Στη σκιά. Του Γιώργου Πήττα (19 Ιαν 2013 | AndreasB tvxs.gr)

.........................................................

Στη σκιά. 

Του Γιώργου Πήττα

01:56, 19 Ιαν 2013 | AndreasB tvxs.gr/node/117188

 

(Είναι χρόνια που μας λείπει ο ίσκιος της ελιάς του Πλάτωνα) Όλο και λιγότερο   ενδιαφέρον  γίνεται το ελληνικό πολιτικό θέατρο. Σε κάθε νέα παράσταση, δεν ξέρεις πότε να γελάσεις και πότε να κλάψεις, συνήθως κυριαρχεί ο ανάμικτος κλαυσίγελος.  Οι συνεδριάσεις της Βουλής και ειδικά στα φερόμενα ως «Κρίσιμα ζητήματα» υπολείπονται έτη φωτός σε ποιότητα και ουσία ακόμα και από τις μετριότερες επιθεωρήσεις του Δελφινάριου. 

Ένας θίασος γεμάτος υποκριτές της κακιάς ώρας τις περισσότερες φορές,  που πιστεύει πως βρίσκεται στο επίκεντρο του σύμπαντος θεωρώντας  παράλληλα, πως ο «λαός» οι θεατές δηλαδή, αποτελείται από μία μάζα ηλιθίων χωρίς εξαιρέσεις.

Θυμηδία και πρόκληση οι διάφορες κυρίες από σχεδόν όλες  τις πτέρυγες που περιφέρονται ως μοντελάκια με διάφορα πανάκριβα συνολάκια αρκετών χιλιάδων ευρώ  και  συνδυάζονται με κάποιους άλλους τύπους που ενώ βρίσκονται στο Κοινοβούλιο της χώρας τους, ακολουθούν ενδυματολογικό κώδικα «λεχριτέ»  προφανώς για να δείξουν πως είναι «λαός».

Μετρημένες στα δάχτυλα είναι οι παρουσίες που θυμίζουν κανονικούς ανθρώπους που πάνε να κάνουν τη δουλειά που έχουν διαλέξει, μία πάρα πολύ σοβαρή δουλειά.

Όταν δε ανοίξουν το στόμα τους,  οι λέξεις σκορπίζονται στον αέρα ακατάσχετα και άσχετα σαν πανικόβλητα πουλιά που χτυπιούνται στα τζάμια.
Κατάντησα να περιμένω να μιλήσει είτε η κα Κωνσταντοπούλου είτε και ο κος Βορίδης για να ακούσω λίγα σωστά ελληνικά αλλά και να νιώσω πως κάποιοι γνωρίζουν τι θα πει Αγορητής. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο, με το οποίο ο κάθε ένας μπορεί να διαφωνήσει ή να συμφωνήσει.

Η εξόχως περίτεχνη κενολογία του προσωρινά διασωθέντος Βενιζέλου, έχει γίνει προ πολλού σιχαμερή  καθώς εν τέλει, όσο καλομαγειρεμένη και αν είναι, και το στομάχι βαραίνει και την γλώσσα κακοποιεί βάναυσα.
Αθεράπευτος θαυμαστής του εαυτού του, ο κος Βενιζέλος , που με την παραμικρή αφορμή μας θυμίζει πως είναι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, έχει λησμονήσει πως οι λέξεις, όσο καλοδιαλεγμένες και αν είναι, όσο καλά κι’ αν συνταιριάστηκαν, εφόσον δεν στοιχειοθετούν νόημα, είναι σαν τις πορδές που δεν βάφουν αυγά. 

Εκεί που έμεινα «ξερός» ήταν όταν άκουσα μία κυρία Προεδρεύουσα  της Βουλής , να καλεί τον επόμενο ομιλητή, όχι με το όνομά του, αλλά με τη λέξη «next»!... λες και ήταν με την παρεούλα της παίζοντας χαρτάκι για να περάσει η ώρα. Next! Τράτζικ…ε;
Υποθέτω, οι εθνοπατέρες θα είναι ευχαριστημένοι. Ο κος Παπακωνσταντίνου, υπεύθυνος για το «σκάνδαλο της λίστας», μπορεί πλέον να επωμιστεί πάντα τα των Ελλήνων  σκάνδαλα και τις πρακτικές που έφεραν την χώρα όχι μόνο στην εξαθλίωση αλλά κυρίως στην εξαχρείωση. 
(Η ελιά του Πλάτωνα, δεν ξεριζώθηκε προχθές για να γίνει καυσόξυλα, είχε ήδη πέσει θύμα τροχαίου το 1976 όταν ένα λεωφορείο την κατέστρεψε)

Δεν υπάρχει σχεδόν καμία κυβέρνηση στον κόσμο της οποίας κάποιο στέλεχος να μην βρεθεί κάποια στιγμή μπλεγμένος περισσότερο ή λιγότερο με κάποιο σκάνδαλο χρηματισμού.
Νομίζω όμως, πως τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, δεν έχει υπάρξει άλλη διακυβέρνηση απόλυτα ταυτισμένη με σκάνδαλα και μίζες, όπως και με χυδαία διευκόλυνση σε παράνομο πλουτισμό κολλητών από αυτήν του ΠΑΣΟΚ.  

Το «όλον ΠΑΣΟΚ» θα έπρεπε να λέγεται  το «Όλον Σκάνδαλον».
Πραγματικά, ο Παπακωνσταντίνου φταίει για όλα.

Μπορούμε να του φορτώσουμε  τα σάπια κρέατα του Μπαλόπουλου, ακόμα και την σκανδαλώδη σύμβαση Litton (1967) (σχετικό δημοσίευμα: tvxs.gr/node/41615)
Βέβαια ήταν μόλις επτά χρόνων τότε, αλλά, δεν έχει καμία σημασία.

Φαντάζομαι ο αμόλυντος, παρθένος, αθώος ως βρέφος νεογέννητο Ευάγγελος Βενιζέλος θα βρει τον τρόπο να του αποδώσει πειστικά όλες τις κατηγορίες για όσα έχουν γίνει στον τόπο.
Ξεκινώντας μάλιστα, από την ήττα στις Θερμοπύλες,  εφόσον ήδη υπάρχουν ενδείξεις πως στην «λίστα Λαγκάρντ» υπήρχε και το  όνομα του Εφιάλτη, του γιού του Ευρυδήμου, ο οποίος  τα πήρε χοντρά από τους Πέρσες και πρόλαβε να στείλει τα φράγκα στην HSBC  πριν τον φάει ο Αθηνάδης. 

Από δίπλα, ο Άρχων της Νύστας, ο αυτοαποκαλούμενος και «Νέστωρ» του Κοινοβουλίου, φερόμενος όμως και ως «εφαψίας της  Χούντας»  Απόστολος Κακλαμάνης ( tvxs.gr/node/112749)  θα κουνά το κεφάλι πέρα δώθε καθώς αδυνατεί να το κρατήσει σε μία σταθερή  θέση από το ασήκωτο βάρος της σοφίας που τον χαρακτηρίζει.
Θέατρο σκιών. Καραγκιόζηδες πολυτελείας, Χατζηαβάτηδες με θωρακισμένες λιμουζίνες, γουνίτσες και ταγιεράκια Chanel . Τα μεταξωτά βρακιά  όμως θέλουν και επιδέξιους κώλους και η επιδεξιότητα λείπει.

( Η ελιά του Πλάτωνα ο κορμός της οποίας φυλάσσεται στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, χρόνια τώρα δεν χαρίζει σκιά ίσκιο εκεί που ο φιλόσοφος συνομιλούσε με τους μαθητές του).

Λίγο πιο κάτω, στα Πετράλωνα ο Σαχτζάτ Λουκμάν, 27 χρόνων, άφησε την τελευταία του πνοή μαχαιρωμένος, σφαγμένος, από τα χέρια δύο ελλήνων παλληκαράδων που ευτυχώς συνελήφθησαν χάρις στην ετοιμότητα ενός οδηγού ταξί. Αναρωτιέμαι μόνο, μήπως ο ταξιτζής συλληφθεί και αυτός με κάποια κατηγορία, ας πούμε αντιποίηση αρχής ή τον ξετρυπώσουν τίποτα καλόπαιδα, από αυτά που φροντίζουν για την καθαρότητα του γένους.  Νομίζετε απίθανο; Μα είμαστε στην Ελλάδα που αθωώθηκαν 6 από τους 8 αστυνομικούς που διέλυσαν στο ξύλο τον Αυγουστίνο Δημητρίου.

Ναι, παρακολουθώ ασμένως τελευταία τις εργασίες της Βουλής. Υποθέτω το ίδιο κάνει και άλλο κόσμος. Έτσι κι αλλιώς, παρέχει δράμα, κωμωδία, φαντασία (όταν μιλά ο κος Καμένος) σπλάτερ δέκατης διαλογής όταν μουγκανίζει ο κος Παναγιώταρος.
Ο Πρωθυπουργός, αγωνιωδώς προσπαθεί να διαφυλάξει τον εαυτό του και να είναι έξω από όλα αυτά. Μετέχει ελάχιστα και παρεμβαίνει ως guest star στα απολύτως απαραίτητα.
Είμαι πια απόλυτα βέβαιος πως επιφυλάσσει στον εαυτό του ρόλο «Εθναρχικό».

Στις 5 Ιανουαρίου, είχα γράψει σχετικά. (tvxs.gr/node/115792)

Απέναντί του, ο κος Τσίπρας, ο οποίος στην προχθεσινή του ομιλία στη Βουλή, εμφανίσθηκε για πρώτη φορά με δυνατό αέρα αυτοπεποίθησης, χωρίς περιττές «μαγκιές» στο ύφος και στο λόγο, τεκμηριωμένος και ετοιμόλογος-και ας διάβαζε τα λόγια του από χαρτιά- και στην αντιπαράθεσή του με την «αυτού εξοχότητα τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πάσης Διαπλοκής» τα πήγε καλά. Κυρίως γιατί ο κος Βενιζέλος πια επαναλαμβάνει τον εαυτό του κουραστικά.

Ο κος Τσίπρας όμως, δεν πρέπει (και δεν μπορεί) να γίνει Ανδρέας Παπανδρέου. Δηλαδή, το ζητούμενο δεν είναι ένα κόμμα –ξανά-στο οποίο θα ισχύσει η ενός ανδρός αρχή επειδή τυχαίνει ο συγκεκριμένος άνδρας να είναι κάπως χαρισματικός.
Το αν θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα νέο ΠΑΣΟΚ, δεν είναι το πρόβλημα.
Το πρόβλημα είναι στο τι ΠΑΣΟΚ θα γίνει.
Ποιας περιόδου.
Άλλο το ΠΑΣΟΚ του 1975, άλλο του 1977, άλλο του 1984.
Και βέβαια, έτσι κι αλλιώς, άλλο το 2013 του 21ου αιώνα.
Αν θέλει στα σοβαρά να διεκδικήσει κυβέρνηση, αν θέλει στα σοβαρά να δει τις δυνάμεις του να μην υποχωρούν αλλά να αυγαταίνουν, θα πρέπει να κατανοήσει επειγόντως  πως  είναι  κρίσιμη η ανάγκη μίας αξιόπιστης αντιπολίτευσης έναντι του κυβερνητικού μονολόγου.

Ενός μονόλογου που έχει μεν πυρήνα την τριμερή συγκυβέρνηση, αλλά οι αποκλίσεις της πρακτικής της συχνά, διαχέονται προς την ακροδεξιά.

Μίας αντιπολίτευσης που να είναι πραγματικά έτοιμη να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας και μιας πολιτικής δύναμης που να μπορεί να "αγκαλιάσει" τα εκατομμύρια πολιτών που είναι θύματα της καπιταλιστικής κρίσης.
  Τα "εκατομμύρια πολιτών" όμως, δεν είναι απαραίτητα (καθόλου μάλιστα) ούτε "συνειδητοί αντικαπιταλιστές" ούτε καν (συχνά) αριστεροί.  Και εδώ είναι τα δύσκολα. Εκ των πραγμάτων, ένα κόμμα που αποσκοπεί στην εξουσία, παύει αυτόματα να εξυπηρετεί στενούς ιδεολογικούς πιστούς και ιδεολογικούς ζηλωτές. Εκ των πραγμάτων, εφόσον επιθυμεί να εκλεγεί θα πρέπει να μιλήσει με τρόπο που υποχρεωτικά θα «στρογγυλέψει».  Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρέθηκε εκεί που είναι επειδή ένα 4% έπεισε ιδεολογικά το υπόλοιπο 24% που έλαβε τον Ιούνιο. Το ξέρουμε νομίζω καλά όλοι μας αυτό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θέλει να κυβερνήσει, ή δεν θέλει.

Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.

Αν θέλει, οφείλει να λάβει υπόψη του τις πολυπλοκότητες μίας κοινωνίας που είναι γεμάτη αντιφάσεις, αντικρουόμενα συμφέροντα, παθογένειες, γιατί, για να κυβερνήσει, πρέπει να στηριχθεί από πολλές και διαφορετικές κοινωνικές ομάδες ώστε να συγκροτήσει ένα πλειοψηφικό ρεύμα που να συναντιέται σε μία κοινή προγραμματική συνισταμένη.

Μία τέτοια συνισταμένη, δεν μπορεί να είναι ο γενικά αντικαπιταλιστικός αγώνας, ούτε το "χτίσιμο του σοσιαλισμού" την επαύριον των εκλογών-όποτε γίνουν αυτές.

Το διακύβευμα που κρατά ο ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια του είναι τεράστιο. Αυτό ακριβώς επισήμαινε και  ο Σ. Κούλογλου  τις προάλλες, όταν έγραφε : «Μια επιτυχημένη διακυβέρνηση θα επηρέαζε και τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Μια πιθανή αποτυχία θα έχει στρατηγικό χαρακτήρα και θα ανοίξει τον δρόμο για την μακροχρόνια επικράτηση των κάθε λογής Φράγκων της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Γιατί αυτό είναι το θέμα που παίζεται. Όχι η βίλα Αμαλίας, ηλίθιοι.»

Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει μία "απόσταξη". Να κρατήσει ως κόρη οφθαλμού την ριζοσπαστικότητα του στον πυρήνα της πολιτικής του σκέψης και ταυτόχρονα να βαδίσει αξιοποιώντας στο έπακρο την "τέχνη του εφικτού" (που είναι η πολιτική) με πλήρη αντίληψη της πραγματικότητας. 

Προτείνοντας με σαφήνεια ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μέσα από το οποίο η χώρα να καταφέρει να βγει από το τέλμα και να μπει σε συνθήκες υγιούς ανάπτυξης. 

Η τριμερής κυβέρνηση, δεν πρόκειται να  πέσει. Τουλάχιστον όχι σύντομα. Ο σημερινός πρωθυπουργός, θα αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα ισορροπιών μεταξύ των εταίρων του ώστε να προλάβει να ετοιμάσει τον εαυτό του για τον ρόλο που νομίζει πως του χρωστά η ιστορία.

Ο κος Κουβέλης, λυπάμαι που το λέω, γνωρίζει πως η πολιτική του καριέρα έφτασε στα όριά της και θα τελειώσει με το τέλος αυτής της Κυβέρνησης. 

Ο κος Βενιζέλος, επίσης τελειωμένος στη συνείδηση της κοινωνίας  πασχίζει να εφεύρει το επόμενο βήμα. Σκιές. Και μάλιστα, σκιαγμένες.

Ο κος Τσίπρας  και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν ελάχιστο χρόνο για να ωριμάσουν πειστικά και να κάνουν το 1.500.000 των ανέργων και τα εκατομμύρια που χτυπιούνται στην τρικυμία της αβεβαιότητας να τους δουν ως χειροπιαστή εναλλακτική πρόταση για διέξοδο όχι μόνο από την κρίση αλλά και από το σημερινό θέατρο σκιών που βιώνουμε.  

Αλλιώς, ποιος ξέρει, μπορεί να δούμε μια νύχτα και τα μάρμαρα της Ακρόπολης να τεμαχίζονται για να γίνουν πάτωμα σε κάποια βίλα. Μια βίλα με τζάκι που θα καίει την ελιά του Πλάτωνα.
 
twitter@pittasgeorge