"Ο πύργος έχει σαθρά θεμέλια" Γιάννης Μακριδάκης (http://ostria-gr.blogspot.gr, 14/5/2013)

...............................................................

Ο πύργος έχει σαθρά θεμέλια

 

Γιάννης Μακριδάκης          Το να φεύγεις από την ησυχία του χωριού και του χτήματος το πρωί και να περπατάς στην Ιστικλάλ το απόγευμα, είναι είναι τελείως σοκαριστικό.
Είχα να πάω από το 2009 στην Πόλη αλλά θυμόμουν πως η Αθήνα ήταν από τότε χωριό μπροστά της. Τώρα φαντάζει ως χωριό υπό εγκατάλειψη.
Η Κωνσταντινούπολη είναι τρομακτική για μένα που ζω μακριά από την αστική ζωή της πολυκοσμίας και της κατανάλωσης. Εκατομμύρια άνθρωποι, εξαθλιωμένοι, φτωχοί, ανερχόμενοι πλούσιοι, πλούσιοι, πολύ πλούσιοι και μεγιστάνες συνυπάρχουν σε μια πόλη που έχει πληθυσμό σχεδόν όσο δυο Ελλάδες....

Ο ορισμός της καταστροφής του πλανήτη η ζωή όλων αυτών, που όλη μέρα σπαταλούν και καταναλώνουν φυσικούς πόρους κυκλοφορώντας το χρήμα τους και δίχως να αναπληρώνουν τίποτε από αυτό που χρησιμοποιούν. Ζουν σαν η γη να είναι άπειρη, δεν έχουν σκεφτεί ποτέ πως όλα αυτά που χρειάζονται για να ζήσουν, κάπου και με κάποιους τρόπους παράγονται, πως πρέπει να ζει ο πλανήτης για να μπορεί να τους παρέχει και να τα πουλάνε – αγοράζουν. Εκατομμύρια άνθρωποι καταβροχθίζουν καθημερινά κάθε είδους αγαθό στις αγορές της Πόλης και όλων των πόλεων της γης. Λες και όλη η η φύση τριγύρω δουλεύει με ρυθμούς εξοντωτικούς για να εφοδιάζει την αγορά με προϊόντα, τα οποία θα γίνονται αντικείμενα αγοραπωλησιών για να κινείται το χρήμα και η ζωή των ανθρώπων εντός της. Στην Πόλη είδα κάστανα και καρπούζια ταυτόχρονα, όλα τα καλοκαιρινά λαχανικά από τώρα, εκατομμύρια ψάρια, κρέατα και οτιδήποτε βάλει ο νους του ανθρώπου. Ενέργεια ηλεκτρική ανυπολόγιστη μέρα νύχτα, μπετά, γυαλιά, μεταλλεύματα, καύσιμα. Μια κατάσταση τελείως παρανοϊκή και τραγικά αδιέξοδη.
Όσο γιγαντώνεται ο αστισμός, τόσο βαδίζει προς την υποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος από το χρηματιστηριακό, είχα γράψει πριν φύγω και αυτό το είδα ολοζώντανο εμπρός μου αυτές τις μέρες στην Πόλη. Είναι απολύτως τρομακτική η προοπτική των ανθρώπων διότι το μόνο βέβαιο είναι ότι θα φάνε ο ένας τον άλλον σύντομα. Δεν αντέχει το οικοσύστημα να τροφοδοτεί το παρανοϊκό τους σύστημα.
Ένα πρωί τράβηξα την παρακάτω φωτογραφία. Κοιτάξτε την σημειολογία της.

 

Ένατος όροφος ξενοδοχείου. Ψηλώνουν όλοι για να έχουν πρόσβαση στον ουρανό, σαν τα δέντρα που δίπλα δίπλα συναγωνίζονται, αυτοί όμως ανταγωνίζονται. Κι έτσι θα σκάσουν μια μέρα κάτω με κρότο και θάνατο. Ο γλάρος στο φυσικό περιβάλλον που δεν αντέχει πια, κι ο “πολιτισμένος” δυτικός σε διακοπές, εσώκλειστος στο αποστειρωμένο του χρηματοοικονομικό σύστημα, έχει αναγάγει τις τροφές σε προϊόντα αγοράς. Οι τροφές δεν αποτελούν πλέον κοινά αγαθά. Πρώτον διότι τα αγοράζει και δεύτερον διότι είναι “πονηρές”, φτιαγμένες μαζικά από χειρίστου είδους υλικά (αν βλέπατε τα κατακόκκινα λουκάνικα του πρωινού στο ξενοδοχείο, θα καταλαβαίνατε τι εννοώ, τουλάχιστον όσοι έχετε ακόμα πρόσβαση σε πραγματικές τροφές) αλλά ο “πολιτισμένος” δυτικός δεν ενδιαφέρεται για το τι τρώει, μόνο να κοιτάζει τον γλάρο και να τον φωτογραφίζει ως γραφική εικόνα ενδιαφέρεται, διότι δεν είχε πολλές φορές στη ζωή του την ευκαιρία να δει γλάρο από τόσο κοντά. Η φωτογραφία μάς μεταφέρει στο μέλλον το κοντινό, έχει καταναλώσει τα πάντα ο σύγχρονος αστός, τα ζώα αλλά και οι άνθρωποι οι εξαθλιωμένοι, όλους αυτούς συμβολίζει ο γλάρος της φωτογραφίας, κάθονται έξω από το χρηματιστηριακό περιβάλλον, εντός του εναπομείναντος φυσικού και πεινάνε, ζητιανεύουν από τον αστό που έχει το χρήμα, να τους δώσει λίγα ψίχουλα ευσπλαχνίας, να τους αγοράσει τροφή, που κάποτε ήταν κοινό κτήμα αλλά τώρα είναι μόνο για όσους έχουν εισόδημα σε χρήμα.
Δείχνει το άμεσο μέλλον της ανθρωπότητας και του οικοσυστήματος η φωτογραφία σε όσους μπορούν να δούνε. Μονάχα ο αστός καταναλωτής που έχει χρήμα θα ζει και θα τρώει σκουπίδια αγοραστά, ενώ όλα τα υπόλοιπα πλάσματα θα τον κοιτούν πίσω από τζάμια. Άνθρωποι φτωχοί και ζώα, όσα απομείνουν. Μέχρι να εξαφανιστούν από την πείνα όλα τα είδη και να απομείνουν οι αστοί να τρέφονται με τις σάρκες τους. Τότε θα καταρρεύσει ο πύργος και θα πέσουν με κρότο τρομακτικό από την κορφή στα θεμέλια του, για να δουν, λίγο πριν τον φρικτό τους θάνατο πως τα χτίσανε σαθρά. Παρά το χρήμα που είχαν στα χέρια τους και παρά τις σύγχρονες, υψηλής εξειδίκευσης σπουδές τους.