..............................................................
...Ο οικογενειάρχης Αθανάσιος Διάκος
του Στέφανου Κασιμάτη ("Καθημερινή", 29/8/2012)
Ο Αδωνις Γεωργιάδης
φόρεσε τη φουστανέλα και το φέσι του, κόλλησε και ένα ψεύτικο μουστάκι
στο πρόσωπο και έσυρε το γιαταγάνι απ’ το θηκάρι του! Κάποια Λένα
Κιτσοπούλου τόλμησε να θίξει τον Αθανάσιο Διάκο! Και μάλιστα τον έθιξε,
παρακαλώ, «ως άνθρωπο και οικογενειάρχη», σύμφωνα με την γλαφυρά
διατύπωση του κατά τα άλλα λογιοτάτου βουλευτή, στην ερώτηση που
κατέθεσε για μια ανούσια παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών, την οποία ούτε
το κοινό πρόσεξε ούτε οι κριτικοί.
Μόνον οι πάντα εύθικτοι
εθναμύντορες ασχολήθηκαν με αυτήν, επειδή τσίμπησαν στην ευκολία της
πρόκλησης που χρησιμοποίησε η καλλιτέχνις, ελλείψει εμπνεύσεως μάλλον: Ο
Αθανάσιος Διάκος επιστρέφει και ζει στην Αθήνα του σήμερα. Τι μας λέτε!
Μα είναι τέτοια η χοντροκοπιά της ιδέας, ώστε το πρόβλημα μοιράζεται
εξίσου σε εκείνους που τη συνέλαβαν και στους άλλους που κάθονται και
την παίρνουν στα σοβαρά. Πολύ περισσότερο για τους δεύτερους, όταν την
πατάνε όπως ο Αδωνις, ο οποίος σε δύο σημεία της ερώτησης αναφέρει ότι η
παράσταση δόθηκε στο Ηρώδειο, ενώ ανέβηκε στη σκηνή της Πειραιώς.
Αφήστε δε ότι στην προσπάθειά του να υπερασπισθεί τη μνήμη του ήρωα
καταφέρνει να την προσβάλει, αφού αποδίδει την ιδιότητα του
«οικογενειάρχη» σε έναν μοναχό.
Υποψιάζομαι ότι ο καλός βουλευτής,
ως άνθρωπος του πάθους, έχει την τάση να φαντάζεται τους ήρωές του με
τους όρους της δικής του πραγματικότητας. Κατά τούτο, μου θυμίζει τον
συμπαθή Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος, μιλώντας κάποιον Αύγουστο στη Βουλή,
ευχήθηκε χρόνια πολλά στον Μέγα Αλέξανδρο, γιατί αν ζούσε σε λίγες μέρες
θα ήταν η γιορτή του. Σε τελευταία ανάλυση όμως, το ίδιο ακριβώς δεν
κάνει και η Λ. Κιτσοπούλου; Κιτς, σε κάθε περίπτωση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου