................................................................
λήμματα
Του Βασίλη Παπαβασιλείου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Παρασκευή 04 Ιανουαρίου 2013
αιθαλομίχλη
(1). Δύο θεωρίες κυκλοφορούν σχετικά με το φαινόμενο. Η πρώτη
αποδέχεται την αυθεντικότητά του και το χαρακτηρίζει παρενέργεια, εν τη
ευρεία εννοία, των οικονομικών μέτρων που έχουν ληφθεί για την επίτευξη
των στόχων του τρίτου Μνημονίου. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, η
αιθαλομίχλη αποδεικνύει κατά κυριολεξίαν ότι κάθε τρίτο είναι και
φαρμακερό. Οταν δεν έχεις τι ν' ανάψεις για να ζεσταθείς (κυρίως λόγω
της εξίσωσης του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης),
καις ό,τι βρεις μπροστά σου. Οπως ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή,
έτσι κι ο καμένος δεν φοβάται τον καπνό και την αιθάλη. Φυσικά, τα
αποτελέσματα είναι δηλητηριώδη τόσο στο μεταφορικό-οικονομικό επίπεδο
όσο και στο κυριολεκτικό, εννοείται αυτό της υγείας. Κοντολογίς,
πεθαίνουμε. Ευτυχώς όμως που έχει προοδεύσει ο κόσμος κι έτσι υπάρχουν
οι ειδικοί που μας πληροφορούν από τι πεθαίνουμε. Παράδειγμα, ο κύριος
Βαρουφάκης στον τομέα της οικονομικής επιστήμης και θεωρίας και ο κύριος
Πετράκης στον τομέα της φυσικής του περιβάλλοντος, για να μη μιλήσουμε
για τους γιατρούς (πνευμονολόγους, καρδιολόγους κ.λπ.) που, σαν τον
Μάρτη, δεν λείπουν από καμιά Σαρακοστή. Τελειώνουμε, ναι,
υποβασταζόμενοι όμως από τις επιστήμες και τους θεράποντές τους. Αυτό,
όπως και να το κάνουμε, είναι μεγάλη παρηγοριά.
αιθαλομίχλη (2). Σύμφωνα με τη δεύτερη άποψη, το φαινόμενο είναι
ψευδεπίγραφο. Ισχύει, δηλαδή, απολύτως εδώ το γνωστό: τα φαινόμενα
απατούν. Εν προκειμένω απατούν εις το τετράγωνο. Εμφανίζεται σαν
αιθαλομίχλη το προϊόν δράσεως ενός χημικού σκευάσματος φονικών
προδιαγραφών με το οποίο επιχειρείται η τελική φάση ψεκασμού και, άρα,
εξοντώσεως παντός του ελληνικού - έθνους, πολιτών, κομματαρχών.
Συνελόντι ειπείν, κινδυνεύει σύμπας ο Ελληνισμός. Αντιλαμβάνεστε ότι, με
βάση τη θέση αυτήν, το θέμα αιθαλομίχλη δεν άπτεται της οικονομίας και
της υγείας. Είναι αμιγώς πολιτικό και σαν τέτοιο πρέπει να
αντιμετωπιστεί. Και συμπληρώνουν οι οπαδοί της συγκεκριμένης θεωρίας:
εξάλλου πρόκειται για λογικό πλεονασμό. Καθετί ελληνικό (αρχαίο, νέο,
νεότερο, σύγχρονο) είναι πολιτικό. Το συμπέρασμα προκύπτει εξίσου
αναπόφευκτα: φέξε μου και γλίστρησα.
βιβλία. «Πατέρες και γιοι» είναι ο τίτλος του σπουδαίου
μυθιστορήματος του Ιβάν Τουργκένιεφ με θέμα τον ευρωπαϊκό μηδενισμό του
19ου αιώνα. «Πατέρες, γιοι και κόρες, θείοι, ανίψια και ξαδέλφες» είναι ο
τίτλος του «έπους» (έτσι το χαρακτηρίζει ο συγγραφέας) που υπογράφει ο
Φώτης Κανακάκης και έχει θέμα τον ελληνικό πολιτικό και γενικότερο
πολιτισμό ανά τους αιώνες.
οικογένειες. «Ολα είναι θέμα συγγένειας. Ολα παίζονται μεταξύ
συγγενών. Το δράμα είναι μόνο οικογενειακό. Πάντα. Βέβαια, στην
περίπτωση των αρχαίων μύθων (π.χ. Ατρείδες) οι γονείς μπορεί να τη βρουν
από τα παιδιά τους, όπως η Κλυταιμνήστρα από τον Ορέστη, αφού
προηγουμένως είναι έτοιμοι να σφάξουν τα παιδιά τους, όπως ο Αγαμέμνων
την Ιφιγένεια. Αντιθέτως, στη σύγχρονη νεοελληνική εκδοχή ο απόγονος,
κατά κανόνα, τη βρίσκει (τη θέση εξουσίας) έτοιμη από τον πρόγονο ενώ,
όταν δοκιμάζει να σκοτώσει έστω συμβολικά τον πρόγονό του, δεν τα
καταφέρνει, σκοτώνει όλους τους άλλους και τελικά σφάζεται ο ίδιος, με
μια αυτοχειριαστική χειρονομία που θυμίζει τον άλλον τραγικό ήρωα, τον
Αίαντα. Ή παραδίνεται για να διαμελιστεί, όπως ο Πενθέας, στον
διονυσιακό θίασο των μαινάδων που έχει ως επικεφαλής τη μητέρα του, την
Αγαύη». Αυτά γράφει, μεταξύ άλλων, ο Κανακάκης και δίνει ένα παράδειγμα.
παράδειγμα. «Ο κύριος Παπανδρέου ο νεότερος τιμωρήθηκε επειδή
επιχείρησε να σκοτώσει συμβολικά τον πατέρα του. Ηρθε στην εξουσία
λέγοντας "λεφτά υπάρχουν", πράγμα που θα μπορούσε να το είχε πει και ο
μακαρίτης. Μόνο που εκείνος, αντιλαμβανόμενος ότι, άπαξ και εξετελέσθη η
αποστολή και κατακτήθηκε η εξουσία, η σαπουνόφουσκα περί "λεφτών"
(δηλονότι περί των ανείσπρακτων οφειλών προς το Δημόσιο) δεν είχε πια
καμιά αξία, θα πραγματοποιούσε εν μια νυκτί μια ωραιότατη κυβίστηση
(=κωλοτούμπα), θα σφετεριζόταν το πρόγραμμα λιτότητας του κυρίου Κώστα
Καραμανλή και θα εφάρμοζε, ως ΠΑΣΟΚ, την πολιτική που επαγγέλθηκε η Νέα
Δημοκρατία, ενσπείροντας τη σύγχυση σε όλον τον κόσμο, χάριν βεβαίως της
σωτηρίας του έθνους. Ο γιος δεν έκανε αυτό. Τα Χριστούγεννα του 2009,
θέλοντας να τιμήσει την εξαγγελία του, μοίρασε λεφτά στις ασθενέστερες
εισοδηματικές ομάδες, που τα πήρε φυσικά πίσω στο πολλαπλάσιο με τα
Μνημόνια που άρχισε να υπογράφει τρεις μήνες μετά. Ο γιος θέλησε να
φανεί ΣΥΝΕΠΗΣ με τον εαυτό του και όχι με τον ακροβάτη πατέρα του. Αυτό
όμως δεν το συγχωρεί ποτέ ο κώδικας της πατριαρχίας. Ετσι εξηγούνται τα
όσα επακολούθησαν και για 'κείνον και για μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου