"Σκάντζα βράδια" ανέκδοτο ποίημα του φίλου ποιητή Κώστα Μοναστήρα

............................................................
  

Κώστας Μοναστήρας

ΣΚΑΝΤΖΑ ΒΡΑΔΙΑ

Σκάντζα βράδια

Τα άλλαζε το φως

Ξεχύνονταν απ’ τους φωταγωγούς

των σκοτεινών θαλάμων

μαζί με τη μυρωδιά

του ανήμπορου κορμιού

και του μυαλού που σκάβει

μια χαραμάδα στ’ όνειρο.

Χτύπησες την κάρτα εξόδου

Τυλίχτηκες στη μέρα που ξύπναγε

Ψηλά ο ουρανός μέτραγε

τα γυρισμένα νεκρά νερά

Τα επέστρεφε η θάλασσα

Ο τόκος που πληρώθηκε

για τη ζωντάνια των ανθρώπων.

Το μάτι της κουζίνας σε κοιτάει

μαύρο και άδειο

Δεν την αντέχεις τη ματιά του

Βάζεις πάνω το μπρίκι

με τον καφέ… φλόκο, τη σηκωμένη άγκυρα

Θα ‘θελες… βράζει το νερό,

άφησες το μπρίκι

δίχως καφέ, αφαιρέθηκες.

Απ’ τον βυθό του νεροχύτη σου

μια ψαροουρά σαλεύει

Γοργόνας θαρρείς

Στυμμένα όνειρα

αγκυλωμένα  στην απλώστρα στεγνώνουν

Θα τα φορέσεις αύριο, που είναι σχόλη

για τον καφέ… στην ακίνητη πλατεία.