"Η κυβέρνηση των αμετανόητων κουμπάρων κλυδωνίζεται" (ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ, www.lifo.gr, 26.9.2012)

.......................................................

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

www.lifo.gr, 26.9.2012

Η κυβέρνηση των αμετανόητων κουμπάρων κλυδωνίζεται

Ιστορίες «περίεργου πλουτισμού» και άλλα προβλήματα της ΝΔ.

Παράλληλα με τη διαβόητη λίστα των 30 και βάλε βουλευτών που ελέγχονται για «περίεργο πλουτισμό», η νέα υπόθεση διαφθοράς, στην οποία φέρονται να εμπλέκονται 2 πρώην υπουργοί της ΝΔ αλλά και ο πρόεδρος της Βουλής Ε. Μεϊμαράκης, αποσταθεροποιεί ακόμη περισσότερο την κυβέρνηση και το υπό κατάρρευση πολιτικό σύστημα. Οι τρεις εμπλεκόμενοι έσπευσαν να διαψεύσουν τη συμμετοχή τους στο κύκλωμα ξεπλύματος βρόμικου αλλά και άφθονου (κάπου 10 δισ.) χρήματος, χωρίς να διευκρινίζουν αν όσοι κατέθεσαν εναντίον τους στο ΣΔΟΕ είχαν κάποια σκοτεινά κίνητρα ή είναι απλώς φαντασιόπληκτοι.

Το σίγουρο είναι ότι, όταν ο κ. Σαμαράς εκπαραθύρωνε κατακαλόκαιρο τον εργασιομανή και αποτελεσματικό πρώην εισαγγελέα Ι. Διώτη από επικεφαλής του ΣΔΟΕ, βάζοντας στη θέση έναν κολλητό του, κάτι ήξερε παραπάνω: εγκέφαλος του κυκλώματος για το ξέπλυμα φέρεται να είναι ο κουμπάρος του κ. Μεϊμαράκη. Και στη ΝΔ, όποιο σκάνδαλο να σηκώσεις, έναν κουμπάρο βρίσκεις από κάτω.

Ανεξάρτητα από το πόρισμα του ΣΔΟΕ για την υπόθεση, που τώρα θα συντάξει ο κολλητός (στοιχηματίζω ότι κάποια κουμπαριά τους συνδέει) του κ. Σαμαρά από τη Μεσσηνία, το θέμα με τη ΝΔ δεν είναι ότι είναι όλοι κουμπάροι αλλά ότι είναι και αμετανόητοι. Ένα κόμμα που έφερε 18% στις πρώτες εκλογές και αν δεν το έσπρωχνε η Μέρκελ ίσως να είχε πάρει μικρότερο ποσοστό στις δεύτερες, συμπεριφέρεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε από τη δεκαετία του ’60, όταν η παντοδύναμη Δεξιά είχε κερδίσει τον εμφύλιο πόλεμο και ο Μαυρογιαλούρος θριάμβευε στο ασπρόμαυρο σινεμά. Τα περιστατικά με τον πρόεδρο για 24 ώρες και τον αντιπρόεδρο της Βουλής που διόρισαν τα παιδιά τους δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Στις δημόσιες υπηρεσίες γίνεται το έλα να δεις με διορισμούς ημετέρων, ρουσφέτια, μικροκομπίνες και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο αρρωστημένος νους: πηδάει ο υπουργός κάποια κι ύστερα τη διορίζει με το έτσι θέλω σε κάποιον οργανισμό που εποπτεύει. Η κυβέρνηση που υποστηρίζει ότι θέλει να εξυγιάνει και να νοικοκυρέψει το Δημόσιο, που κόβει μισθούς, συντάξεις και ιδιωτικοποιεί την περιουσία της χώρας, υποτίθεται γι’ αυτόν το σκοπό διώχνει την ίδια ώρα ικανότατους ανθρώπους από τη θέση τους για να βάλει κάποιον κολλητό, επιβαρύνει τα ταμεία, δηλητηριάζει το κλίμα, αδιαφορεί πλήρως για το αν η δημόσια διοίκηση ξεχαρβαλώνεται όλο και περισσότερο. Βαδίζουμε προς μια διεφθαρμένη μπανανία κουμπάρων, την οποία θα έπρεπε να είχαν αποτρέψει οι άλλοι δύο κυβερνητικοί εταίροι, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να κρατούν τις ισορροπίες. Όμως, το ΠΑΣΟΚ έχει παραλύσει από την εσωτερική του κρίση, ενώ η ΔΗΜΑΡ εμφανίζεται συχνά βασιλικότερη του βασιλέως, σταθερή στη γραμμή της σταδιακής απαγκίστρωσης του κόμματος από το Κοινοβούλιο.

Γιατί, ως προς την απαγκίστρωση από το Μνημόνιο, τα πράγματα είναι σκούρα. Είναι πλέον αμφίβολο αν θα εκταμιευτεί και πότε η νέα δόση των 31 δισ., για την οποία υποτίθεται ότι ετοιμάζονται τα νέα, επαχθή μέτρα. Γερμανικά δημοσιεύματα φουσκώνουν το έλλειμμα του προϋπολογισμού στα 20 δισ., αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα χρειαστούν πρόσθετα, ενώ άλλα εμφανίζουν ως άλυτο το πρόβλημα της Ελλάδας, επομένως δεν χρειάζεται να δοθεί και η δόση.

Ένα από τα βασικά διαπραγματευτικά χαρτιά που διέθετε η χώρα το καλοκαίρι, οι αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου, πριν από τις οποίες ο Ομπάμα είχε απαγορεύσει οποιαδήποτε διεθνή οικονομική ανακατωσούρα, έχει πλέον χαθεί. Ο πρωθυπουργός ταξίδεψε το καλοκαίρι στο Βερολίνο και, αντί να διαπραγματευτεί, προσπάθησε να εξευμενίσει τη Μέρκελ με δημόσιες συγγνώμες για τις αμαρτίες του (την εναντίωσή του στο Α' Μνημόνιο) και προειδοποιήσεις για κύμα μεταναστών, αν η Ελλάδα καταρρεύσει, λες και η Γερμανία δεν χρειάζεται φθηνούς γκασταρμπάιτερ με μάστερ και διδακτορικά. Η Μέρκελ, καθώς δεν έχει ακόμη αποφασίσει αν θα «λύσει» το ελληνικό πρόβλημα πριν από τις γερμανικές εκλογές του προσεχούς φθινοπώρου, έδειξε συγκινημένη, καθώς τον έβαζε στην τσέπη της. Στη γερμανική κοινωνία οι κουμπάροι δεν έχουν αξία.