...........................................................
"Το κουδούνι για τους κλέφτες"
Ο κύριος Γκουλιέλμο ζει στα δάση και φοβάται πολύ τους κλέφτες. Ο κύριος Γκουλιέλμο δεν είναι πλούσιος, αλλά οι κλέφτες πού να το ξέρουν; Σκέφτεται και ξανασκέφτεται ο κύριος Γκουλιέλμο κι αποφασίζει να γράψει ένα σημείωμα και να το βάλει στην πόρτα του. "Παρακαλούνται οι κλέφτες να χτυπούν το κουδούνι. Η είσοδος είναι ελεύθερη, έτσι ώστε να μπορούν με τα ίδια τους τα μάτια ότι δεν υπάρχει τίποτε για να κλέψουν. (Το βράδυ χτυπήστε το κουδούνι περισσότερη ώρα, γιατί κάνω βαρύ ύπνο.) Υπογραφή: Κύριος Γκουλιέλμο".
Μια νύχτα λοιπόν χτυπάει το κουδούνι. Ο κύριος Γκουλιέλμο τρέχει να δει ποιος είναι.
- Είμαστε οι κλέφτες! ακούει να του φωνάζουν.
- Έρχομαι αμέσως! λέει ο κύριος Γκουλιέλμο. Τρέχει ν' ανοίξει την πόρτα κι οι κλέφτες μπαίνουν μέσα με ψεύτικες γενειάδες και μάσκες στα μάτια. Ο κύριος Γκουλιέλμο τους ξεναγεί σε όλο το σπίτι και οι κλέφτες βλέπουν ότι δεν υπάρχει τίποτε, μα τίποτε να κλέψουν, ούτε καν ένα τοσοδά κόσμημα, μεγάλο όσο ένας κόκκος ρυζιού. Μουρμουρίζουν λίγο και μετά φεύγουν. "Ευλογημένο εκείνο το σημείωμα!" σκέφτεται ο κύριος Γκουλιέλμο. Τώρα πια οι κλέφτες έρχονται συχνά να τον βρουν. Κι είναι κλέφτες κάθε είδους, ψηλοί και κοντούληδες, χοντροί κι αδύνατοι. Όταν βλέπει ότι οι κλέφτες είναι φτωχοί, ο κύριος Γκουλιέλμο τους χαρίζει κατιτί: ένα κομμάτι σαπούνι, ένα ξυράφι για τα γένια τους, λίγο ψωμοτύρι. Οι κλεφτες είναι πάντα ευγενικοί μαζί του και πριν φύγουν του κάνουν μια υπόκλιση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου