Άρτι αφιχθείς από τη Σύρο και ξαναβρίσκοντας παλιά κιτάπια...

..............................................................

Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ kiousis@enet.gr 

Τοιχογραφία συριανού καημού  

Μια λέξη που σε πληγώνει στην κοινή θέα της. Ενα ρήμα γεμάτο πόνο γραμμένο με μαύρο σπρέι στον τοίχο του Νεωρίου, στην εξωτερική πλευρά των ναυπηγείων στην Ερμούπολη της Σύρου. Ενας ρημαγμένος άνθρωπος εκμυστηρεύεται δημόσια τον καημό του: «βασανίζομαι...».

•  
  
  
  
  «της καρδιάς τα ραγίσματα της αγάπης τα κρίματα» Π. ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΥ Γιατί, άραγε, τέτοια απόγνωση; Λόγω της άθλιας οικονομικής κατάστασης; Να έχει πρόβλημα ψυχολογικό; Να είναι από ερωτικό μαράζι; Αντρας ή γυναίκα; Νεαρός ή νεαρή; Ενα δίστιχο του Μάρκου Βαμβακάρη έρχεται στο νου: «Εχω καημούς αγιάτρευτους βαθιά στα φυλλοκάρδια / και πάντα μελαγχολικό με βλέπουνε τα βράδια».
  Μπαίνοντας λίγο πιο κάτω σ' έναν απόκεντρο δρόμο (Θερμοπυλών), παράλληλο με τον παραλιακό, το μάτι μας αιχμαλωτίζεται ξανά από την ίδια λέξη πάνω σε μια εγκαταλειμμένη αποθήκη: «βασανίζομαι...».
  Ως ερασιτέχνες ντετέκτιβ... τοιχοδιώκτες προχωράμε πιο πέρα ψάχνοντας στα κουτουρού την κρυφή αυτή βασανισμένη «φωνή». Σ' ένα ανήλιαγο, μικρό, στενό σοκάκι, το μυστήριο μοιάζει να αποκρυπτογραφείται. Στον έναν τοίχο γράφει ψηλά: «Ι love him» (σ.σ. το όμικρον με σχήμα καρδιάς) και δίπλα «Not ours». Από κάτω, «σουρωμένη» και πιο κάτω δεξιά: «βασανίζομαι...». Υπογράφει ως Coraline.
  Μια κοπελιά οινοβαρής με πνεύμα υποβρύχιο, γλωσσοδέρνεται ελληνικά και αγγλικά, υποφέρει συναισθηματικά. «Σεβτάς είν' αυτός, δεν είναι τσορβάς... έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας», όπως γράφει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
  Κουράγιο, Κοραλλία, κορίτσι άγνωστο. Εκατομμύρια έρωτες δεν ευοδώθηκαν, δεν ανταποκρίθηκαν, έπεσαν άδοξα. Κι αυτό θα περάσει. Ολα περνούν. Περαστικοί στη Σύρο, περαστικοί στη ζωή. Θα τα καταφέρεις. Οι γυναίκες είναι πιο δυνατές από τους άντρες. Ισως να γίνεις και πηγή έμπνευσης κάποιου διηγήματος ή χρονογραφήματος.