..........................................................
www.lifo.gr, 19.9.2012 | 18:11
Ένα μικρό κείμενο για την πρόσφατη συναυλία του Κηλαηδόνη - και κυρίως για τις αλλαγές που φέρνει ο χρόνος
"Είναι αγένεια να
χορεύουν τα μικρά παιδιά την ώρα της συναυλίας;" Η Ροζίτα Σπινάσα
στέλνει ανταπόκριση στα Μικροπράγματα.
(το αγαπημένο μου τραγούδι του)
Κηλαηδόνη που κηλάηδαγες (και στίχο δεν εκράτεις)!
[από τη Ροζίτα Σπινάσα]
Την Παρασκευή που μας πέρασε πήγα στη συναυλία του Λουκιανού
Κηλαηδόνη στο Κηποθέατρο του Παπάγου. Αν και μου αρέσει πολύ εδώ και
χρόνια, και παρότι είναι ο μετρ των οικογενειακών θερινών συναυλιών, δεν
είχε τύχει να πάω σε συναυλία του και γι’ αυτό χάρηκα πολύ που
επιτέλους τα κατάφερα. Ήταν μια τυπική - με την καλή έννοια- συναυλία
του είδους της: To θέατρο μέσα στο άλσος σχεδόν γεμάτο, ο Λουκιανός με
άψογη φωνή και τέλειο ήχο, ο κόσμος ζεστός και συμμετοχικός,
οικογένειες, παιδάκια, θα μπορούσαμε κάλλιστα να ήμασταν και στη
δεκαετία του 80’.
Ο Λουκιανός ξεκίνησε ερμηνεύοντας μια σειρά τραγουδιών από τα
‘Μικροαστικά’. Σε αυτά τα τραγούδια αναφέρεται με καυστικότητα, μα και
με συμπάθεια, στο διαχρονικό βόλεμα των ελληνικών οικογενειών, και τα
μικροσυμφέροντά τους. H ειρωνεία -και το αστείο συνάμα- της βραδιάς,
κατέληξε και ο ίδιος να μην απέχει και πολύ από αυτά που, το μακρινό
1973 τόσο εύστοχα στηλίτευε.
Λίγο αργότερα μας παρουσίασε την μπάντα ‘χαρούμενη φασαρία’, ως μια
επιλογή ταιριαστή στο πρόγραμμά του, ένεκα της κάουντρι και γουέστερν
μουσικής που έπαιζαν. Την μπάντα απάρτιζαν μερικά αγόρια σε έγχορδα και
κρουστά, μαζί με δύο κοπέλες, ντυμένες καουμπόισσες, σε φωνητικά -
κιθάρα - ντέφι. Μόνο αφότου είπαν τα παιδιά τα τραγούδια τους και μάς
συστήθηκαν, καταλάβαμε ότι επρόκειτο για τις δύο κόρες του, Μαρία και
Γιασεμί Κηλαηδόνη! ‘Τελικά στην Ελλάδα θες δε θες, θα ακολουθήσεις τη δουλειά του μπαμπά σου’, είπα στην Τίνα γελώντας.
Στη συνέχεια η μπάντα αποσύρθηκε και ο Λουκιανός συνέχισε το
πρόγραμμά του, τιμώντας όλες τις γνωστές επιτυχίες του. Προτού δε
ξεκινήσει να παίζει το ‘τζιν τζιν τζιν (πως του παν καλέ τα τζιν)’,
προσκάλεσε τα παιδιά του κοινού να χορέψουν στο ημικύκλιο του θεάτρου,
που βρισκόταν μπροστά από τους μουσικούς: πράγματι κάποια τολμηρά
παιδάκια ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του. Όταν, στο επόμενο τραγούδι, οι
γονείς επιχείρησαν να τα ‘αποσύρουν’, τότε ο Λουκιανός ξεκαθάρισε ότι ‘δεν με ενοχλούν καθόλου’ κι έτσι τα πιτσιρίκια αφέθηκαν ελεύθερα να αλωνίζουν στο χώρο.
Μέχρι όμως να πέσει η παντόφλα της συζύγου: Μετά από 2-3 τραγούδια
εμφανίστηκε η Βαγενά από τα παρασκήνια και κοντοζύγωσε τον σύζυγό της,
για να μας πληροφορήσει στη συνέχεια ο Λουκιανός, εμφανώς αμήχανος, ότι ‘η Άννα λέει ότι είναι αγένεια να χορεύουν τα παιδιά την ώρα της συναυλίας’. Κι έτσι άδοξα (και άκομψα) τα μικρά αποχώρησαν από το πάλκο.
Τελικά ο Λουκιανός όχι μόνο δεν έμεινε ‘ένας φτωχός και μόνος
κάουμπόυ’, αλλά στις παραστάσεις του πλέον συνοδεύεται από τα λοιπά
οικογενειακά μέλη, εντός κι εκτός σκηνής.
Και το μυαλό μας πήγε στον φανταστικό διάλογο που θα είχε με τη γυναίκα του:
Βαγενά: Θα πάρεις και τα κορίτσια να τραγουδήσουν μαζί σου!
Κηλαηδόνης: Mα …
Βαγενά: Δεν έχει μα! Θα τα πάρεις!
Όπως ακριβώς σε κάθε τυπική ελληνική οικογένεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου