..........................................................
Βιβλιοθηκών το ανάγνωσμα
της Άννας Δαμιανίδη
 |
| Το μαγαζάκι στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας |
Επισκέπτομαι τις
βιβλιοθήκες σαν τουρίστας και μόνο. Δεν παίρνω βιβλία να καθίσω να διαβάσω. Δεν
το συνήθισα, δεν το έκανα ποτέ αφότου τέλειωσα το σχολείο τουλάχιστον. Τη
βιβλιοθήκη του σχολείου την είχα εξαντλήσει, αλλά ως εκεί. Στη Νομική Σχολή
Θεσσαλονίκης δεν διάβηκα το κατώφλι της βιβλιοθήκης. Ας το σημειώσουν όσοι
πιστεύουν ότι πρέπει να συνεχίσει η δωρεάν παροχή βιβλίων στα ΑΕΙ. Οι φοιτητές
αποστηθίζουν το δωρεάν τους και δεν μαθαίνουν ποτέ να αναζητούν κάτι άλλο, δεν
μαθαίνουν να μαθαίνουν. Αλλά τώρα το θέμα μας είναι άλλο.
Τα βιβλία που έχω
διαβάσει στη ζωή μου ήταν πάντα δικά μου ή δανεισμένα. Δεν πήγαινα στη
δανειστική βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου, εξάλλου δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Στο
Παρίσι πλησίαζα με δέος τις μικρές βιβλιοθήκες του τμήματος που σπούδαζα,
νιώθοντας πάντα ότι κάτι εύθραυστο θα αναποδογυρίσω με τον αγκώνα μου, ή ότι θα
πω κάποια βλακεία. Η σοφία του κόσμου συγκεντρωμένη στα ράφια με κοίταζε
αβάσταχτα αυστηρά.
Για έναν άνθρωπο
που του αρέσει το διάβασμα καταντά διχασμός προσωπικότητας. Αποφάσισα κάποια
στιγμή να κάνω ρεπορτάζ στην Εθνική Βιβλιοθήκη, για να το ξεπεράσω. Έκανα το
ρεπορτάζ, αλλά δεν το ξεπέρασα. Επισκέφτηκα τη Γεννάδειο, αλλά πάλι δεν
γιατρεύτηκα. Είδα και τη Βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων στο σταθμό Λαρίσης, εκεί
δεν έπαθα τίποτε, αλλά δεν με έπεισε καν ότι είναι βιβλιοθήκη. Οι βιβλιοθήκες
πρέπει να έχουν κάποια ατμόσφαιρα, δεν γίνεται να μοιάζουν με αποθήκες. Ένα
δέος να το υποβάλουν, αλλά όχι τρόμο. Όπως οι εκκλησίες, που σέβεσαι μεν, προχωράς
δε. Περισσότερη άνεση νιώθω σε εκκλησίες δυστυχώς, παρά σε βιβλιοθήκες, παρόλο
που θα ήθελα να είναι αντίστροφο.
Συνεχίζω τα
ρεπορτάζ. Μέχρι να φτάσω στο σημείο να ξυπνάω με την επιθυμία ενός βιβλίου και
να το αναζητώ σε κάποια βιβλιοθήκη, θα πηγαίνω σαν τουρίστρια όπου βρίσκομαι
και θα φωτογραφίζω εξωτερικά και εσωτερικά βιβλιοθηκών. Αν μπορώ να πίνω καφέ
επί τόπου και να αγοράζω κάποιο σουβενίρ, θα το κάνω κι αυτό. Το χειμώνα είχα
γράψει για πωλήσεις σουβενίρ στις βιβλιοθήκες επειδή είχα αγοράσει ένα από τη
βιβλιοθήκη της Ουψάλας, και με είχαν ειρωνευτεί καταλλήλως οι αναγνώστες του Protagon. Δεν πειράζει. Στο Εδιμβούργο πήγα στην Εθνική
Βιβλιοθήκη της Σκωτίας, ήπια καφέ, έφαγα κέικ και είδα μια μεγάλη έκθεση με
σκωτσέζικες ταινίες και αφίσες. Θα έχουν και εδώ οικονομικά προβλήματα, πρέπει
να προσελκύουν κόσμο, αν και δωρεάν καλοδέχονται κάποιο κέρδος, και θέλουν να
θυμίζουν ότι σε κάτι χρησιμεύει η ύπαρξη τους. Απέναντι έχει μια άλλη
βιβλιοθήκη, πιο σεμνή, λιγότεροι καφέδες και σουβενίρ, εκθέσεις αρκετές. Αυτές
τις μέρες έχει έκθεση για το Κοράνι, που επιμελήθηκε η μουσουλμανική κοινότητα.
 |
| Τα παιδικά στο μαγαζάκι της Βιβλιοθήκης |
Στη δική μας, την
εθνική εννοώ, θα μπορούσαν να αρχίσουν πειραματικά με ένα κιόσκι εκεί μπροστά,
στην τουαλέτα περιστεριών που είναι η πρόσοψη της, να πουλάνε κάρτες και
καταλόγους των χειρογράφων που έχει μέσα, διότι έχει μερικά εξαιρετικά
χειρόγραφα απ’ ότι θυμάμαι. Αντί για τα προεκλογικά περίπτερα και γενικότερα
τις πολιτικολογούσες εγκαταστάσεις, θα είχε ενδιαφέρον κάτι τέτοιο, και θα
ωφελούσε τον τουρισμό. Μπορείτε να με βρίσετε πάλι, δεν έχω πρόβλημα, αρχίζω να
συνηθίζω αυτή τη λειτουργία του διαδικτύου, που είναι κυρίως να σε κάνει
ανθεκτικό σε επιθέσεις. Να δούμε πότε θα συνηθίσω και τις βιβλιοθήκες που σε
καλωσορίζουν θερμά και σε ενθαρρύνουν να ανοίξεις τα βιβλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου