..............................................................
| Ο κίνδυνος από την παραμυθία του ενδόξου παρελθόντος |
| Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr |
| Με μία ραδιοφωνική συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ την περασμένη Τετάρτη, ο
Κώστας Τζαβάρας, τύποις αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων,
Πολιτισμού και Αθλητισμού ή «κατ' ουσίαν υπουργός Πολιτισμού» όπως
προτιμά να αυτοπροσδιορίζεται, προσέφερε σε όλους μας μια πολύτιμη
υπηρεσία. Την προσέφερε, είναι αλήθεια, άνευ της παραμικράς επιγνώσεως.
Αυτό όμως ουδόλως μειώνει την αξία της. Αντιθέτως, την αυξάνει, καθώς
πιστοποιεί τη γνησιότητα της προσφοράς, μα και το άδολο, το ανεπιτήδευτο
της προσωπικότητας του κατ' ουσίαν υπουργού. Επειδή πολλοί δεν θα είχαν
την τύχη να ακούσουν τη συνέντευξη και θεωρώ άδικο να πάει χαμένο το
δίδαγμα, που προκύπτει για όλους μας μέσα από τους λόγους του Κ.
Τζαβάρα, έκρινα σκόπιμο να σας μεταφέρω τα όσα είπε και έπειτα να
προχωρήσω στη διατύπωση του μηνύματος που περιέχουν. (Ει μη τι άλλο,
ενδεχομένως να έχει και για τον ίδιον κάποια αξία το βαθύτερο νόημα των
λόγων του - ποτέ δεν ξέρεις...). Επισκεπτόμενος τη Γερμανία για τα εγκαίνια έκθεσης αρχαιολογικών ευρημάτων από την Ολυμπία, ο εκλεγόμενος στην Ηλεία Κ. Τζαβάρας διαπίστωσε πόσο «μεγάλη είναι η ακτινοβολία και η εμβέλεια που βγαίνει από τον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας». Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, τουλάχιστον για όποιον διαθέτει τη στοιχειώδη γνώση της ευρωπαϊκής Ιστορίας, ώστε να γνωρίζει -κατά προσέγγιση έστω- τι σημαίνει Αναγέννηση κ.λπ. Οπωσδήποτε όμως είναι πάντα εντυπωσιακό να το βλέπει κανείς με τα μάτια του για πρώτη φορά: «Η γερμανική ελίτ υποδέχθηκε με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα αυτό το μήνυμα» παρατήρησε ο Κ. Τζαβάρας και το γεγονός οπωσδήποτε την τιμά, διότι δείχνει ότι, για την γερμανική ελίτ, η εικόνα του πομπού δεν επηρεάζει την εκτίμηση του μηνύματος. Η θερμή υποδοχή επιβεβαίωσε, κατά τον Κ. Τζαβάρα, ότι «οι αξίες του ελληνικού πολιτισμού μάς ενώνουν, οι αξίες που παραπέμπουν σε μια Ελλάδα αιώνια, που καμία σχέση δεν έχει με την προσωρινή Ελλάδα της κρίσης»· και αυτό το βρήκε «παρήγορο για όλους μας». Εδώ, ο κατ' ουσίαν υπουργός έφθασε στα όρια μιας τρομερής διαπίστωσης - ευτυχώς όμως, για τον ίδιο και την εθνική αυταρέσκειά του, δεν τα διέβη. Διότι: Πρώτον, αν κατά μία αντίληψη η «αιωνία Ελλάς» ανήκει εξίσου (αν όχι περισσότερο...) σε εκείνους οι οποίοι, χάρη σε αιώνες μελέτης και έρευνας, μπορούν να προσφέρουν στην ανθρωπότητα τις εγκυρότερες εκδόσεις των κειμένων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας όσο και σε εκείνους που κατοικούν σήμερα στο οικόπεδο και διακρίνονται για τη δημιουργία παρανόμων χωματερών ακόμη και σε αρχαιολογικούς χώρους και, δεύτερον, εφόσον η «αιωνία Ελλάς» καμία σχέση δεν έχει με την προσωρινή της κρίσης, τότε γιατί να χρειάζονται την Ελλάδα της κρίσης; Εχουν την αιώνια και είναι μια χαρά! Αυτές οι ζοφερές σκέψεις δεν πέρασαν όμως από τον νου του κατ' ουσίαν υπουργού. Προτίμησε άλλες - εκείνες που ενισχύουν τις ήδη διαμορφωμένες βεβαιότητές του: «Οι δύο λαοί πιστεύουν στις ίδιες αξίες και αυτό δεν μπορούν να το αλλάξουν κάποιες κακοφωνίες ή παραφωνίες από ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα, που δημιουργούν την αίσθηση ότι υπάρχει μεταξύ μας έχθρα ή κόντρα». (Εννοεί, υποθέτω, τα «ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα», τα οποία έπεισαν τους Γερμανούς εδώ και περισσότερο από δέκα χρόνια να έχουν δεχθεί τη στασιμότητα των μισθών και την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, προκειμένου να διασώσουν θέσεις εργασίας...) Εξάλλου, συνέχισε ο κατ' ουσίαν υπουργός, «το θεσμικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι θεμελιωμένο στις αξίες της αρχαίας Ελλάδας». (Πολύ σωστά! Φερ' ειπείν, στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα...) Εν συνεχεία, αναφέρθηκε στο ζήτημα του Ελληνικού Φεστιβάλ και δεν μάσησε τα λόγια του: Πιστεύει ότι, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Λούκου, το Φεστιβάλ «ολοκλήρωσε μία φάση της λειτουργίας του. Η δικιά μου επιθυμία ως κατ' ουσίαν υπουργού Πολιτισμού», είπε, «είναι αφενός να προσαρμοσθεί με τα νέα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα και, αφετέρου, να το συνδέσουμε με τις δυσκολίες που περνά ο λαός και η κοινωνία, με τέτοιο περιεχόμενο ώστε να ενισχυθεί η εθνική αυτοπεποίθηση και η εθνική ταυτότητα». Εδώ μπαίνει τελεία και παύλα στο θέμα, διότι όπως τόνισε: «Αυτό είναι κατ' αρχήν ανάγκη και, βεβαίως, δεν μπορεί να έχει κανείς αντίθετη γνώμη». Οπότε, ευκαιρίας δοθείσης, ο γράφων διατυπώνει ταπεινά τη συγγνώμη του προς τον κύριο Τζαβάρα, διότι από τούτη την στήλη έχει εκφράσει στο πρόσφατο παρελθόν αντίθετη άποψη, στην οποία και εμμένει... Το δικό μου συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι η χειρότερη συνέπεια που θα μπορούσε να έχει για την Ελλάδα ενδεχόμενη αποτυχία της να παραμείνει στον πυρήνα των ευρωπαϊκών εξελίξεων είναι η φυγή της προς την παραμυθία του ενδόξου παρελθόντος της. Κάτι τέτοιο θα σημαίνει την περιχαράκωσή μας στο κόμπλεξ του ξεπεσμένου, την ψωροπερηφάνια του επαρχιωτισμού, το μαράζι της αναγνώρισης που ποτέ δεν έρχεται. Πολύ φοβάμαι ότι ο Κώστας Τζαβάρας, ως κατ' ουσίαν υπουργός Πολιτισμού, είναι ακριβώς η περίπτωση του ανθρώπου που θα μας οδηγούσε ευχαρίστως σε αυτόν τον προορισμό, με υπόκρουση ζουρνάδες, κλαρίνα και τουμπελέκια... Ο θρόνος του Γεωργίου Α΄ Υπό την προεδρία του προσφιλούς μου (βλέπε παραπάνω) Κ. Τζαβάρα, με έντονη την παρουσία στρατιωτικών και ιερωμένων, συνεδρίασαν από κοινού την περασμένη Πέμπτη η Μητροπολιτική Επιτροπή Θεσσαλονίκης και το Συντονιστικό Οργανο για τον εορτασμό της εκατονταετηρίδος από την ενσωμάτωση της Θεσσαλονίκης στον εθνικό κορμό. Ο εκπρόσωπος του τοπικού μητροπολίτη, όπως πληροφορούμαι, αποκάλυψε ότι επιθυμία της μητροπόλεως είναι να μετάσχει στις εκδηλώσεις ο Μίκης Θεοδωράκης και να καθήσει παρά τω Παναγιωτάτω, ούτως ώστε να σταλεί το μήνυμα της ενότητος στους απανταχού της Γης εχθρούς της πατρίδος (δηλαδή, σε όλους τους άλλους πλην ημών...), που θα αφρίζουν και θα λυσσομανούν με τις χαρές μας. Εάν τούτο δεν καταστεί δυνατό, η Μητρόπολη επεξεργάζεται «plan b» για την παρουσία του Μίκη μέσω video wall. Η άλλη έκπληξη που ετοιμάζει η Μητρόπολη είναι ότι θα επιτρέψει να εξαχθεί του Ι. Ν. Αγίου Μηνά ο θρόνος όπου κάθησε ο βασιλεύς Γεώργιος Α΄ το 1912. «Βέβαια, σήμερα δεν υπάρχει βασιλεύς για να καθήσει, αλλά ίσως καθήσει κάποιος άλλος», επεσήμανε μελαγχολικά ο εκπρόσωπος της Μητροπόλεως. Κατόπιν τούτου, προτείνω ευλαβώς να καθήσει ο Μίκης στον θρόνο - θα είναι ένα διόλου ευκαταφρόνητο δέλεαρ για να κάνει τον κόπο να ανεβεί ώς εκεί. Ειδάλλως, ο κύριος Τζαβάρας είναι ιδεώδης. (Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα τον σπάσει, βεβαίως...) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου