τρόφιμα με πρωτοβουλία ενός κόμματος, προκειμένου να δοθούν στα συσσίτια του δήμου. Εδώ έχουμε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα που, αντί να αναλάβει -ως οφείλει- κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες ανατροπής της πολιτικής που οδηγεί «τους πολίτες στην... κινεζοποίηση», όπως αναγράφεται σε χθεσινή ανακοίνωση της Χ.Α., τους εξωθεί ως... Κινέζους άλλων εποχών στα συσσίτια. Και μάλιστα με όρους προσβλητικούς, όχι μόνον γι’ αυτούς που αποκλείονται από τη διανομή αλλά και για όσους έλαβαν αυτά τα λίγα τρόφιμα. Παρεμπιπτόντως, εάν ένας άνθρωπος σαν τον Ηλία Ηλιάδη, που προχθές πανηγύριζε δείχνοντας το εθνόσημο, πλησίαζε στο Σύνταγμα θα πέρναγε την εθνική κρησάρα των στελεχών της Χρυσής Αυγής ή θα τον έδιωχναν κακήν κακώς;

Αλλά όλα αυτά μάλλον είναι ψιλά γράμματα. Οι περισσότεροι παρακολουθούμε, μακάριοι στην αυγουστιάτικη ραστώνη μας, το τηλεοπτικό θέαμα που μας προσφέρει η οργάνωση. Ολα μοιάζουν σχεδόν φυσιολογικά, ακόμη και ο έλεγχος στοιχείων από ιδιώτες. Ακόμη και ο οικειοθελής διαχωρισμός μας σε «εθνικούς» και μη. Με άλλα λόγια, διά της αδιαφορίας ή της ανοχής νομιμοποιούμε σταδιακά μια ακραία πρακτική. Μόνον που, την επόμενη φορά, δεν θα έχουμε πλέον άλλοθι για να πούμε ότι πέσαμε από τα σύννεφα...