"Χαλύβδινο χρήμα" του Κώστα Καναβούρη (Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/02/2012 στην "ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ")

..........................................................

Χαλύβδινο χρήμα

Καναβούρης Κ.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/02/2012 στην "ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"

Ένα από τα συνηθισμένα τρικ του υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου κάθε φορά που πάει να εξηγήσει τα ανεξήγητα είναι να ξεκινάει με αρνητικό πρόσημο τα όσα λέει, προκαταλαμβάνοντας διαμιάς -και ελλείψει αντιλόγου- κάθε αντίθετη άποψη. Φθηνό κόλπο εν ου παικτοίς. Έτσι, κάθε φορά που σωζόμαστε, είτε "δεν μπορεί να αντιληφθεί" είτε "δεν μπορεί να κατανοήσει" πώς είναι δυνατόν να υπάρχει άλλη άποψη από αυτήν που ο ίδιος και το σινάφι του θέλουν να παρουσιάσουν ως σώτειρα πράξη για τη χώρα.

Αδυνατούν να αντιληφθούν πως, όταν ο άνθρωπος δεν είναι το μέτρον του "χρήματος", τότε το "χρήμα" δεν έχει καμία ανταλλακτική αξία

Το ίδιο φθηνό κόλπο χρησιμοποίησε και την περασμένη Τρίτη, μετά την επαχθέστατη συμφωνία δανειοδότησης με 130 δισ. που θα ξανασώσουν τη χώρα διά της μεθόδου της ευθανασίας. Είπε λοιπόν (σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Δημήτρη Τσιπούρα στην "Αυγή", Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012) ότι "δεν θα ήθελε να σκεφτεί τι θα γινόταν σήμερα στην Ελλάδα αν δεν είχε επιτευχθεί συμφωνία την οποία χαρακτήρισε ως τη σημαντικότερη της μεταπολεμικής εποχής".

Και ως προς αυτό το τελευταίο ουδείς μπορεί να έχει αντίρρηση. Πράγματι, πρόκειται για τη σημαντικότερη συμφωνία της μεταπολεμικής εποχής. Αλλά με εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο από αυτό που ο υπουργός Οικονομικών εννοεί. Διότι, πράγματι, ουδέποτε άλλοτε, μετά τα αλήστου μνήμης δουλικότατα "στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας" στον Βαν Φλιτ, η ηγεσία της χώρας, κατά παράβαση της λαϊκής βούλησης, από την οποία ως γνωστόν πηγάζουν όλες οι εξουσίες και προς όφελος της οποίας λειτουργούν, συμφώνησε να την παραδώσει σιδηροδέσμια στους δανειστές της, δεσμεύοντας μάλιστα όχι απλώς τις επόμενες κυβερνήσεις, αλλά τις επόμενες γενιές ότι θα λεηλατηθούν έως μυελού οστέων και ότι θα απογυμνωθούν από κάθε δυνατότητα να ορίσουν τον εαυτό τους και τον τόπο, διότι αυτό επιτάσσει η μέθοδος σωτηρίας, άνευ της οποίας τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Το ότι η κυβέρνηση είναι διορισμένη και ο πρωθυπουργός δοτός δεν μοιάζει να παίζει κάποιο ρόλο.

Το ότι διορισμένες κυβερνήσεις και δοτούς πρωθυπουργούς έχουμε (παγκοσμίως δε) μόνο σε περιπτώσεις ξένης κατοχής ή επιβολής δικτατορίας επίσης δεν μοιάζει να εμπίπτει στις αντιληπτικές ικανότητες του Ευάγγελου Βενιζέλου και των ομοίων του, συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, που ως εγγυητής του πολιτεύματος έσπευσε να δηλώσει περιχαρής για την κατάργησή του. Του πολιτεύματος, όχι του Προέδρου της Δημοκρατίας. Άλλωστε ο Πρόεδρος εκ του Συντάγματος δεν έχει αρμοδιότητες. Γι' αυτό ίσως να δήλωσε ανακούφιση. Επειδή "με τη σημαντικότερη συμφωνία της μεταπολεμικής εποχής" η Ελληνική Δημοκρατία γίνεται πολίτευμα κατ' εικόνα και ομοίωση του Προέδρου της: μια Δημοκρατία χωρίς αρμοδιότητες. Συνεπώς μια Δημοκρατία εξαχρειωμένη, άβουλη, ποδηγετημένη, ανασκολοπισμένη. Αυτή είναι η Δημοκρατία την οποία έχουν στο μυαλό τους όλοι οι συμμετέχοντες σ' αυτό το άθλιο σύστημα εξουσίας, που ψοφοδεές παραδίδεται στους μαστροπούς της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής σκηνής. Ένα σύστημα που εκπορνεύεται για να μην επέλθει η καταστροφή και επαίρεται από πάνω με βαρβαρολογίες και ιαχές, για να κρύψει ότι ακριβώς η εκπόρνευση είναι η καταστροφή. Ότι ακριβώς, όταν μια Δημοκρατία δεν ορίζει το σώμα της, την ουσία δηλαδή της ύπαρξής της, τότε Δημοκρατία δεν υφίσταται. Το  ότι την καταργούν με τη μία όλοι εκείνοι που διακηρύσσουν ότι η Δημοκρατία είναι το τέλειο και μοιραίο πολίτευμα για την ανθρωπότητα επίσης είναι ψιλά γράμματα για την οργάνωση της ορθής κρίσεως.

Φαίνεται όμως ότι όλα αυτά είναι εξαιρετικά πολύπλοκα για να τα αντιληφθούν οι κάθε λογής και υφής Βενιζέλοι αυτού του τόπου μαζί με τα δουλάκια τους. Αδυνατούν να αντιληφθούν πως, όταν ο άνθρωπος δεν είναι το μέτρον του "χρήματος", τότε το "χρήμα" δεν έχει καμία ανταλλακτική αξία στο πολύπλοκο, τρομακτικό και αείζωο σύστημα της καθ' όλου συνύπαρξης και συνεννόησης. Και τότε το "χρήμα" είναι καμωμένο από χάλυβα επιβολής. Και έτσι το μόνο που μπορείς να αγοράσεις (να υπάρξεις στην αγορά των πολιτών) με τέτοιο άθλιο "χρήμα" είναι η χαλύβδινη υποταγή. Μια via crucis προς τη σταύρωση χωρίς ελπίδα ανάστασης.

Αυτό ο υπουργός Οικονομικών -που, ας μην ξεχνάμε, όποτε νομοθέτησε, νομοθέτησε εναντίον του λαού, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την υπόθεση της Proton Bank- το αντιλαμβάνεται πολύ καλά. Γι' αυτό και πανηγυρίζει. Στο κάτω - κάτω τέτοιες συμφωνίες αποτελούν νίκες του συστήματος το οποίο διαπρυσίως υπηρετεί. Και, πράγματι, δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι άλλο. Διότι είναι αυτός που είναι. Ένας από αυτούς που έστερξαν στη λεηλασία αυτού του τόπου. Που είτε λεηλάτησαν είτε επέτρεψαν να λεηλατηθεί όλο το αποθεματικό σε λεφτά, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια, δημιουργικότητα, ευαισθησία, υψηλόφρονα πεποίθηση. Ας θυμηθούμε το Χρηματιστήριο, τη Siemens, τα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, τα κουκουλώματα... από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις.

Αυτοί λοιπόν οι πραγματικοί τζάμπα μάγκες είναι που θέλουν να μας σώσουν. Ξεχνώντας ότι κατά τον σωτήρα είναι και η σωτηρία. Αυτή η χαλύβδινη σωτηρία που μας επιβάλλουν για να σωθούμε από τον κακό μας εαυτό που τάχα δημιούργησε το πρόβλημα. Από τον διεφθαρμένο, τεμπέλη και απατεώνα εαυτό μας. Τον κακό τους τον καιρό. Αυτόν που σίγουρα θα τον αντιληφθεί όταν έρθει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Γιατί το χρήμα -ακόμα και το χαλύβδινο- έχει όψεις πολύ περισσότερες από δύο.