..............................................................
Πύρρειος νίκη της τρόικας, ελπιδοφόρα ήττα του λαού
Ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά είναι δεύτερος. Παρόλα αυτά είναι ο νικητής των εκλογών.
Για πρώτη φορά μεταπολεμικά, ένας αριστερός (και όχι κεντροαριστερός)
σχηματισμός διεκδικεί στα ίσια την κυβέρνηση. Έχει μπει αναμφισβήτητα σε
τροχιά εξουσίας και η περίοδος που ανοίγει με το σημερινό αποτέλεσμα
είναι από κάθε άποψη ιστορική. Ο Στάθης Κουβελάκης έγραψε πριν λίγη ώρα
τα παρακάτω:
“Σήμερα η Αριστερά παίρνει διαζύγιο με την ήττα....
Δηλαδή με την εσωτερίκευση της ήττας, με το βόλεμα, με την αποδοχή, σιωπηρή ή ρητή, της ήττας. Αυτή η εσωτερίκευση της ήττας μπορεί να εκφράζεται "δεξιά", με τον ψευτο-ρεαλισμό της αποφυγής της σύγκρουσης, η "αριστερά", με βερμπαλισμό, και ψευτο-επαναστατική καθαρότητα.
Είτε έτσι, είτε αλλιώς, η κατάληξη είναι η ανημπόρια, η αναδίπλωση στο ρόλο μιας συμπληρωματικής δύναμης, σε τροχιά ενσωμάτωσης ή, στην καλύτερη περίπτωση, περιορισμένη στο ρόλο της "αντίστασης", ενώ οι Άλλοι "καθαρίζουν" και ορίζουν το πλαίσιο.
Τώρα ξέρουμε ότι η Αριστερά μπορεί, όπως και στο παρελθόν, να ξανασυνδεθεί με το βαθύ λαϊκό ρεύμα, να εκφράσει μια πλειοψηφική δυναμική, να ανατρέψει το πλαίσιο.
Η Αριστερά μπορεί και πάλι να φοβίσει. Να δώσει προοπτική και δύναμη στον αγώνα του λαού. Να παίξει με όρους νίκης”.
Το αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι εντυπωσιακό, στο βαθμό που συνυπολογίσουμε τους Θεούς και Δαίμονες ανά τον πλανήτη που κινητοποιήθηκαν εναντίον του. Σε επίπεδο εγχώριων δυνάμεων ο ΣΥΡΙΖΑ από τις 6 Μάη έπαιζε μόνος του εναντίον πέντε. Στους πέντε συμπεριλαμβάνονταν η ΔΗΜΑΡ και από άλλη αφετηρία και το ΚΚΕ.
Η γραμμή άμυνας των μνημονιακών δυνάμεων θα είναι η επιχείρηση άμεσης φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ με νέες αλλεπάλληλες προσκλήσεις υποταγής σε συγκυβέρνηση υπό την τρόικα. Προφανώς οι προσκλήσεις δεν θα τύχουν της τύχης που ελπίζουν οι παρουσιαστές των διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει.
Η προσωρινή διαρροή από το ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα μπει σε συγκυβέρνηση αν δεν μπει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να αντέξει τις επόμενες ώρες. Τα μαντρόσκυλα του συστήματος, ήδη δεν αφήνουν περιθώρια. Το ΠΑΣΟΚ θα θυσιαστεί οριστικά πλέον στο βωμό της εφαρμογής του μνημονίου, όσο κι αν η βουλιμική για εξουσία ηγεσία του θα ήθελε να επιβιώσει, σέρνοντας στο γκρεμό και την αριστερά.
Ο Σαμαράς και η ΝΔ οχυρώνονται στην πιο σκληρή γραμμή της τήρησης των συμφωνημένων και των υπογραφών. Καταδικάζεται η ελληνική κοινωνία σε ασφυξία στο όνομα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Στην ανακοίνωση που έκανε, η λέξη “επαναδιαπραγμάτευση” εξέλιπε. Γνωστή η εντιμότητα της δεξιάς. Πήρε την ψήφο με “επαναδιαπραγμάτευση”, αλλά το ίδιο κιόλας βράδυ μίλησε για “συμπλήρωση των ήδη υπαρκτών υποχρεώσεων”. Για αυτό και δεν θα αντέξει. Αν και η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ θα ταχθεί να κυβερνήσει μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός της.
Ο εκβιασμός για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και ειδικά την παραμονή της στο ευρώ, έπαιξε ρόλο, που ίσως ήταν καθοριστικός. Ήταν το οριακό σημείο που ο λαός πέρα από όλα τα άλλα, λύγισε και στην πρωτοφανώς καθαρή ερώτηση συνέχιση μνημονίου ή ακύρωσή του, επέλεξε το πρώτο. Διότι με το δεύτερο, φοβήθηκε την δραχμή. Όταν όμως ο αντίπαλος σκορπά τον φόβο, οφείλεις να αντιμετωπίσεις τη δεισιδαιμονία, και όχι να τη βάλεις κάτω από το χαλί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι ο ένας από τους δύο πόλους του πολιτικού συστήματος. Άντεξε μια δυσανάλογη επίθεση, πολλαπλασίασε τα ποσοστά του, αποτελεί αντικειμενικά την ορατή ελπίδα του λαού για διέξοδο από την κρίση. Αποτελεί τον χώρο από όπου μπορούν να αναληφθούν οι πρωτοβουλίες, ειδικά μετά τον καταποντισμό του ΚΚΕ και τον υποτριπλασιασμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στο έδαφος της υπαρκτής πολιτικής πραγματικότητας, αναγκαστικά πρέπει να υπάρξουν κριτικές και αυτοκριτικές ανασκοπήσεις για τη στάση της αριστεράς. Που τελικά να απαντούν θετικά στο κρίσιμο διακύβευμα: Είναι δυνατόν να υπάρξει μια μεταβατική αριστερή κυβέρνηση, στην κατεύθυνση της ακύρωσης των μνημονίων, της ανάτασης από τη χρεοκοπία, της ρήξης με την τρόικα και τους μηχανισμούς της.
Η πρώτη εικόνα του ΚΚΕ δεν δείχνει ότι αλλάζει κάτι. Άλλωστε στον Περισσό τα πράγματα δεν εξελίσσονται με φανερό τρόπο. Το ιστορικό χαμηλό ποσοστό του ΚΚΕ όμως αιτείται ερμηνείας. Και η ερμηνεία δεν είναι πειστική, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζεται σαν μήτρα του κακού, λύση χειρότερη και από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο.
Το χειρότερο από όλα είναι να επαναληφθεί η κλασσική ανάγνωση: Αντέξαμε, πολιτικοποιηθήκαμε, εμπρός για νέες ήττες μέχρι την τελική νίκη. Μόνο που η συγκυρία δεν είναι καθόλου κλασσική.
Τέλος αν και η αριστερά κατακτά υψηλότατα ποσοστά, το άθροισμα της καθαρόαιμης δεξιάς είναι ψηλότερο. Αφορά μάλιστα μια σκληρή δεξιά. Το λαϊκό κίνημα και η αριστερά δεν θα κάνουν περίπατο προς την εξουσία. Οφείλουν να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα και να αρθούν στο ύψος των απαιτήσεων.
“Σήμερα η Αριστερά παίρνει διαζύγιο με την ήττα....
Δηλαδή με την εσωτερίκευση της ήττας, με το βόλεμα, με την αποδοχή, σιωπηρή ή ρητή, της ήττας. Αυτή η εσωτερίκευση της ήττας μπορεί να εκφράζεται "δεξιά", με τον ψευτο-ρεαλισμό της αποφυγής της σύγκρουσης, η "αριστερά", με βερμπαλισμό, και ψευτο-επαναστατική καθαρότητα.
Είτε έτσι, είτε αλλιώς, η κατάληξη είναι η ανημπόρια, η αναδίπλωση στο ρόλο μιας συμπληρωματικής δύναμης, σε τροχιά ενσωμάτωσης ή, στην καλύτερη περίπτωση, περιορισμένη στο ρόλο της "αντίστασης", ενώ οι Άλλοι "καθαρίζουν" και ορίζουν το πλαίσιο.
Τώρα ξέρουμε ότι η Αριστερά μπορεί, όπως και στο παρελθόν, να ξανασυνδεθεί με το βαθύ λαϊκό ρεύμα, να εκφράσει μια πλειοψηφική δυναμική, να ανατρέψει το πλαίσιο.
Η Αριστερά μπορεί και πάλι να φοβίσει. Να δώσει προοπτική και δύναμη στον αγώνα του λαού. Να παίξει με όρους νίκης”.
Το αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι εντυπωσιακό, στο βαθμό που συνυπολογίσουμε τους Θεούς και Δαίμονες ανά τον πλανήτη που κινητοποιήθηκαν εναντίον του. Σε επίπεδο εγχώριων δυνάμεων ο ΣΥΡΙΖΑ από τις 6 Μάη έπαιζε μόνος του εναντίον πέντε. Στους πέντε συμπεριλαμβάνονταν η ΔΗΜΑΡ και από άλλη αφετηρία και το ΚΚΕ.
Η γραμμή άμυνας των μνημονιακών δυνάμεων θα είναι η επιχείρηση άμεσης φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ με νέες αλλεπάλληλες προσκλήσεις υποταγής σε συγκυβέρνηση υπό την τρόικα. Προφανώς οι προσκλήσεις δεν θα τύχουν της τύχης που ελπίζουν οι παρουσιαστές των διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει.
Η προσωρινή διαρροή από το ΠΑΣΟΚ ότι δεν θα μπει σε συγκυβέρνηση αν δεν μπει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να αντέξει τις επόμενες ώρες. Τα μαντρόσκυλα του συστήματος, ήδη δεν αφήνουν περιθώρια. Το ΠΑΣΟΚ θα θυσιαστεί οριστικά πλέον στο βωμό της εφαρμογής του μνημονίου, όσο κι αν η βουλιμική για εξουσία ηγεσία του θα ήθελε να επιβιώσει, σέρνοντας στο γκρεμό και την αριστερά.
Ο Σαμαράς και η ΝΔ οχυρώνονται στην πιο σκληρή γραμμή της τήρησης των συμφωνημένων και των υπογραφών. Καταδικάζεται η ελληνική κοινωνία σε ασφυξία στο όνομα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Στην ανακοίνωση που έκανε, η λέξη “επαναδιαπραγμάτευση” εξέλιπε. Γνωστή η εντιμότητα της δεξιάς. Πήρε την ψήφο με “επαναδιαπραγμάτευση”, αλλά το ίδιο κιόλας βράδυ μίλησε για “συμπλήρωση των ήδη υπαρκτών υποχρεώσεων”. Για αυτό και δεν θα αντέξει. Αν και η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ θα ταχθεί να κυβερνήσει μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός της.
Ο εκβιασμός για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και ειδικά την παραμονή της στο ευρώ, έπαιξε ρόλο, που ίσως ήταν καθοριστικός. Ήταν το οριακό σημείο που ο λαός πέρα από όλα τα άλλα, λύγισε και στην πρωτοφανώς καθαρή ερώτηση συνέχιση μνημονίου ή ακύρωσή του, επέλεξε το πρώτο. Διότι με το δεύτερο, φοβήθηκε την δραχμή. Όταν όμως ο αντίπαλος σκορπά τον φόβο, οφείλεις να αντιμετωπίσεις τη δεισιδαιμονία, και όχι να τη βάλεις κάτω από το χαλί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι ο ένας από τους δύο πόλους του πολιτικού συστήματος. Άντεξε μια δυσανάλογη επίθεση, πολλαπλασίασε τα ποσοστά του, αποτελεί αντικειμενικά την ορατή ελπίδα του λαού για διέξοδο από την κρίση. Αποτελεί τον χώρο από όπου μπορούν να αναληφθούν οι πρωτοβουλίες, ειδικά μετά τον καταποντισμό του ΚΚΕ και τον υποτριπλασιασμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στο έδαφος της υπαρκτής πολιτικής πραγματικότητας, αναγκαστικά πρέπει να υπάρξουν κριτικές και αυτοκριτικές ανασκοπήσεις για τη στάση της αριστεράς. Που τελικά να απαντούν θετικά στο κρίσιμο διακύβευμα: Είναι δυνατόν να υπάρξει μια μεταβατική αριστερή κυβέρνηση, στην κατεύθυνση της ακύρωσης των μνημονίων, της ανάτασης από τη χρεοκοπία, της ρήξης με την τρόικα και τους μηχανισμούς της.
Η πρώτη εικόνα του ΚΚΕ δεν δείχνει ότι αλλάζει κάτι. Άλλωστε στον Περισσό τα πράγματα δεν εξελίσσονται με φανερό τρόπο. Το ιστορικό χαμηλό ποσοστό του ΚΚΕ όμως αιτείται ερμηνείας. Και η ερμηνεία δεν είναι πειστική, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζεται σαν μήτρα του κακού, λύση χειρότερη και από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο.
Το χειρότερο από όλα είναι να επαναληφθεί η κλασσική ανάγνωση: Αντέξαμε, πολιτικοποιηθήκαμε, εμπρός για νέες ήττες μέχρι την τελική νίκη. Μόνο που η συγκυρία δεν είναι καθόλου κλασσική.
Τέλος αν και η αριστερά κατακτά υψηλότατα ποσοστά, το άθροισμα της καθαρόαιμης δεξιάς είναι ψηλότερο. Αφορά μάλιστα μια σκληρή δεξιά. Το λαϊκό κίνημα και η αριστερά δεν θα κάνουν περίπατο προς την εξουσία. Οφείλουν να αναμετρηθούν με την πραγματικότητα και να αρθούν στο ύψος των απαιτήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου