"Λαίδη Λάζαρος" (απόσπασμα) ποίημα της Σύλβιας Πλαθ ("ΑΥΓΗ", 12/5/2013)

.........................................................
 

Σύλβια Πλαθ
 (1932-1963)


















Λαίδη Λάζαρος

(απόσπασμα)

Αυτά είναι τα χέρια μου
Τα γόνατά μου.
Ίσως έμεινα πετσί και κόκαλο,

Όπως και να 'χει, είμαι η ίδια κι απαράλλαχτη γυναίκα.
Την πρώτη φορά που συνέβη, ήμουν δέκα.
Ήταν ατύχημα.

Τη δεύτερη φορά σκόπευα
Να το πετύχω και να μην επανέλθω.
Λικνιζόμουν κλειστή.

Σαν το στρείδι.
Έπρεπε να με φωνάξουν και να με ξαναφωνάξουν
Κι απέσπασαν τα σκουλήκια από πάνω μου
σαν κολλώδη μαργαριτάρια.

Το να πεθαίνεις
Είναι ένα είδος τέχνης, όπως κι οτιδήποτε άλλο.
Το κάνω εξαιρετικά καλά.

ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ

Μετάφραση Γ. Αντιόχου
Από το βιβλίο "Η θηριώδης μούσα", εκδ. Μικρή Άρκτος,
Αθήνα, 2008


από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" (12/5/2013)
με ανθολόγο του Μαΐου του 2013 την Ζέφη Δαράκη