"Απ’ τα πολλά στα λίγα... " του Παντελη Μπουκαλα ("Καθημερινή", 20/6/2012)

..............................................................

Απ’ τα πολλά στα λίγα...

Tου Παντελη Μπουκαλα

«Το κόμμα μας κατόρθωσε να συγκρατήσει τις δυνάμεις του, στο μεγαλύτερο μέρος τους, παρά τις αντίξοες συνθήκες και «το σκηνικό τεχνητής πόλωσης μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων που επένδυσαν στο αμοιβαίο εκλογικό τους συμφέρον και καλλιέργησαν στο εκλογικό σώμα τον φόβο». Ποιος μιλάει εδώ; Ποιος αρχηγός υπογράφει τον εκλογικό απολογισμό και ποιο το κόμμα του; Σαν ανακοίνωση-αποτίμηση της ΕΑΡ μοιάζει, για όσους έχουν κάπως γερή μνήμη ή του ΚΚΕ Εσωτερικού, τον καιρό του συν-πλην 3%. Αλλά και ανακοίνωση του πρώτου πρώτου Συνασπισμού της Αριστεράς να την έλεγε κάποιος, δεν θα ’πεφτε πολύ έξω. Και ανακοίνωση της Κ.Ε. του ΚΚΕ να τη χαρακτήριζε (ή του ΚΚΕ μ-λ ή του Μ-Λ ΚΚΕ ή του ΕΚΚΕ μια φορά κι έναν καιρό), πάλι μέσα θα ήταν. Για αυτοπαραμυθητικό στερεότυπο επρόκειτο, στα ρηχά του οποίου πίστευαν πως έβρισκαν την αλήθεια η μία μετά την άλλη οι ηγεσίες των κομμάτων της Αριστεράς, όποτε η πραγματικότητα της κάλπης διέψευδε τις προσδοκίες τους, δηλαδή πολύ συχνά.

Αλλά όχι. Τούτη τη φορά τις «αντίξοες συνθήκες», την «πόλωση» και την «καλλιέργεια φόβου» δεν τα επικαλείται κάποιο κόμμα Αριστεράς, της «παραδοσιακής», όπως αρεσκόταν κάποτε να τη χαρακτηρίζει χλευαστικά το εν εξουσία, υπεροψία και μέθη «μοντέρνο» ή «εκσυγχρονισμένο» ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ αντιμετωπίζουν πια αντίθετο πρόβλημα (να μη ζαλιστούν από τις δάφνες), το δε ΚΚΕ πιστεύει ότι βρήκε την ωραία μαρξιστικολενινιστική εξήγηση στο σενάριο ότι για όλα φταίει ο Ομπάμα, που για σατανικούς λόγους και με διαβολικές μεθόδους βοήθησε να γίνει 27% το συριζικό 4%. Λοιπόν, για βαρυσήμαντη δήλωση του κ. Βενιζέλου πρόκειται, για να μη μακρηγορήσω κι άλλο. Ο οποίος, όσο ικανός κι αν είναι στο λέγειν, δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο μέσα στην αμηχανία του (την αμηχανία ενός πολιτικού που από τα ψηλά κατρακύλησε στα χαμηλά), παρά να ανασύρει κι αυτός το χιλιοτριμμένο κλισέ: «Παρά τις αντίξοες συνθήκες» κτλ. κτλ.

Από τις πρώτες μετεκλογικές στιγμές οι ρεπόρτερ οι επιφορτισμένοι με την παρακολούθηση της δραστηριότητας των πράσινων μας καθησύχασαν πληροφορώντας μας ότι στην Ιπποκράτους δεν ακούστηκε τρίξιμο δοντιών και σμίξιμο σπαθιών, αλλά αναστεναγμοί ανακούφισης, όταν φάνηκε ότι το μαθημένο στα σαραντάρια ΠΑΣΟΚ θα διατηρούσε διψήφιο ποσοστό, έστω δύο μονάδες πάνω από το δέκα. Κι όχι μόνο ανακουφίστηκαν οι κλονισμένοι και αμφισβητούμενοι ηγέτες των πράσινων, παρά δεν άργησαν να υιοθετήσουν και τον ρόλο του τιμητή και του μοναδικού «εθνικώς υπεύθυνου». Επέλεξαν δηλαδή να υποκριθούν τους σχεδόν νικητές (αυτό σημαίνει τελικά το «παρά τις αντίξοες συνθήκες» κτλ.), αντί να σκεφτούν λίγο βαθύτερα πώς και γιατί μέσα σε τριάντα και πλέον μήνες έχασαν κάτι παραπάνω από το 30%. Εχασαν δηλαδή εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές, για να πέσουν έτσι από το 44% τον Οκτώβριο του 2009 στο τωρινό 12%. Αλλα αφού μένουν στο γκουβέρνο, τι τους νοιάζει;