.............................................................
Ευχές και ελπίδες
της Άννας Δαμιανίδη
Βοηθάει ο ήλιος και η θέση των πλανητών, το χειμερινό
ηλιοστάσιο, οι πανάρχαιες γιορτές, η επίκληση του κύκλου και η εξέλιξη
των θρησκειών επί το αγαθότερο, έτσι δεν διατείνονται, βοηθάει να
κάνουμε θετικές σκέψεις τις πρωτοχρονιές. Ευχές κι ελπίδες βοηθάνε
επίσης να ανακαλύπτουμε κάτω από στρώματα απογοήτευσης και παραίτησης
λίγη ακόμα αισιοδοξία που έχει ξεμείνει από τις απαραίτητες για τη
διεξαγωγή του βίου προμήθειες. Κάποια πράγματα ίσως αρχίσουν να καλυτερεύουν, σε κάποια άλλα μοιάζει να κολλάμε, ακόμα και πισωγυρίζουμε.
Κοιτάζω τα περσινά μου κιτάπια και βλέπω ένα απ’ αυτά που δεν με κάνει περήφανη ως ελληνίδα. Και δεν πρέπει να κάνει κανέναν εθνικά περήφανο. Για το ίδιο ζήτημα πέρσι τέτοιον καιρό είχαμε περισσότερη αισιοδοξία. Μιλώ για την ιθαγένεια των παιδιών που κάθε μέρα αντικρίζω στη γειτονιά μου να πηγαινοέρχονται στο σχολείο, να παίζουν στο πάρκο, παραμονές Χριστουγέννων και πρωτοχρονιάς να λένε
τα κάλαντα. Παιδιά μεταναστών, γιατί μετανάστες κάνουν παιδιά στη
γειτονιά που μένω, στην Κυψέλη. Παιδιά που φέτος είναι πιο μεγάλα,
ψήλωσαν, έμαθαν περισσότερα πράγματα, πάνε γυμνάσιο και λύκειο πλέον, τα
παραμονεύει το πρόβλημα στη γωνία. Τα
βλέπω και με πιάνει αγωνία. Θα πρέπει οπωσδήποτε να περάσουν κι αυτά
τις ταλαιπωρίες των μεγαλύτερων, να γίνουν δεκαοχτώ χρονών και να μην
έχουν χαρτιά, να τρέχουν, να ταλαιπωρούνται και να βασανίζονται, να
μαζεύουν στην ψυχή τους τραύματα που θα υπονομεύουν το μέλλον το δικό
τους και το κοινό μας μέλλον;
Υπάρχουν στην κυβέρνηση δυο κόμματα
που θα έπρεπε να έχουν μιλήσει για το θέμα αυτό, να εξηγούν, να
αναλύουν, να έρχονται και να επανέρχονται, να το αντιμετωπίσουν όπως
πρέπει, με σταθερό ανθρωπισμό, για τα παιδιά που μεγαλώνουν βιαστικά,
και για όλους μας. Εκτιμώ βεβαίως ότι η ΝΔ του Σαμαρά που προεκλογικά απειλούσε τα χειρότερα, το
έχει αφήσει στη μπάντα, αλλά τόσο στη μπάντα που συνέβη ό,τι συνέβη με
το νόμο Ραγκούση και το Συμβούλιο Επικρατείας, κι όλα μοιάζει να πάγωσαν
ξανά. Στο μεταξύ τα παιδιά μεγαλώνουν. Από πέρσι μέχρι φέτος τα πράγματα χειροτέρεψαν.
Ξέρω
πολύ καλά τα συντηρητικά κολλήματα που αντιμετώπισαν και θα
αντιμετωπίσουν οι νομοθέτες και οι πάσης φύσεως αρμόδιοι να λύνουν
τέτοια θέματα, γι αυτό και τους εύχομαι καλό κουράγιο και καλή δύναμη.
Ευχές σε όλους τους αριστερούς της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης,
στους κεντρώους και στους δεξιούς που πιστεύουν στην ανάγκη για ισότητα,
να έχουν κουράγιο και να αγωνιστούν για να λυθεί πια αυτό το πρόβλημα,
να βγει αυτό το αγκάθι από την καθημερινότητα μας. Να μην κουραστούν να
προσπαθούν μέχρι να το λύσουν, να εξηγούν νηφάλια ξανά και ξανά την αναγκαιότητά του. Δεν θα είναι απλό, αλλά αξίζει η προσπάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου