"H κατάρα των εθνικών μύθων του '21 μέχρι σήμερα" γράφει ο Γιάννης Σιδηρόπουλος (tvxs.gr, 25/3/2018)

...............................................................

H κατάρα των εθνικών μύθων του '21 μέχρι σήμερα 

 

γράφει ο Γιάννης Σιδηρόπουλος (tvxs.gr, 25/3/2018)

H επέτειος της 25η Μαρτίου που  γιορτάζουμε με τυμπανοκρουσίες είναι η πλέον χαρακτηριστική υπενθύμιση των εθνικών μύθων που καταδιώκουν τον ελληνισμό για δύο αιώνες και τον αποκόπτουν από τις αξίες μια σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας.

Η ελληνική επανάσταση, τέκνο της αναγεννητικής ορμής του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, πολεμήθηκε και αφορίστηκε από την Εκκλησία και τους προεστούς με κάθε μέσο, σε βαθμό εμφύλιας σύρραξης ενώ η ανεξαρτησία ήταν προϊόν επιμονής της Ευρώπης, την οποία εξυπηρετούσε συν τοις άλλοις. Αντιθέτως, σύμφωνα με τη μεταγενέστερη εθνική κατασκευή όλα τα αντεπαναστατικά στοιχεία αποκαταστάθηκαν και  επιβλήθηκαν ως πρωταγωνιστές της παλιγγενεσίας αυτοί που είχαν καταπνίξει κάθε προσπάθεια εθνικής, πολιτικής και κοινωνικής αυτοδιάθεσης ενώ στον πυρήνα του εθνικού μύθου βρέθηκε μια τεχνητή συνέχεια του αρχαίου ελληνισμού και της βυζαντινής χιλιετίας, παρότι αξιακά αντικρουόμενων. Η ίδια η ημερομηνία της επετείου μαρτυρά τους σκοπούς που εξυπηρέτησε ο αυθαίρετος ορισμός της.

Η όποια απόπειρα αστικού εκσυγχρονισμού είχε διακοπεί γρήγορα και άδοξα με τη δολοφονία του Καποδίστρια, η ακόλουθη γερμανική μοναρχία ανανέωσε το ρομαντικό εθνικισμό και μέσω της εθνοκεντρικής παιδείας και της ταύτισης με το κράτος, οι σκοταδιστικοί κύκλοι επιβίωσαν μέχρι σήμερα, καθιστώντας την Ελλάδα μοναδικό φαινόμενο κράτους με στοιχεία θεοκρατίας στη Δύση, όπου ο ορθός λόγος δεν είναι αυτονόητη κατάκτηση και η κοινωνία δεν έχει απελευθερωθεί από τις μεσαιωνικές προκαταλήψεις.

Η βίαιη εθνική χειραφέτηση αποτυπώνεται στη διοικητική συγκρότηση του ελληνικού κράτους, ακόμη και μέχρι το πλέον σύγχρονο Σύνταγμα, αυτό του 1975, ενώ ο νεοέλληνας συνεχίζει να διαπαιδαγωγείται με μια επικίνδυνη θεωρία εθνικής ανωτερότητας, ταύτιση του έθνους-κράτους με τη θρησκεία και την Εκκλησία, στείρα αρχαιολατρία και ημιμάθεια και ένα καταστροφικό ετεροπροσδιορισμό που εξηγεί τον πατριωτισμό όχι μόνο ως αγάπη για την πατρίδα αλλά και ως μίσος για τον κάποιον άλλον. Σύμφωνα με το αφήγημα Έλληνας είναι αυτός που υποτάσσεται χωρίς κριτική σκέψη και ατομική ελευθερία σε όλους τους θεσμούς που επιβλήθηκαν ως δυνάστες του. Από αυτή την ιδεολογική μήτρα ξεπήδησαν όλα τα φαντάσματα και οι τραγωδίες της σύγχρονης ιστορίας.

Ο υφέρπων φανατισμός εκδηλώνεται με κάθε αφορμή και ερέθισμα όπως ή πρόσφατη τουρκική προκλητικότητα ή ο παροξυσμός γύρω από το Μακεδονικό. Υποκινείται από τις ίδιες δυνάμεις που ευθύνονται για την υστέρηση της νεοελληνικής κοινωνίας και επιχειρούν να αναβαπτιστούν, όπως οι ακραίοι εκκλησιαστικοί κύκλοι που καπελώνουν τους μετριοπαθείς, παλαιοκομματικά και πελατειακά δίκτυα, επαγγελματίες "πατριώτες" και υποκριτές που εργαλειοποιούν πάντα ένα "εχθρό" εντός ή εκτός συνόρων.

Τα πρόσφατα περιστατικό απειλών και επιστολών σε βάρος των βουλευτών, αποτυπώνουν και τη διολίσθηση μιας σημαντικής μερίδας πολιτών, τα χρόνια της κρίσης, σε ένα απεγνωσμένα βίαιο και διχαστικό λόγο που μεταχειρίζεται την έννοια της "προδοσίας" με ελαφρότητα ημίτρελων των κοινωνικών δικτύων. Τα πρόσωπα που ξεπρόβαλαν πρόσφατα ως "μακεδονομάχοι" και απειλούν βουλευτές με κρεμάλες είναι σχεδόν τα ίδια που έχουν αποστείλει αμέτρητες επιστολές στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό με ακραίες και μισαλλόδοξες απόψεις για ζητήματα από την προσφυγική κρίση μέχρι τη Θράκη. Ο κάθε νοήμων μπορεί να κατατάξει ψυχολογικά μια φράξια ανθρώπων που θεωρούν ότι μπορούν να απευθύνονται με ύφος εθνικών προστατών και σε τακτική βάση στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία.

Είναι η επιβεβαίωση της επίδρασης που συνεχίζει να ασκεί ο εθνικός μύθος στο συλλογικό ασυνείδητο και κρατά καθηλωμένη μια χώρα που αυτοχειριάζεται διαρκώς, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια όπου έχασε αμέτρητες ευκαιρίες να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο, κρύβοντας πολιτικές γκάφες και ανεπάρκεια πίσω από ανέξοδη δημαγωγία. Δεν υπάρχουν ελπίδες ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, με το νεοέλληνα υπνωτισμένο να επαίρεται για την εθνική του ανωτερότητα σε παρελάσεις, σύμβολα και προφητείες, να καταναλώνει θεωρίες διεθνούς συνωμοσίας σε βάρος του και να μεταχειρίζεται υβριστική ρητορική για το διαφορετικό, έχοντας εγκαταλείψει κάθε λογική σκέψη και προσπάθεια για κοινωνική πρόοδο και εξέλιξη.

Όσο η καθημερινότητα δυσκολεύει, προσφεύγει όλο και περισσότερο στους βαλκανικούς εθνικισμούς και τις βυζαντινές δοξασίες και όσο η διαφθορά και η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος γίνονται ορατές, τόσο οι πολιτικοί απατεώνες και οι υπερσυντηρητικοί θεσμοί της χώρας αναζητούν καταφύγιο στο δήθεν πατριωτισμό. Βιώνουμε μια τέτοια στενάχωρη αλλά και κρίσιμη στροφή της ιστορίας, στην οποία επιχειρούν να ξεπλυθούν όλοι οι υπαίτιοι της οικονομικής και αξιακής χρεοκοπίας της Ελλάδας. Όπως κάθε φορά...