..............................................................
Η Ευρώπη, ο βρόχος και η παραλιακή
Tης Mαριας Kατσουνακη
Μία περίπου εβδομάδα πριν από τις εκλογές και το πολιτικό σύστημα
έχει ήδη χάσει την ψυχραιμία του. Τυχοδιωκτισμός και αμετροέπεια,
βουλιμική άγρα ψήφων, καιροσκοπισμός με ιδεολογική επικάλυψη, ελιγμοί με
χάρη ελέφαντα που πατινάρει στην πίστα προσπαθώντας να επιδείξει τόλμη
και ευρηματικότητα. Οχι. Αυτή η αρένα δεν είναι ρωμαϊκή. Είναι
γκροτέσκα. Το φλερτ Τσίπρα - Καμμένου έρχεται πρώτο σε θεαματικότητα και
ακολουθούν πιο αναμενόμενοι αλληθωρισμοί, όπως της Ν.Δ. με τα δεξιότερα
της δεξιάς κόμματα, του μετανοημένου ΠΑΣΟΚ με τους απανταχού
διασκορπισθέντες υποψηφίους και ψηφοφόρους του, του αυτάρκεις ΚΚΕ με το
αύταρκες είδωλό του στον καθρέφτη κ.ο.κ.
Τα περισσότερα ή λιγότερο
ακραία πολιτικά φαινόμενα έχουν κυρίως ένα στόχο: το συν - πλην 20% των
αναποφάσιστων, στους οποίους αν προστεθούν και οι αμφιταλαντευόμενοι,
το ποσοστό που συντίθεται δείχνει να αποσυντονίζει πλήρως την
προεκλογική ατζέντα. Γιατί μπορεί να γεννήσει μεγάλα νούμερα στο
πολιτικό παλκοσένικο.
Ο,τι διαμείβεται ανάμεσα σε αρχηγούς ή
εκπροσώπους κομμάτων είναι από κακόγουστο έως φοβιστικό, παρανοϊκό στη
σύλληψη έως προκλητικά θρασύ. Δεν είναι μόνο οι ανταλλαγές... συνταγών
μαγειρικής (μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής – «δεν μιλάμε με
ανθρωποφάγους», «θα σας κάνουμε με τα κρεμμυδάκια») ούτε η άποψη που
διατύπωσε ο εξ απορρήτων σύμβουλος του κ. Σαμαρά, Φαήλος Κρανιδιώτης,
ότι οι παράνομοι μετανάστες θα πρέπει να σταμπάρονται με κάποιο σημάδι
για να αναγνωρίζονται («Βήμα» 26/04). Είναι μια λούμπεν αντίληψη περί
πολιτικής αντιπαράθεσης που εδώ και αρκετές ημέρες πρωταγωνιστεί,
δίνοντας το προβάδισμα σε ένα ακατέργαστο θυμικό, με αλληλοκατηγορίες
ό,τι να ’ναι, ατεκμηρίωτες, αυθαίρετες ερμηνείες πολιτικών αποφάσεων, οι
οποίες εμφανίζονται ως γεγονότα και σερβίρονται ως θαρραλέες αλήθειες.
Η
σύγχυση, όμως, αυτή θολώνει την κρίση και αποπροσανατολίζει τη
σοβαρότητα της κατάστασης που βιώνει η χώρα μας, μέσα σε ένα εξαιρετικά
ρευστό και ολισθηρό ευρωπαϊκό τοπίο. Σε αυτές τις εκλογές, πολύ
περισσότερο από άλλες προηγούμενες, θα περιμέναμε το εθνικό να μην
ταυτίζεται με τον αυτισμό της ελληνικής «ιδιαιτερότητας». Να μη θυμίζει η
προεκλογική εκστρατεία μπουζουκομάγαζο της παραλιακής, με μπράβους
Xρυσαυγίτες να κάνουν φέις κοντρόλ. Δυστυχώς, δεν είναι ούτε η Ευρώπη
ούτε η Ευρωζώνη ο βρόχος που μας σφίγγει. Σε αυτήν την περίπτωση, η
απάντηση θα ήταν απλή. Η σύγχυση και ο απομονωτισμός είναι οι χειρότεροι
εχθροί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου