..............................................................
Περίσσεια μίσους και τεστοστερόνης
Tης Μαριας Κατσουνακη
Αφού η «Χρυσή Αυγή» «ήρθε και θα μείνει και να το πάρουμε απόφαση»,
όπως μας έχει διαβεβαιώσει ο κ. Μιχαλολιάκος, γιατί δεν δοκιμάζει την
αποτελεσματικότητά της στις συμμορίες με τα Καλάσνικοφ που ληστεύουν,
σκοτώνουν και τρομοκρατούν; Θεωρούν ότι οι επιθέσεις σε ανίσχυρους
μετανάστες, Αιγύπτιους, Αφρικανούς, Αλγερινούς (σε όποιον εν πάση
περιπτώσει αποκλίνει χρωματικά του λευκού) προσφέρουν κοινωνικό έργο;
Ανακουφίζουν από το αίσθημα ανασφάλειας τους πολίτες οι άγριοι
ξυλοδαρμοί αστέγων, πενήτων ή φιλήσυχων ψαράδων (το επεισόδιο με τους
Αιγύπτιους στο Πέραμα); Βοηθούν στην ενίσχυση της ασφάλειας οι
σιδηρολοστοί εναντίον ανύποπτων ανθρώπων, οι οποίοι είχαν την ατυχία να
συναντηθούν με χρυσαυγίτες σε μετρό, σταθμούς ή πλατείες;
Γιατί,
άραγε, αυτό το μένος κατά των μεταναστών εξαιρεί διαπιστωμένους
εγκληματίες με Καλάσνικοφ που θερίζουν μέρα μεσημέρι όποιον αρνείται να
τους παραδώσει τον χαρτοφύλακά του, που λεηλατούν τράπεζες, απειλούν και
σκοτώνουν ηλικιωμένους; Προφανώς οι δύο μετανάστες από την Αλγερία που
βρέθηκαν από παραλία των Χανίων στο νοσοκομείο της πόλης με
κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, χωρίς ρούχα, κινητά και χρήματα, δεν ήταν
ύποπτοι για ληστεία μετά φόνου. Πλήρωσαν πολύ ακριβά την ιδέα τους να
βρεθούν στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα. Αν και απ’ ό,τι φαίνεται, τα ατυχή
«ραντεβού» είναι γενικευμένα και απολύτως στοχευμένα: στα ράκη ζωής και
στους αδύναμους εκβάλλει η περίσσεια τεστοστερόνης και μίσους.
Η
μεγάλη διακριτικότητα απέναντι στον υπόκοσμο των εγκληματικών συμμοριών,
που σκορπούν τον τρόμο στους κατοίκους, είναι πράγματι αξιομνημόνευτη.
Τόση απροθυμία να συγκρουστούν με το έγκλημα αυτοί οι καβαλάρηδες με τα
μαύρα καταλήγει εξαιρετικά ύποπτη. Τόση εθελοτυφλία γεννάει δεύτερες
σκέψεις. Λες να υπάρχει μια άτυπη, διαχωριστική γραμμή, υπόγειας
συνεννόησης και συνεργασίας; Να γνωρίζονται, αλλά να μη θέλουν να
μπλέκουν ο ένας στα πόδια του άλλου;
Σκόρπιες σκέψεις και
ερωτήματα ενός τρομοκρατημένου πολίτη, κεντρικής συνοικίας των Αθηνών,
που δεν αισθάνθηκε ποτέ να απειλείται από μαύρους και Πακιστανούς.
Αντιθέτως, τρέμει το φυλλοκάρδι μου, εμένα της Αθηναίας, κάθε φορά που
βλέπω τις πομπές των δίκυκλων με τους μπρατσωμένους αναβάτες με τις
μαύρες μπλούζες να προελαύνουν στους κεντρικούς δρόμους· παγώνει το αίμα
μου κάθε φορά που πηγαίνω στην τράπεζα· τσακίζομαι να μπω στην
πολυκατοικία έχοντας τα κλειδιά από ώρα στο χέρι, όχι μήπως μου επιτεθεί
κανένας Αιγύπτιος, αλλά μήπως βρεθώ με το Καλάσνικοφ στον κρόταφο.
Αν
η καθημερινότητά μας σκιάζεται πλέον από τη βία ή την απειλή της, τότε
τα Καλάσνικοφ και οι χρυσαυγίτες λειτουργούν απολύτως συμπληρωματικά.
Και η Ελληνική Αστυνομία έχει πολύ δύσκολο έργο να φέρει εις πέρας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου