Για το έργο του Ζορζ Φεϊντό "Η Λεονί εν αναμονή ή το όμορφο κακό" (μτφ. Αθηνά Κεφαλά) γράφει ο Μεθόδιος Αργουμέντης (20/5/2018)

...............................................................

Ζορζ Φεϊντό (1862 - 1921)
  









γράφει ο Μεθόδιος Αργουμέντης (20/5/2018)


Για το έργο του Ζορζ Φεϊντό "Η Λεονί εν αναμονή ή το όμορφο κακό"*


Από την 1η σκηνή...

...ΛΕΟΝΙ (σύροντας τον Τουντού): Όχι... Δώσε μου τα χέρια σου! Κράτα μου τα χέρια!

ΤΟΥΝΤΟΥ (Υπάκουος): Ναι!

ΛΕΟΝΙ (Αρχίζει να περπατά με ορμή): Περπατάμε! Περπατάμε!

ΤΟΥΝΤΟΥ: Ναι! Ναι!

(Περπατούν από τ' αριστερά του τραπεζιού, μετά προς τα δεξιά, κάνουν στροφή για να έρθουν πίσω και αριστερά απ' το τραπέζι.)

ΛΕΟΝΙ (Σταματά για να εκφράσει τον πόνο): Αχ, αχ! Όχι! Βλέπεις! Βλέπεις...
ΤΟΥΝΤΟΥ: Ναι! Κουράγιο! Κουράγιο!
ΛΕΟΝΙ (Ξέπνοα): Αχ! Κουράγιο!
ΤΟΥΝΤΟΥ: Δεν είναι τίποτα! Δεν είναι τίποτα!
ΛΕΟΝΙ (πετάγεται): Πώς "δεν είναι τίποτα"; Ναι! Και όμως! Ελπίζω να είναι κάτι!

ΤΟΥΝΤΟΥ (σαστισμένος): Τι... Αχ! Προφανώς θα είναι κάτι!

ΛΕΟΝΙ: Αν είναι να υποφέρω έτσι για το τίποτα...!
ΤΟΥΝΤΟΥ (με αγάπη, τρυφερά): Μα ναι, φυσικά! Σσσ!...   

Η Λεονί κόρη ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογενείας, μιας οικογένειας που ζει πλέοντας στα πελάγη της χαζοχαρούμενης αμεριμνησίας των παλιών καλών καιρών. Ο Τουντού ο σύζυγός της νέος, λαϊκό παιδί, έχοντας προγαμιαία σχεση με τη Λεονί, την παντρεύτηκε, ελπίζοντας σ' ένα καλύτερο προσωπικό οικονομικό μέλλον. Οκτώ μήνες παντρεμένοι, οκτώ μήνες έγκυος η Λεονί. Με πόνους τοκετού, τώρα. Τι θα γεννηθεί; Το "τίποτα"; Ή "κάτι";... 

...Κα ΣΑΜΠΡΙΝΕΤ: Α, μάλιστα! Ωραία στιγμή να κάνουμε πνεύμα. Είστε ευχαριστημένος με το έργο σας;

ΤΟΥΝΤΟΥ (ειλικρινής): Θα είμαι ευχαριστημένος όταν τελειώσει, προς το παρόν δεν είμαι στα καλά μου.

Κα ΣΑΜΠΡΙΝΕΤ: Ακριβώς! Και μήπως η κόρη μου είναι στα καλά της; Εσείς δεν είστε στα καλά σας, αλλά έχετε ένα ύφος όλο πονηριά και ικανοποίηση!...

ΤΟΥΝΤΟΥ: Εγώ;

ΛΕΟΝΙ (διπλωμένη και χωρίς να σκεφτεί τη σημασία των λόγων της): Α! Μην τον επιπλήττεις, μαμά! Καημένο αγόρι, δε φταίει σε τίποτα.

Κα ΣΑΜΠΡΙΝΕΤ (Έκπληκτη): Ε!

ΤΟΥΝΤΟΥ: Πώς; "Δε φταίω σε τίποτα";

ΛΕΟΝΙ: Εεε... όχι, εννοώ ότι δεν υπήρχε προμελέτη.

ΤΟΥΝΤΟΥ (καθησυχαστικός): Αχ! Καλά!

ΛΕΟΝΙ: Συνέβη επειδή έπρεπε να συμβεί... και όπως μοιραία θα συνέβαινε τη μια μέρα ή μια άλλη...

Ό,τι και να γεννηθεί, τι είναι αυτό που προσμένουν από μια γέννα; Την ολοκλήρωση της σχέσης τους; Την απόκτηση απογόνου που θα συνεχίσει το γένος τους; Την ιδιότητα του γονιού; Την εναρμόνισή τους με τις κοινωνικές συμβάσεις; Ούτε και οι ίδιοι ξέρουν. Βαθμός συνειδητότητας, μηδέν. Ελαφρόμυαλο το ζευγάρι πώς να αντέξει ο βάρος της αλήθειας του; Και γι' αυτό θα πληρώσει. 

Αυτά πάντα συνέβαιναν, και συμβαίνουν και στις μέρες μας. Κι έτσι το έργο του Φεϊντό διεκδικεί την καταγραφή του ως ένα έργο κλασικό...

*Σημείωση: η μετάφραση του έργου έγινε από την Αθηνά Κεφαλά που σκηνοθέτησε και την παράστασή του στη Β' Σκηνή του θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας  από τις 16 Μαρτίου μέχρι σήμερα, 20 Μαΐου 2018.