"Ποιος θα μας σώσει;" του Ι. Κ. Πρετεντέρη (ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Πέμπτη 19 Απριλίου 2012)

......................................................

Ποιος θα μας σώσει;

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ",  Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

 

 

Δεν ξέρω αν ο Βενιζέλος έστειλε τελικά εκείνη την επιστολή στον Μπαρόζο για την ανάπτυξη. Αλλά αν το έκανε, τζάμπα το γραμματόσημο!

Διότι αν κρίνω από την έκθεση για την Ελλάδα που παρουσίασε ο πρόεδρος της Επιτροπής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι απόψεις του Βενιζέλου μάλλον καταγράφηκαν κάπου που δεν πιάνει μελάνι.

Τι λέει η έκθεση;

Οτι στην Ελλάδα και για το διάστημα 2012-2014 «θα πρέπει να μειωθεί το ονομαστικό μοναδιαίο κόστος εργασίας κατά 15%». Εννοείται, δηλαδή, να κοπούν οι μισθοί άλλο ένα 15% - πέρα από το όσο έχουν κοπεί έως σήμερα...

Λυπάμαι αλλά αν αυτό λέγεται «δρόμος για την ανάπτυξη», τότε το Νταχάου θα πρέπει να ήταν παραθεριστικός οικισμός!

Αυτά, θα μου πείτε, τα λέει ο Μπαρόζο και η παρέα του. Σωστά. Οι δικοί μας τι λένε;

Διότι έως τώρα δεν έχω δει το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να λένε κάτι διαφορετικό. Ισα ίσα. Το μεν ΠΑΣΟΚ σιωπά υπερήφανο. Η δε ΝΔ εύχεται ανάπτυξη. Για την ταμπακέρα, κουβέντα!

Αλλά μόλις κάποιος από τους δύο πάει να ξεφύγει από τον τυφλοσούρτη, ο άλλος κάνει τον μαρτυριάρη στην τρόικα.

- Κύριε, κύριε! Ο Αντώνης λέει ότι θα κόψει φόρους!

- Κυρία, κυρία! Ο Βαγγέλης μοιράζει υποσχέσεις!

Χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο εξευτελιστική είναι και για τους δύο αυτή η διαδικασία.

Μάρτυράς μου οι δημοσκοπήσεις: δεκαέξι μέρες έμειναν έως τις κάλπες και τα ποσοστά των δύο μεγαλύτερων κομμάτων είναι χαμηλότερα και από τον ΦΠΑ!

Ξέρετε κάτι; Ευλόγως! Αν η πολιτική πρότασή τους είναι να συνεχίσουμε χαρωπά στον δρόμο της καταστροφής, ελάχιστα συναρπάζει τη γαλαρία ποιος θα έλθει πρώτος και ποιος θα είναι αυτοδύναμος.

Αν, δηλαδή, τα κόμματα έχουν αποδεχτεί τον ρόλο του ατζέντη της τρόικας, τότε ακόμη και οι εκλογές είναι περιττές.

Πείτε κάτι άλλο, λοιπόν. Πείτε κάτι για τους απλούς ανθρώπους αυτής της χώρας. Πείτε κάτι για τους νέους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους.

Πείτε κάτι για εκείνους που βρίσκονται στο έλεος των εργοδοτών τους. Για εκείνους που δεν τα φέρνουν βόλτα. Πείτε κάτι για μια οικονομία που βυθίζεται και για μια κοινωνία που διαλύεται.

Πείτε κάτι πέρα από το ποιος θα έλθει πρώτος και ποιος θα γίνει πρωθυπουργός. Κι αφήστε στην άκρη ποιος θα σώσει τη χώρα.

Διότι αν η θεωρία του σωτήρα στην πολιτική είναι ήδη κουραστική, η θεωρία του μοναδικού σωτήρα μοιάζει κυριολεκτικά αφόρητη.

Οταν μάλιστα κάποιοι από τους δαφνοστεφανωμένους υποψηφίους είναι οι ίδιοι που μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι αναρωτιέμαι: και από τους σωτήρες, ποιος θα μας σώσει;