"Τα τρόπαια και η σημασία τους" του Παντελή Μπουκάλα ("Καθημερινή", 14/5/2013)

................................................................

Τα τρόπαια και η σημασία τους

Του Παντελή Μπουκάλα

Λαοκολακεύοντες και αυτοκολακευόμενοι, οι εθνογονιδιολόγοι ισχυρίζονται ότι το αίμα μας είναι εμπλουτισμένο με φιλοξενίνη, αντιρατσιστίνη, νικηφορίνη και άλλες ευγενείς ουσίες. Ωσπου να τις εντοπίσουμε όμως εργαστηριακά, ορθότερο είναι να μας απασχολήσει μια ουσία που κυκλοφορεί πράγματι στις φλέβες μας: η υπερβολίνη. Κύριο γνώρισμά της είναι να αυξάνεται όσο περισσότερο ρητορεύουμε υπέρ του μέτρου, που υποτίθεται ότι αποτελεί τμήμα της πνευματικής μας κληρονομιάς. Κάθε φορά, λοιπόν, που ακούγεται το «μηδέν άγαν» ή το «μέτρον άριστον», η υπερβολίνη ρέει εντός μας ποταμηδόν. Η υπερροή αυτή καταρρίπτει κάθε ρεκόρ όταν προκύπτουν σπουδαίες νίκες της Εθνικής ή κάποιου συλλόγου σε οποιοδήποτε άθλημα. Τότε η υπερβολίνη αντικαθιστά τη μελάνη γραφής των πρωτοσέλιδων τίτλων. Καθόλου παράξενο ή καινοφανές δεν ήταν, λοιπόν, που οι αθλητικές εφημερίδες δόξασαν τον θρίαμβο του ΟΣΦΠ στο Λονδίνο με εκφράσεις του τύπου «Ο Ολυμπιακός συγκλόνισε την Ευρώπη» ή «Αφησε άναυδο όλο τον πλανήτη». Και επειδή η Ευρώπη φάνηκε ανυπόληπτα μικρή, ο δε πλανήτης περιορισμένου όγκου, προέκυψε το διαστημικό: «Γονάτισε το Σύμπαν». Φυσικά και ενδιαφέρθηκε η Ευρώπη, η μπασκετική εννοείται. Φυσικά και χειροκρότησε μια ομάδα που εκτός από ταλέντο, διαθέτει το σπάνιο προτέρημα του πείσματος. Ακόμα κι όταν ο αντίπαλος δείχνει να τη σαρώνει, η αγωνιστική προϊστορία της σε πείθει ότι κάποια στιγμή θα πάρει αυτή τη σκούπα στα χέρια της. Και την κούπα. Ωστόσο, αν έβλεπε κανείς τα πρωτοσέλιδα των ελληνικών εφημερίδων των στρατευμένων στον ΠΑΟ, την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟΚ, θα διαπίστωνε πως η νίκη του Ολυμπιακού δεν αναγραφόταν πουθενά ή υπήρχε μια δυσδιάκριτη ειρωνική αναφορά στα χαμηλά. Εν ολίγοις, ο πανευρωπαϊκός συγκλονισμός άφησε αδιάφορη περίπου τη μισή Ελλάδα, αν δεν την πίκρανε. Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος που ήρθε η νίκη έπεισε και αρκετούς αντιολυμπιακούς να χαρούν. Και επειδή στην ανατροπή συμπρωταγωνίστησαν πιτσιρικάδες Ελληνες, και επειδή αντί της συντριβής που προμήνυε το πρώτο δεκάλεπτο, ήρθε η αποστομωτική κατοστάρα. Επιπλέον: Οι Ολυμπιακοί χάρηκαν με την καρδιά τους όπως δεν χάρηκαν το προηγούμενο βράδυ, με τον τελικό του ποδοσφαιρικού Κυπέλλου. Η κατάφωρη διαιτητική αδικία εις βάρος του αντιπάλου μόνο τους πωρωμένους δεν ενοχλεί. Εχει άραγε κάποια εξωαθλητική σημασία το τρόπαιο του «Θρύλου» ή οποιοδήποτε αθλητικό τρόπαιο; Ο Κώστας Παπανικολάου, αστεράκι που θα γίνει αστέρας, αυθόρμητος όπως είναι ή μεθυσμένος από τη χαρά, είπε πως η νίκη της ομάδας του δείχνει πως η Ελλάδα είναι εδώ, κι ας θέλουν κάποιοι να την πατήσουν. Το να το λέει αυτό ένας παίκτης που μόλις θριάμβευσε είναι φυσικό. Οι πολιτικοί, όμως, φρονιμότερο είναι να μένουν στα συγχαρητήρια και να μην προχωρούν σε επικολυρικές γενικεύσεις και προτροπές. Εχουμε, άλλωστε, ακόμα την πικρή γεύση από το «ελληνικό καλοκαίρι του 2004»: το μεν Γιούρο κάθε άλλο παρά καθάρισε το ποδόσφαιρό μας, η δε μέθη των υπερσπάταλων Ολυμπιακών μάς προκάλεσε χανγκόβερ διαρκείας. Και ζημιά ανυπολόγιστη.