..............................................................
Εθνική με τα όλα της
Tης Mαριας Kατσουνακη
Το πόρισμα της έρευνας του Λέανδρου Ρακιντζή για την Εθνική
Πινακοθήκη προκαλεί περισσότερο θλίψη παρά θυμό. Ο γενικός επιθεωρητής
δημόσιας διοίκησης διαπιστώνει παραλείψεις που σωρεύονταν επί χρόνια. Η
πιο άμεση και αποστομωτική απάντηση θα ήταν η κρίση, η εξ αυτής έλλειψη
χρημάτων, η εξ αυτών έλλειψη προσωπικού. Ομως αρκεί να διαβάσουμε ένα
μόνο σημείο του πορίσματος για να βρεθούμε αντιμέτωποι με μια
πραγματικότητα δεκαετιών: «Τα συστήματα ασφαλείας τοποθετήθηκαν το 1992
στο πλαίσιο της έκθεσης “Από τον Θεοτοκόπουλο στον Σεζάν”. Το 2000 έγινε
βελτίωση και αναβάθμιση του συστήματος. Τα τελευταία 12 χρόνια δεν
έγινε το παραμικρό, αν και υπάρχουν τυφλά σημεία στον εξωτερικό χώρο που
δεν καλύπτονται από το ηλεκτρονικό σύστημα ασφαλείας».
Ο
εφησυχασμός και η λανθασμένη αξιολόγηση των αναγκών από αδιαφορία,
άγνοια ή ιδιοτέλεια δεν είναι ασφαλώς γνώρισμα μόνο της Εθνικής
Πινακοθήκης. Μια ολόκληρη χώρα ζούσε και απολάμβανε την εικόνα της μέσα
από παραμορφωτικούς καθρέφτες. Οι ληγμένες μπαταρίες και οι ληγμένες
κασέτες (των συστημάτων συναγερμού και παρακολούθησης) δεν απασχολούσαν
κανέναν. Η ανάγκη για έργα υποδομής είχε ταυτιστεί με την παραξενιά
κάποιων ιδιότροπων και μίζερων, που εννοούσαν να μη χειροκροτούν τις
επιτυχίες και να μη συμμετέχουν στο κυρίαρχο κλίμα γιορτής.
Υστερα
ήρθε η οικονομική κρίση και τον περασμένο Γενάρη επιβεβαιώθηκαν οι
χειρότεροι φόβοι με την κλοπή τριών έργων μεγάλης αξίας. Η ασφάλεια ενός
μουσείου, όσο και να εμφανίζει συμπτώματα δυσλειτουργίας λόγω των
ακραίων συνθηκών που βιώνει μια χώρα, δεν ξεχαρβαλώνεται εντελώς παρά
μόνο εάν είναι εκ «κατασκευής» υποτυπώδης. Οι ανεκπαίδευτοι φύλακες και ο
ένας ή δύο νυχτοφύλακες δεν συνδέονται με την τελευταία εξοντωτική για
την Ελλάδα διετία. Είναι χρόνια προβλήματα που δεν λύνονταν γιατί, εκτός
των άλλων, ούτε συνεισέφεραν στη λάμψη των εγκαινίων ούτε εξυπηρετούσαν
τη ματαιοδοξία των δημοσίων σχέσεων.
Η Εθνική Πινακοθήκη είναι
«εθνική» με τα όλα της. Ενας ακόμη δημόσιος τομέας που χρεοκοπεί γιατί
όλα διαπιστώνονται μεγαλοφώνως εκ των υστέρων. Ακόμη και ο έλεγχος
γίνεται εκ των υστέρων. Επρεπε να προηγηθεί η κλοπή. Ουδείς, ούτε βέβαια
ο εποπτεύων φορέας που είναι το υπουργείο Πολιτισμού, ασχολήθηκε ποτέ
με τα δομικά προβλήματα, φρόντισε να θεραπεύσει την εξελισσόμενη νόσο,
ορατή και διαγνωσμένη. Το ενδιαφέρον είχε λήξει πολύ πριν από τις
μπαταρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου