"Ξοφλημένα μοντέλα-ξεπεσμένα μπλινί" της Άννας Δαμιανίδη (www.protagon.gr, 28 Μαΐου 2013 )

................................................................

Ξοφλημένα μοντέλα-ξεπεσμένα μπλινί

της Άννας Δαμιανίδη  www.protagon.gr, 28 Μαΐου 2013 

 

 

 

Το πολυπολιτισμικό μοντέλο πέθανε, όπως αναγγέλλουν πολλοί Έλληνες σοφοί, πριν προλάβουμε να δοκιμάσουμε όλα τα πιάτα της κορεάτικης κουζίνας. Κρίμα-κρίμα, αλλά τι να κάνεις; Και η σουηδική ανεκτικότης δοκιμάζεται, με πόση κακεντρέχεια γράφουν στα ελληνικά για τη χρεοκοπία του σκανδιναβικού μοντέλου. Αμ, το ευρωπαϊκό όραμα; Εκεί να δεις αποτυχία. Τέλος πάντων, ευτυχώς που έχουμε λιακάδα και βγήκα την Κυριακή βολτίτσα στη Γιορτή Βιβλίου, στο Πεδίο του Άρεως. Περπάτησα παρέα με τη μαμά μου, από τη σαρκοφάγο του Αλέξανδρου Υψηλάντη στον έφιππο ανδριάντα του Κωνσταντίνου βασιλέα των Ελλήνων (πόση ιστορία για μια δενδροστοιχία) και χαζεύοντας βιβλία. Εκεί που ήταν το παλιό θεατράκι ακούσαμε παιδικές φωνές, σε άγνωστη γλώσσα, και πλησιάσαμε να δούμε τι γινόταν. Τραγουδούσε μια μεγάλη παιδική χορωδία και την καμάρωναν γονείς και παππούδες, όλα στα βουλγάρικα. Ένα πανό έγραφε "Σύνδεσμος ελληνοβουλγαρικής φιλίας". Έχει γούστο να ήταν τίποτα κεκαλυμμένο πολυπολιτισμικό. Άφοβες, πάντως, πήγαμε από περιέργεια, που είναι μια πολύ ξοφλημένη ανθρώπινη ιδιότητα επίσης.

Συνήθως σε τέτοιες έθνικ εκδηλώσεις ψάχνω για φαγητό, καλοδεχούμενη κάλυψη του ξοφλημένου μοντέλου, αλλά εκεί δεν είχε. Σε ένα τραπεζάκι προσφέρονταν κάρτες, πήρα μια και η κυρία μου μίλησε βουλγάρικα. Ελπίζω να μην υποστώ συνέπειες που μοιάζω (και) με Βουλγάρα. Μου εξήγησε αμέσως στα ελληνικά ότι γιόρταζαν την "Ημέρα του αλφαβήτου". "Θα το καταλάβατε ίσως", μου είπε.

Δεν το είχα καταλάβει φυσικά, αλλά αν θεωρούν όλους τους ντόπιους μάγους, γιατί να της το χαλάσω; Απλώς ντράπηκα να ρωτήσω περισσότερα. "Είναι για μας μεγάλη γιορτή, γιορτάζουμε το αλφάβητο των Κυρίλλου και Μεθοδίου".

-Έλληνες δεν ήταν ο Μεθόδιος και ο Κύριλλος; με ρώτησε η μαμά μου καθώς φεύγαμε. Θυμήθηκα τις κλασικές σκηνές αλληλοανακάλυψης των Βαλκανίων στις σελίδες του Καπλάνι και στις ταινίες του Γκορίτσα. Έλληνες, Ρωμαίοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, κάτι πολυπολιτισμικό ήταν αυτοί οι κατασκευαστές του αλφαβήτου, μην το ψάχνεις. Σε κάθε περίπτωση, είναι συγκινητικό που έχουν ημέρα Αλφαβήτου οι γείτονες, ειδικά που το αλφάβητό τους δεν θα μπορέσει ποτέ να διεκδικήσει αρχαιότητα απέναντι στο δικό μας, το οποίο δεν το γιορτάζουμε. Αν και τόσο πνευματική γιορτή, που να μην έχει ούτε κουλουράκια, με βρίσκει αντίθετη. Αναγκαστήκαμε να φύγουμε πριν χορέψουν τα κορίτσια με τις κόκκινες, κεντημένες φούστες, ενώ με μια υπόσχεση έστω κάποιου μεζέ θα μέναμε περισσότερο. Ίσως. Δεν είμαστε κοιλιόδουλες, ειδικά στο πολυπολιτισμικό μοντέλο.
Το ίδιο βράδυ στο γυμναστήριο του Φωκιανού οι αθηναίοι Φιλιππινέζοι είχαν τη μαγιάτικη γιορτή του Σαντακρούζ, κάτι πολύ πολυπολιτισμικό φοβάμαι, σαν μίξη χριστιανισμού με παγανισμό μου ακούγεται. Και με πολύ φαγητό. Πήγα κι εκεί, με τραβάει το ξοφλημένο μοντέλο, ίσως κάθε τι ξοφλημένο, καταδικασμένο, ξεπερασμένο, με τραβάει, ποιος ξέρει. Δεν τολμώ να πω ότι χάρηκα τη γραφικότητα που προσφερόταν στην πόλη, αλλά δεν βρίσκω και πιο πρωτότυπη διατύπωση. Αγόρασα ταπεράκια μιας χρήσης με φαγητό τριών ημερών, αφού το μοντέλο ξόφλησε πρέπει να φυλάξω ό,τι μπορώ για το ομοιόμορφο μέλλον που μας περιμένει. Φτηνότερα σε γενικές γραμμές από τις πακιστανικές προμήθειες που είχα κάνει πριν δυο βδομάδες στην πλατεία Κουμουνδούρου, και λιγότερο καφτερά. Αν με βάλεις να χαρακτηρίσω κάθε κουζίνα όμως θα μπερδευόμουν, οπότε καλά που ξόφλησε το μοντέλο να μην προβληματίζομαι. Πάντως, κάτι πουγκάκια που μοιάζουν με κινέζικα και τα είχαν και οι δυο κουζίνες, ίσως να υπάρχουν και στη Βουλγαρία ως μπλινί, μάλιστα θυμίζουν την πρώτη και πανάρχαιη μορφή γραφής: Έτσι έμοιαζαν τα πήλινα πουγκιά που έκλειναν μέσα μια ποσότητα μικρών μονάδων και απέξω σημειωνόταν το περιεχόμενο ή ο αριθμός τους, και σιγά-σιγά γεννήθηκαν τα γράμματα.
Να το ξανασκεφτούν οι Βούλγαροι, μήπως μαγειρέψουν κάτι του χρόνου.