«Πατριωτικές» ελαφρότητες
Tου Παντελη Μπουκαλα
Για να πάμε απωανατολικά, τι θα όριζε ο κανονικός, ο αυθόρμητος
πατριωτισμός, που δεν μετράει με γιεν ή γουάν τα αισθήματά του; Οτι οι
γιαπωνέζικες εταιρείες, Χόντα, Κάνον κλπ., μετά τις επιθέσεις που
δέχονται από το κινεζικό πλήθος για «εθνικούς λόγους», θα έπρεπε να
κλείσουν πάραυτα τα εργοστάσιά τους στην Κίνα και να γυρίσουν στην
πατρίδα τους. Ετσι, και στους «εθνικούς εχθρούς» θα προκαλούσαν σοβαρό
πρόβλημα και σε συμπατριώτες τους θα έδιναν δουλειά· γιατί δεν μπορεί,
ακόμα και το «θαύμα της Ιαπωνίας», εκτός από Φουκουσίμα, θα παράγει και
ανέργους. Και τι θα όριζε για τους Κινέζους ο δικός τους πατριωτισμός;
Να κλείσουν πρώτοι αυτοί τα ιαπωνικά εργοστάσια. Για να δώσουν ένα
μάθημα στους «ιμπεριαλιστές» που διεκδικούν «πάτρια εδάφη» (κάτι
πλουτοφόρες βραχονησίδες) και να στερήσουν από τους στυγνούς Ιάπωνες
καπιταλιστές το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται αγρίως το προλεταριάτο μιας
κομμουνιστικής χώρας.
Ναι, μάλλον κάτι τέτοια παιδαριωδώς αφελή θα
όριζε ο πατριωτισμός, με το νόημα που του δίνουν οι εκφωνητές
πανηγυρικών. Αλλά αυτά δεν γίνονται, παρά μόνο αν φανεί ότι ένας πόλεμος
(του χρήματος ή των όπλων) είναι οικονομικά επωφελέστερος από την
ειρήνη. Γιατί, ως γνωστόν, η πολιτική δεν είναι για παιδιά και αφελείς,
δεν γίνεται με αισθήματα. Γίνεται με «ώριμη σκέψη», κύριο συστατικό της
οποίας είναι οι ψυχροί οικονομικοί υπολογισμοί. Η Κίνα, λ.χ.,
κινητοποιεί ένα κομμάτι πληθυσμού, εφαρμόζοντας το αγνώστου πατρότητος
δόγμα «ο εθνικισμός είναι το όπιο των λαών», και θα το αποσύρει έγκαιρα,
γιατί σ’ αυτά τα πράγματα υπάρχει ο κίνδυνος της «εκτροπής»· να στραφεί
δηλαδή αλλού η οργή του πλήθους, προς τα μέσα.
Ας γυρίσουμε όμως
στα δικά μας τα ξινά. Τι θα όριζε για τους επιχειρηματίες μας (κι ας μην
είναι Χόντα ή Κάνον) ο πατριωτισμός τους, και μάλιστα σε μια εποχή που
όλοι οι εθνοκήρυκες (αλλά ακόμα και η κ. Μέρκελ) μας καλούν να φερθούμε
με «οικονομικό πατριωτισμό»; Θα όριζε να κρατήσουν εδώ τις (συνήθως
κρατικοδίαιτες) επιχειρήσεις τους. Να μη φύγουν άρον άρον, αναζητώντας
εύκολο και μεγάλο κέρδος με φτηνότατα και συνδικαλιστικώς αμάθητα ή
ανυπεράσπιστα ξένα χέρια. Θα υπήρχε έτσι κάποια ελπίδα να μειωθεί
ελάχιστα έστω ο τερατώδης αριθμός των ανέργων και να μην ξενιτευτούν οι
εργάτες, ακολουθώντας τους επιστήμονες που ήδη φεύγουν.
Και τι θα
όριζε ο πατριωτισμός (στην Ελλάδα, αλλά και στην Ισπανία και την
Πορτογαλία) για όσους έχουν θησαυρίσει θησαυρούς επί της γης; Εκτός από
το να είναι συνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις (χα!), θα όριζε
και μη βγάλουν τα λεφτά τους στην Ελβετία (χα! δις). Ωστε και πανικός να
μην προκληθεί και κάποια ρευστότητα να διασωθεί και κάποιοι φόροι να
μπουν στα ταμεία.
Ελαφρότητες; Μα ναι. Μόνο που, όταν πρόκειται
για τους μη έχοντες και μη κατέχοντες, αυτές ακριβώς οι ελαφρότητες
παρουσιάζονται σαν βαρύτατο και «αφεύγατο» χρέος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου