.............................................................
«Είμαστε περήφανοι που τα παιδιά πέθαναν βοηθώντας»
Δύο μετανάστες σκοτώθηκαν προσπαθώντας να σώσουν δύο Ελληνες όταν οι άλλοι κοιτούσαν
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Τρίτη 10 Απριλίου 2012
Το αμάξι με το ηλικιωμένο ζευγάρι έχασε την αριστερή στροφή, καβάλησε το ανάχωμα, σφηνώθηκε στις ράγες. Οι φωνές τους τράβηξαν κόσμο. Τέσσερις από τους τριάντα προσπάθησαν να βοηθήσουν. Εφεραν στα ίσια το αμάξι, έσπασαν ένα τζάμι, αλλά δεν είδαν το τρένο. Ούτε το άκουσαν. Δεν είχε σφυρίξει εκείνη τη μέρα. Στο πέρασμά του παρέσυρε μαζί με το ζευγάρι και δύο από αυτούς. Μετανάστες από το Πακιστάν.
Η είδηση για το δυστύχημα της περασμένης Παρασκευής στο Κρυονέρι Αττικής και για την εθνικότητα των δύο νεαρών που θυσιάστηκαν προσπαθώντας να βοηθήσουν δύο Ελληνες έκανε τον γύρο του κόσμου. Συνέβη άλλωστε σε μια περίοδο που έχει κορυφωθεί ο δημόσιος διάλογος για τα κέντρα κράτησης παράνομων μεταναστών. Οι νεκροί μετανάστες ήταν ο 18χρονος Χομαγιούν Ανγουάρ και ο 33χρονος Βακάρ Αχμέντ. Κατάγονταν από την Νταλγκαΐρ, μια κωμόπολη 5.000 κατοίκων ανάμεσα στη Λαχώρη και το Ισλαμαμπάντ.
Στο σημείο του δυστυχήματος, εκεί όπου οι ράγες με κατεύθυνση για Θεσσαλονίκη λυγίζουν σε μια τυφλή στροφή, έχουν μείνει δύο πλαστικά καπάκια από τις ζάντες του αυτοκινήτου, το παπούτσι ενός νεκρού και ένα σημείωμα: «Σας ευχαριστούμε που αλλάξατε τη ζωή μας». Εκεί γονατίζει και κλαίει κάθε μέρα μετά το δυστύχημα ο Αχμαντ, ένας από τους δύο που γλίτωσαν. Ο Μασοούντ ήταν ο άλλος. «Τουλάχιστον 30 άνθρωποι βρίσκονταν εκεί όταν πήγαμε. Ελληνες και μετανάστες. Αλλά δεν βοηθούσαν», λέει. Εφυγε από τη σύγκρουση με μια πληγή στο πόδι. Κάποιος είχε φωνάξει «τρένο!» και πρόλαβε να στρίψει το σώμα του και να σωθεί.
Η ΘΥΣΙΑ. Ο Χομαγιούν Ανγουάρ βρέθηκε ανάμεσα στο τρένο και το αυτοκίνητο. Δεν πρόλαβε να αντιδράσει στη θέα της αμαξοστοιχίας. Απλά σήκωσε τα χέρια ψηλά. Είχε έρθει στην Ελλάδα το 2009. Ηταν ο πρωτότοκος σε μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά. Οι γονείς τον έστειλαν στην Ελλάδα για να βρει δουλειά και να τους βοηθήσει οικονομικά. Χρειάστηκαν 7.500 ευρώ για να τον οδηγήσουν οι διακινητές στην Αθήνα. Ενα ταξίδι δεκαπέντε ημερών. Ο θείος του, Κασέρ, τον πήρε υπό την προστασία του. Φρόντιζε να μην ξενυχτάει ο ανιψιός του, να μην καπνίζει και να μην κυκλοφορεί πολύ στους δρόμους. Χωρίς χαρτιά υπήρχε ο κίνδυνος να τον πιάσουν και να απελαθεί. Ο Ανγουάρ μάθαινε ελληνικά στον Πολιτιστικό Σύλλογο Δροσιάς και εργαζόταν σε ξυλάδικο. Επτά φορές την εβδομάδα, χωρίς ένσημα, μέχρι και δέκα ώρες την ημέρα για 25 ευρώ. Ο εργοδότης του πλήρωσε όλα τα χρωστούμενα μετά τον θάνατό του.
Ο Βακάρ Αχμέντ, το δεύτερο θύμα, ζούσε στην Ελλάδα οκτώ χρόνια και δούλευε ως κηπουρός. Εκείνος είχε ειδοποιήσει τα τέσσερα παιδιά. «Αφήστε δουλειές, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα», τους είχε πει στο τηλέφωνο. Με το που έφτασε στο σημείο βρήκε το πράσινο Rover στις ράγες. Το αυτοκίνητο σχεδόν είχε τουμπάρει και οι δύο Ελληνες, οδηγός και επιβάτης, είχαν εγκλωβιστεί μέσα. Ο Αχμέντ έσπασε το παράθυρο με κασμά και προσπάθησε να βγάλει την οδηγό που είχε τραυματιστεί στο πόδι. Ηταν ο μόνος που δεν πέθανε ακαριαία με τη σύγκρουση. Αυτόπτες μάρτυρες τον θυμούνται να φωνάζει βοήθεια από τα συντρίμμια. Αργότερα υπέκυψε. Τα νέα των θανάτων έφτασαν εκείνη τη μέρα στα σπίτια των νεκρών στο Πακιστάν μέσα σε δέκα λεπτά. Εκεί θα βρίσκονται αύριο και οι σοροί τους. Τα έξοδα της μεταφοράς υπολογίζονται στα 6.000 ευρώ. Το ταξίδι θα κρατήσει πάνω από 30 ώρες. Ο θείος του Ανγουάρ θα συνοδεύσει τους νεκρούς. «Είμαστε περήφανοι που τα παιδιά πέθαναν βοηθώντας», λέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου