""Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ" ("ΤΑ ΝΕΑ", 4/2/2014) και "Ο πρόθυμος και λυγερός αναποφάσιστος" του Δημήτρη Σεβαστάκη ("ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ", 26/2/2012) Δύο άρθρα που μόνο φαινομενικώς δεν επικοινωνούν...

............................................................

"Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ"

«Θέλουμε ένα ανοιχτό κόμμα» δηλώνουν κορυφαία στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς μπροστά στη συνεχή εισροή στελεχών

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Βούλα Κεχαγιά

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Σάββατο 04 Φεβρουαρίου 2012

Μία από τις ερωτήσεις που δέχεται παγίως και σχεδόν μονότονα τους τελευταίους μήνες ο Φώτης Κουβέλης σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο το κόμμα του διαχειρίζεται τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. «Μας ενθαρρύνουν, μας ικανοποιούν αλλά δεν μας εφησυχάζουν» απαντά το ίδιο σταθερά ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, αντιλαμβανόμενος την πίεση που προκαλεί στα στελέχη του η δημοσκοπική άνοδος κυρίως προς την κατεύθυνση της διατήρησης των υψηλών ποσοστών.

Είναι γεγονός ότι οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις που στις περισσότερες περιπτώσεις τροφοδοτούν με διψήφια νούμερα τη ΔΗΜΑΡ έχουν προκαλέσει κύμα συγκρατημένης ευφορίας στον χώρο και παράλληλα κλίμα μεγάλης αγωνίας για το πώς το κόμμα θα καταφέρει να συγκρατήσει κοντά του μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων που σήμερα δηλώνουν πως θα το ενισχύσουν με την ψήφο τους.

Στις αναλύσεις που κάνουν τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ στον λεγόμενο «πρωινό καφέ» της Αγίου Κωνσταντίνου εκτιμούν ότι η δημοσκοπική άνθηση του κόμματος δεν είναι ούτε συγκυριακή ούτε προϊόν της διαλυτικής κατάστασης που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, σύμφωνα με αρκετούς δημοσκόπους, στη Δημοκρατική Αριστερά καταλήγει μόνο το 10% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, την ώρα που αποσπά το 15% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και ένα ποσοστό της τάξης του 5% από τη Νέα Δημοκρατία.

Αυξηση επιρροής. Επομένως, όπως επισημαίνει σε συνομιλητές του ο Φώτης Κουβέλης, υπάρχει τρόπος η ΔΗΜΑΡ όχι μόνο να διατηρήσει αλλά και να αυξήσει την επιρροή της στην κοινωνία. Για τα στελέχη του κόμματος η άνοδος της αποδοχής του δεν ήταν καθόλου τυχαία. Την αποδίδουν μάλιστα σε τρεις παράγοντες: στο γεγονός ότι το κόμμα δεν ταλαιπωρείται με θέματα ηθικής των στελεχών του και στο πλεονέκτημα ότι ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ έχει μια αψεγάδιαστη πολιτική διαδρομή.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο κόσμος αντέδρασε θετικά όταν ο κ. Κουβέλης ανακοίνωσε ότι οι 4 βουλευτές του χώρου επιστρέφουν τα χρήματα από τη συμμετοχή τους στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, επιλέγοντας παράλληλα να μην κάνει χρήση του οχήματος που παραχωρεί η Βουλή στους βουλευτές.

Σημαντικό ρόλο λένε στην Αγίου Κωνσταντίνου έπαιξε και η εξαγγελία από το βήμα της ΔΕΘ της πρωτοβουλίας ανασυγκρότησης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου σε μια προσπάθεια - όπως επισημαίνουν κορυφαία στελέχη του κόμματος - «να χτίσουμε τη δικιά μας πολυκατοικία στον χώρο της Κεντροαριστεράς».

Παράλληλα, η αντιμνημονιακή γραμμή του κόμματος δεν εγκλωβίστηκε σε μια στείρα αντιπολιτευτική αντιπαράθεση αλλά διατυπώθηκαν εναλλακτικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση με επιμονή στη ζώνη του ευρώ. Υπήρξαν βεβαίως και κάποιες επιλογές που διατάραξαν την εσωκομματική γαλήνη, όπως για παράδειγμα η απόφαση να μην ψηφίσει η ΔΗΜΑΡ το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τα πανεπιστήμια αλλά και η άρνησή του στην ψηφοφορία για τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Την ίδια ώρα, η Δημοκρατική Αριστερά, αν και απέρριψε όλες τις επιθέσεις φιλίας του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, επέδειξε έντονη κινητικότητα στον διάλογο με άλλες δυνάμεις, με αποτέλεσμα προσφάτως να ανακοινώσει τη συνεργασία με τους Ελεύθερους Πολίτες του Βασίλη Οικονόμου και την επόμενη εβδομάδα να δρομολογεί την επισημοποίηση της συνεργασίας με τη Μεταρρυθμιστική Αριστερά που εκφράζουν οι Νίκος Μπίστης, Παναγιώτης Παναγιώτου, Σωτήρης Βαλντέν, Γιάννης Μεϊμάρογλου. Συγχρόνως θα δοθεί στη δημοσιότητα κείμενο με υπογραφές στήριξης.

Προσεγγίσεις. Τον χώρο της ΔΗΜΑΡ έχουν προσεγγίσει και προσωπικότητες από τον καλλιτεχνικό χώρο και τον χώρο της διανόησης, όπως οι Βασίλης Βασιλικός, Γιάννης Μπέζος, Γιώργος Κυρίτσης, Γιώργος Αρμένης και Κοραλία Καράντη. «Δεν θα γίνουμε κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αλλά θα αγωνιστούμε να είμαστε ένα ανοιχτό κόμμα» επισημαίνουν κορυφαία στελέχη του κόμματος σχολιάζοντας τη συνεχή εισροή στελεχών στον χώρο.*

Για την κρίση στο ΠΑΣΟΚ πιστεύουν ότι είναι βαθιά δομική και πως ακόμη και το πρόσφατο γεγονός της συμπόρευσης Βενιζέλου - Λοβέρδου δεν διατύπωσε ένα διαφορετικό «διά ταύτα» για τη μελλοντική πορεία της δημοκρατικής παράταξης.Ως εκ τούτου, ρίχνουν το βάρος τους στα οργανωτικά και την επικοινωνία. Στον πρώτο τομέα έχουν αναλάβει δράση ο γραμματέας του κόμματος Σπύρος Λυκούδης, ο υπεύθυνος οργανωτικού Στέφανος Μπαγιώργος, ο γραμματέας Θεσσαλονίκης Σάκης Παπαθεοδώρου, ο γραμματέας Πάτρας Τάκης Παπαθεοδώρου, ο γραμματέας Πειραιά Στ. Κασαπίδης, στην Α' Αθήνας η Δώρα Καλλιπολίτη και στη Β' Αθήνας ο Θράσος Φωτεινός.

Η ευθύνη της επικοινωνίας ανήκει στους Θόδωρο Μαργαρίτη, Ανδρέα Παπαδόπουλο και Γιάννη Κακουλίδη.

Δημοσκόποι και πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι η εκλογική τύχη της Δημοκρατικής Αριστεράς θα εξαρτηθεί και από την ατζέντα των εκλογών - όποτε αυτές γίνουν - και από το ποσοστό ανασύνταξης των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ. 


.............................................................

Ο πρόθυμος και λυγερός αναποφάσιστος

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/02/2012 στην "ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ*

Η «αναποφάσιστη» μάζα που ρύθμιζε τις εκλογικές νίκες, η μάζα που ανέμενε και σε έναν βαθμό έπαιρνε αδηφάγα από το πολιτικό σύστημα. Πού τρύπωσε στις δημοσκοπήσεις; Πού στέκεται κρυμμένη;

Κλείνουν 25 ερευνητικά κέντρα. Ιστοσελίδες ελεύθερης αναγνωστικής πρόσβασης επίσης κλείνουν. Διαλύονται τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, οι πράξεις. Σφίγγει ο κλοιός γύρω από εφημερίδες. Η δύσπεπτη πολιτική ηγεμονία έχει ένα διάχυτο άγχος ελέγχου και κατάπτωσης του Διαδικτύου, του λόγου, της κριτικής αιτίας, της παραγωγικής αμφιβολίας, του νοημένου κειμένου. Τελειώνει η σκέψη; Με μέριμνα και νομική επιμέλεια απαλλοτριώνεται το τεκμήριο, η μορφωμένη εγρήγορση, το έκτακτο νόημα. Το νέο Μνημόνιο απορυθμίζει τη μνήμη. Σαν να υπομνηματίζει μια συλλογική αμνημοσύνη. Μια αποφασιστική αποκόλληση από το γνωστικό αγαθό, από τη συνείδηση των πραγμάτων.

Έρχεται στη θεσμική επιφάνεια αυτό που παρήγαγε ο βίαιος νεοπλουτισμός μιας αντιδραστικής και σκοταδιστικής εναλλακτικότητας. Θα μπορούσε να συμπυκνωθεί: Καμιά ενοχή δεν πρέπει να αισθάνεται ο ηλίθιος. Χαρούμενο σώμα, κατάφαση, θετική ενέργεια, τότε. Ή πειθαρχία, ανόητος φόβος, τρέμουλο, τώρα. Σαν να είναι το Μνημόνιο η επικύρωση και η κορύφωση αυτής της συμμετρικής κοσμοθέασης. Σαν να ήρθε στη θεσμική επιφάνεια η παχύρρευστη και σε μεγάλο βαθμό ιδιοτελής μάζα που φορούσε στραβοπατημένα Γκούτσι, ψήφιζε Γιώργο Παπανδρέου και cazual δεξιά - ανάλογα. Αυτή που δημιουργήθηκε από τις ελληνικές “Bild” ή “Sun”. Σαν να θεσμοποιείται η αισθητική της ως πολιτική συνθήκη αυτή τη φορά. Όχι να εξυφαίνεται, όπως με τα glossy σκουπίδια περιοδικά, αλλά να θεσμοποιείται, να συνταγματοποιείται. Η «αναποφάσιστη» μάζα που ρύθμιζε τις εκλογικές νίκες, η μάζα που ανέμενε και σε έναν βαθμό έπαιρνε αδηφάγα από το πολιτικό σύστημα. Πού τρύπωσε στις δημοσκοπήσεις; Πού στέκεται κρυμμένη; Κρατά την αναπνοή της μέχρι να φτιάξουν τα πράγματα; Μέχρι να συνέλθει πάλι το ενδιάμεσο (και πανίσχυρο) κόμμα του λαϊκού τάματος; Το εκπληρωτικό κόμμα όλων των φαντασιώσεων;

Μήπως δεν επιτρέπεται η αριστερά να ενοχοποιεί το «λαϊκό αίσθημα»; Ή μήπως τα προβλήματα της λαϊκής διαφθοράς, της life style βίας, των συνδικαλιστικών καπέλων, της πλέμπας που κατέκαψε τη χώρα, είναι προβλήματα έξω από την αριστερή κριτική ιδιόλεκτο; Ή μήπως πρέπει να γίνει ησυχία, να μην ενοχοποιηθεί κανείς για να μη διαταραχθεί το νέο βολικό αφήγημα; Οι άνθρωποι στην κρίση ξαναγίνονται αυτό που ήταν, που δεν τους άφηνε ο Μύκονος εκδότης να συνειδητοποιήσουν: Αριστεροί, απλώς χωρίς ταξική συνείδηση. Τί θεολογικό σκεύασμα η θεωρία των παραπλανημένων!

Οι ερμηνείες για τη ρευστοποίηση του πολιτικού συστήματος, για τις μετατοπίσεις μέσα στους δημοσκοπικούς ανακαθορισμούς, είναι φλούδα. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν κινήσεις -στο βάθος- πολιτικά άκαμπτες. Δείχνουν μια πηχτή ποιότητα από καθηλώσεις. Διαμαρτυρίες συμμετρικές με τις προγενέστερες εντάξεις. Οι πολίτες και κυρίως η κρίσιμη και -πάντα- ρευστή μάζα λαμβάνει τις νέες θέσεις, κάνει τις πολιτικές συνάψεις στο υπόγειο, και απλώς αποενοχοποιείται μετακινούμενη σε πιο αριστερά και άφθαρτα σχήματα. Από αυτό που χθες τους διόρισε, τους επιβεβαίωσε, τους τακτοποίησε σε αυτό που πιθανόν θα τους λύσει την ενοχική εκκρεμότητα. Η μάζα των αναποφάσιστων ή «επισκεπτών» είναι η μάζα που εγκαταλείπει τον ευεργέτη, είναι η συνένοχη μάζα του πολιτιστικού αφανισμού, είναι τα στραβοπατημένα Γκούτσι με ακτιβιστικές εισπνοές αλόα. Είναι οι ίδιοι που χόρευαν επί χούντας στις εσπερίδες φιλάνθρωπων «κυριών και δεσποινίδων», οι ίδιοι που πλειοδοτούσαν σε καραμανλισμό επί Καραμανλή, σε παπανδρεϊσμό επί Αντρέα, σε εκσυγχρονισμό επί Σημίτη, σε μεταρρυθμισμό επί Γιώργου.

Δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να υπερθεματίσουν σε αντιιμπεριαλισμό επί Αλέκας, σε εξεγερσιακότητα επί Αλέξη, σε νουνεχή επιφυλακτικότητα επί Φώτη. Είναι οι ίδιοι που διαβάλλουν στον προϊστάμενο τον συνάδελφο, που καρφώνουν στον κομματικό γραμματέα τον αντίπαλο και που δεν τους χαλάει να κλείσουν τα ερευνητικά κέντρα αφού δεν «συνδέονται με την αγορά». Αρκεί να μην κλείσει η μπίζνα του έξυπνα ανένταχτου εαυτού τους. Είναι οι ίδιοι δε που πάντα τους συγχωρούσε η αριστερά ή ακόμα χειρότερα που πάντα τους απευθυνόταν και τους πίστευε και κολακευόταν όταν ως «νέα στρώματα» την πλησίαζαν. Η ουδέτερη, άηχη, άνευρη και δυστυχώς άκληρη αριστερά. Νομιμοποιούν τις καταπατήσεις τους και μετακινούνται καταπατητικά στις δημοσκοπήσεις, σπάνια όμως στις εκλογές. Είναι αυτοί που θα τρομοκρατηθούν πρόθυμα στο αυριανό εκλογικό τέχνασμα: αριστερά και δραχμή ή μνημόνια κόμματα και σωτηρία;

* Ο Δημήτρης Σεβαστάκης είναι ζωγράφος, επ. καθηγητής ΕΜΠ