«Αντικειμενική» παγίδα...
Tου Παντελη Μπουκαλα
Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, που πολλοί
βιάζονται να την πετάξουν
στη χωματερή της
Ιστορίας λες και στη διάρκειά της
υπήρξαν μόνο
αθλιότητες, η αλφαβήτα της
δημοκρατίας απειλήθηκε πολλές φορές.
Το ίδιο
συμβαίνει και τώρα, με την
ευθύνη της κυβέρνησης, αλλά και με
ευδιάκριτη
τη συμμετοχή μερίδας των μίντια
στη φθορά δικαιωμάτων που κάποτε τα
συνυπο-
λογίζαμε στα «φυσικά» και αναπαλλοτρίωτα.
Ενα από αυτά τα αφορά,
αν όχι την ανέφικτη
ισηγορία, τουλάχιστον τη δυνατότητα καθενός
εκάστου
να εκφέρει γνώμη, να προσπαθεί να
ερμηνεύσει κάποιο συμβάν και να κρίνει
πράξεις ή απόψεις χωρίς τον κίνδυνο
να βρεθεί κατηγορούμενος (με όρους
νομι-
κούς και όχι πολιτικούς) για μύρια όσα.
Οσοι δεν έχουν πλήρως ατροφική μνήμη,
θυμούνται ότι το τωρινό επικίνδυνο
και
κοινωνικά δηλητηριώδες παιχνιδάκι κάθε
άλλο παρά καινούργιο είναι.
Κι άλλες φορές,
και πάντοτε για τις ανάγκες των ανθρωποβόρων
ορέξεων της
προπαγάνδας, όσοι δοκίμαζαν να
εξηγήσουν ένα συμβάν καταγγέλ-
λονταν σαν
«αντικειμενικά» υπαίτιοι (αυτό
το δολιότατο «αντικειμενικά» έχει
καταστρέ-
ψει ζωές) ή σαν ηθικοί αυτουργοί του:
«αντικειμενικά φίλοι της
τρομοκρατίας»,
«αντικειμενικά οπαδοί της “17 Νοέμβρη”»,
«εκ των
πραγμάτων συνυπεύθυνοι για τη βία»
κ.ο.κ.
Τα ίδια πάθαιναν κι εκείνοι που η γνώμη
τους για πρόσωπα και πράγματα
δεν συμφω-
νούσε με τον «κανονικό μέσο όρο»
(αυτόν που καλλιεργεί και
επιβάλλει
η τηλεοπτική μονοφωνία) ή με την εκάστοτε
κυρίαρχη αντίληψη
περί «εθνικών συμφε-
ρόντων», τα οποία διαφοροποιούνται
ανάλογα με τον
κάθε φορά επίσημο εκφρα-
στή τους. Ετσι, όταν το «εθνικό συμφέρον»
πρόσταζε ότι δεν πρέπει να μας
απασχολούν οι «λεπτομέρειες»,
κατηγορή-
θηκαν σαν οπαδοί του Μιλόσεβιτς ή του
Σαντάμ όσοι επέμεναν να
υποστηρίζουν ότι
έχει το νόημά της η «λεπτομέρεια» των ανθρω-
πιστικών
νατοϊκών βομβαρδισμών με
στόχο κατοικημένες περιοχές και φάλαγγες
προσφύγων ή η «λεπτομέρεια» της μη ανεύ-
ρεσης όπλων μαζικής καταστροφής
στο Ιράκ.
Στην αρχαιότητα, όποιοι και αν ήταν οι εμπό-
λεμοι, οι κήρυκες και οι
πρέσβεις προστατεύ-
ονταν από άγραφους νόμους που δεν
επέτρεπαν να
ταυτιστεί ο αγγελιοφόρος με
την αγγελία που κόμιζε (στη βαρύτερη
κατα-
πάτηση του «πολεμικού δικαίου» πρωταγω-
νίστησε ο Θεμιστοκλής, που
θανάτωσε τον
απεσταλμένο του Ξέρξη με το επιχείρημα
ότι «τόλμησε να
χρησιμοποιήσει την ελλη-
νίδα γλώσσα για βάρβαρα προστάγματα»,
ζητώντας
«γην και ύδωρ»). Στους
δικούς μας μικροπολέμους φαίνεται ότι
συγχωρούνται όλα και τίποτα δεν
απαγορεύεται. Προσπαθείς να καταλάβεις
το πώς και το γιατί της πολύμορφης
βίας; Α, είσαι αντικειμενικά
βιαιολάτρης.
Ισχυρίζεσαι ότι οι «βίλες» δεν είναι
σώνει και καλά άντρα
εγκληματιών; Α,
είσαι «πυρήνας της φωτιάς». Με κάτι
τέτοια σοφά τσιμπάς
κι εσύ και
σκέφτεσαι μήπως «αντικειμενικά, ο καλύ-
τερος σύμμαχος του
ΣΥΡΙΖΑ είναι ο
κ. Κεδίκογλου». Αλλά όχι. Δεν
στέκει εδώ το
«αντικειμενικά». Διότι υπάρχει
και ο κ. Δένδιας.
| 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου