......................................................
"Το Δέντρο της Αμαλίας"
της Γεωργίας Δεληγιαννοπούλου
...'Iσως παρακινημένη από μια τέτοια ανάγκη να υφάνει έναν αντιχρονισμό στην ευπαθή ζωή της, σε μια στιγμή δύσκολη για το βασιλικό της κύρος, λόγω των επεμβάσεών της στα πολιτικά της χώρας, και με τη δημοτικότητά της να βρίσκεται πολύ χαμηλά - το παρατσούκλι " ύαινα" συνοδευόταν πλέον και από το επίθετο "αιματοβαμμένη", είχε προηγηθεί δε και απόπειρα δολοφονίας της -, η βασίλισσα αποφάσισε κάποια στιγμή να επιδείξει με μεγαλοθυμία τον κήπο της στον πολιτικό κόσμο, πριν ξεκινήσουν με τον άντρα της μια μεγάλη περιοδεία στη χώρα. Δεν ήξερε ίσως ότι η αναχώρησή της είναι πια τόσο πολύ κοντά. Ότι αποχαιρετούσε εκείνες τις ώρες τον κήπο που έφτιαξε. Ότι μια λέμβος θα την ανέβαζε λίγους μήνες μετά στη "Σκύλλα" κι ότι οι πρέσβεις κι ο πρωθυπουργός, που τώρα βρίσκονταν με επίσημο ένδυμα μπροστά της χαμογελαστοί, τότε θα την κοίταζαν θλιβερά σε έναν αποχαιρετισμό χωρίς επιστροφή.
Στην δυτική πτέρυγα του κήπου, δίπλα στην αλέα με τις ουασιγκτώνιες, η τελετή θα ξεκινούσε από στιγμή σε στιγμή.
Οι κυρίες επί των τιμών στέκονταν με μεγάλη ανυπομονησία δίπλα στη βασίλισσα κρατώντας δικτυωτά σιδερένια καλάθια σκεπασμένα με μαλακά υφάσματα. Το επιτελείο των αρχιτεκτόνων, οι ζωολόγοι - υπεύθυνοι του μικρού ζωολογικού πάρκου - με τις ομολίες ανα χείρας. Πολλοί επίσημοι, Γάλλοι και Άγγλοι κηποτέχνες, καθηγητές γεωπονικής, ο Αιγύπτιος πρίγκηπας, που είχε δωρίσει φοίνικες, ο πρόξενος της Βραζιλίας, κινεζική αντιπροσωπεία, εκπρόσωπος της εκκλησίας, πρεσβευτές από τα φιλικά κράτη και άλλοι πολλοί περίμεναν να δουν και να θαυμάσουν. Μαζί τους βεβαίως οι τρεις πρέσβεις των προστάτιδων δυνάμεων, εκπρόσωποι της κυβέρνησης, του ναυτικού, της στρατιωτικής ηγεσίας, υπάλληλοι του κράτους, πρώην ιδιοκτήτες των οικοπέδων, δημοσιογράφοι...
Ο αρχιεπίσκοπος ξεκίνησε τη γιορτή ραντίζοντας με το βασιλικό τα φυτά και μαζί τις τουαλέτες των κυριών και τα επίσημα φράκα των κυρίων. Έπειτα μίλησε ο πρωθυπουργός. Ευχαρίστησε προσωπικά τη βασίλισσα, το βασιλιά, εκ μέρους του λαού, και μετά αράδιασε μια ατελείωτη λίστα από ονόματα, για να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Μετά ήρθε η σειρά του αρχιτέκτονα, μετά του αρχικηπουρού. Ήταν ήδη αργά το απόγευμα και η τελετή τελειωμό δεν είχε.
Τότε, μόλις ο κηπουρός τελείωσε τη μικρή. πράγματι, ομιλία του, η βασίλισσα σήκωσε ψηλά το χέρι και μ' ένα νεύμα έδωσε την εντολή στις κυρίες επί των τιμών να ανοίξουν τα σιδερένια τους κουτιά.
Οι κυρίες ξεσκέπασαν τα καλάθια και με μια κίνηση σαν χορευτική άνοιξαν όλες μαζί τις κλειδωνιές. Ακούστηκε πρώτα ένα τρεμάμενο θρόισμα. Ο συγκεντρωμένος κόσμος δεν μπορούσε να δει τι γινόταν, οι πιο πίσω τέντωναν τα κεφάλια τους να καταλάβουν, άλλοι ρωτούσαν, άλλοι απορούσαν.Ούτε οι μπροστινοί πρόλαβαν να δουν.
Σε δευτερόλεπτα μέσα ο ουρανός γέμισε πεταλούδες. Αγριεμένες πετάχτηκαν από τα κλουβιά και σκορπίστηκαν στον αέρα. Πεταλούδες απ' όλα τα μάκρη και τα μήκη της γης. Κίτρινες, γαλάζιες, πορτοκαλιές, μαύρες, στικτές, πολύχρωμες, δαντελωτές, διαφανείς, ραβδωτές, χνουδωτές, μυτερές, μεγάλες και μικρές, αργοκίνητες και σβέλτες, χαριτωμένες και χοντρές, πέταγαν έντρομες μπροστά στα μάτια των άφωνων παευρισκομένων, προσπαθώντας να βρουν καταφύγιο στον πιο κοντινό θάμνο και κλαδί. Ο ουρανός, μέσα στους ιριδισμούς απο το αλαφιασμένο πετάρισμα, έμοιαζε σαν πολύχρωμος αγρός σε ένα καλειδοσκόπιο από δίνες.
Οι θεατές αυτού του σπάνιου θεάματος ήταν μαγεμένοι. Η πλήξη των λογυδρίων έγινε καπνός. Άφωνοι για λίγο, αιωρήθηκαν νοερά στον αέρα μαζί με τις πεταλούδες, μετά άρχισαν να τους ξεφεύγουν τα πρώτα φωνήεντα θαυμασμού. Τα επιφωνήματα σύντομα γενικεύτηκαν και έδωσαν τη σειρά τους σε δυνατά χειροκροτήματα, τα οποία δεν ήταν απολύτως σαφές πού απευθύνονταν. Απευθύνονταν στη βασίλισσα, που είχε οργανώσει το θεσπέσιο αυτό θέαμα, ή στις πεταλούδες, που ήταν τόσο όμορφα απόκοσμες;
Μετά, ξαφνικά κι απροειδοποίητα, κάτι άλλαξε. Μια δυο πεταλούδες άρχισαν να πέφτουν, αποκαμωμένες από την προσπάθεια, πιθανόν ήδη θανάσιμα πληγωμένες από την αιχμαλωσία. Σταδιακά όλο και περισσότερες παρασύρονταν στην πτώση, έπεφταν στο χώμα και ξεψυχούσαν στοιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη με τρεμάμενα φτερά. Μερικές έπεφταν στα ντεκολτέ κάποιων κυριών, που άρχισαν να τσιρίζουν, άλλες σε καπέλα, άλλες σε γιακάδες, άλλες στις κόχες κλειστών πια ομπρελίνων. Στα ρούχα τους όλοι σκούπιζαν με έκδηλη σιχασιά τα ίχνη αυτής της πτώσης, μια πούδρα όλη κι όλη, λίγο κολλώδης.
Το συμβάν αυτό προκάλεσε κάποια αναταραχή, την οποία η βασίλισσα φρόντισε να τη διασκεδάσει πριν επεκταθεί. Στάθηκε στο κέντρο της ομήγυρης και φορώντας βασιλικό χαμόγελο ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του κήπου και βάδισε πρώτη θεληματικά ανάμεσα στις ουασιγκτώνιες και μετά στην πέργκολα τη ζωσμένη με αγριοτριανταφυλλιές, ζουλφαρί, μπιγκόνια, θουμβέργια, καπένσια, κεννέδια την πρηνή, κολοκυθιές και μαντεβίγια. Η ομήγυρις την ακολουθούσε, λίγο μουδιασμένα, είναι αλήθεια, πατώντας πάνω στο ψυχορράγημα των εντόμων....
Στην δυτική πτέρυγα του κήπου, δίπλα στην αλέα με τις ουασιγκτώνιες, η τελετή θα ξεκινούσε από στιγμή σε στιγμή.
Οι κυρίες επί των τιμών στέκονταν με μεγάλη ανυπομονησία δίπλα στη βασίλισσα κρατώντας δικτυωτά σιδερένια καλάθια σκεπασμένα με μαλακά υφάσματα. Το επιτελείο των αρχιτεκτόνων, οι ζωολόγοι - υπεύθυνοι του μικρού ζωολογικού πάρκου - με τις ομολίες ανα χείρας. Πολλοί επίσημοι, Γάλλοι και Άγγλοι κηποτέχνες, καθηγητές γεωπονικής, ο Αιγύπτιος πρίγκηπας, που είχε δωρίσει φοίνικες, ο πρόξενος της Βραζιλίας, κινεζική αντιπροσωπεία, εκπρόσωπος της εκκλησίας, πρεσβευτές από τα φιλικά κράτη και άλλοι πολλοί περίμεναν να δουν και να θαυμάσουν. Μαζί τους βεβαίως οι τρεις πρέσβεις των προστάτιδων δυνάμεων, εκπρόσωποι της κυβέρνησης, του ναυτικού, της στρατιωτικής ηγεσίας, υπάλληλοι του κράτους, πρώην ιδιοκτήτες των οικοπέδων, δημοσιογράφοι...
Ο αρχιεπίσκοπος ξεκίνησε τη γιορτή ραντίζοντας με το βασιλικό τα φυτά και μαζί τις τουαλέτες των κυριών και τα επίσημα φράκα των κυρίων. Έπειτα μίλησε ο πρωθυπουργός. Ευχαρίστησε προσωπικά τη βασίλισσα, το βασιλιά, εκ μέρους του λαού, και μετά αράδιασε μια ατελείωτη λίστα από ονόματα, για να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Μετά ήρθε η σειρά του αρχιτέκτονα, μετά του αρχικηπουρού. Ήταν ήδη αργά το απόγευμα και η τελετή τελειωμό δεν είχε.
Τότε, μόλις ο κηπουρός τελείωσε τη μικρή. πράγματι, ομιλία του, η βασίλισσα σήκωσε ψηλά το χέρι και μ' ένα νεύμα έδωσε την εντολή στις κυρίες επί των τιμών να ανοίξουν τα σιδερένια τους κουτιά.
Οι κυρίες ξεσκέπασαν τα καλάθια και με μια κίνηση σαν χορευτική άνοιξαν όλες μαζί τις κλειδωνιές. Ακούστηκε πρώτα ένα τρεμάμενο θρόισμα. Ο συγκεντρωμένος κόσμος δεν μπορούσε να δει τι γινόταν, οι πιο πίσω τέντωναν τα κεφάλια τους να καταλάβουν, άλλοι ρωτούσαν, άλλοι απορούσαν.Ούτε οι μπροστινοί πρόλαβαν να δουν.
Σε δευτερόλεπτα μέσα ο ουρανός γέμισε πεταλούδες. Αγριεμένες πετάχτηκαν από τα κλουβιά και σκορπίστηκαν στον αέρα. Πεταλούδες απ' όλα τα μάκρη και τα μήκη της γης. Κίτρινες, γαλάζιες, πορτοκαλιές, μαύρες, στικτές, πολύχρωμες, δαντελωτές, διαφανείς, ραβδωτές, χνουδωτές, μυτερές, μεγάλες και μικρές, αργοκίνητες και σβέλτες, χαριτωμένες και χοντρές, πέταγαν έντρομες μπροστά στα μάτια των άφωνων παευρισκομένων, προσπαθώντας να βρουν καταφύγιο στον πιο κοντινό θάμνο και κλαδί. Ο ουρανός, μέσα στους ιριδισμούς απο το αλαφιασμένο πετάρισμα, έμοιαζε σαν πολύχρωμος αγρός σε ένα καλειδοσκόπιο από δίνες.
Οι θεατές αυτού του σπάνιου θεάματος ήταν μαγεμένοι. Η πλήξη των λογυδρίων έγινε καπνός. Άφωνοι για λίγο, αιωρήθηκαν νοερά στον αέρα μαζί με τις πεταλούδες, μετά άρχισαν να τους ξεφεύγουν τα πρώτα φωνήεντα θαυμασμού. Τα επιφωνήματα σύντομα γενικεύτηκαν και έδωσαν τη σειρά τους σε δυνατά χειροκροτήματα, τα οποία δεν ήταν απολύτως σαφές πού απευθύνονταν. Απευθύνονταν στη βασίλισσα, που είχε οργανώσει το θεσπέσιο αυτό θέαμα, ή στις πεταλούδες, που ήταν τόσο όμορφα απόκοσμες;
Μετά, ξαφνικά κι απροειδοποίητα, κάτι άλλαξε. Μια δυο πεταλούδες άρχισαν να πέφτουν, αποκαμωμένες από την προσπάθεια, πιθανόν ήδη θανάσιμα πληγωμένες από την αιχμαλωσία. Σταδιακά όλο και περισσότερες παρασύρονταν στην πτώση, έπεφταν στο χώμα και ξεψυχούσαν στοιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη με τρεμάμενα φτερά. Μερικές έπεφταν στα ντεκολτέ κάποιων κυριών, που άρχισαν να τσιρίζουν, άλλες σε καπέλα, άλλες σε γιακάδες, άλλες στις κόχες κλειστών πια ομπρελίνων. Στα ρούχα τους όλοι σκούπιζαν με έκδηλη σιχασιά τα ίχνη αυτής της πτώσης, μια πούδρα όλη κι όλη, λίγο κολλώδης.
Το συμβάν αυτό προκάλεσε κάποια αναταραχή, την οποία η βασίλισσα φρόντισε να τη διασκεδάσει πριν επεκταθεί. Στάθηκε στο κέντρο της ομήγυρης και φορώντας βασιλικό χαμόγελο ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του κήπου και βάδισε πρώτη θεληματικά ανάμεσα στις ουασιγκτώνιες και μετά στην πέργκολα τη ζωσμένη με αγριοτριανταφυλλιές, ζουλφαρί, μπιγκόνια, θουμβέργια, καπένσια, κεννέδια την πρηνή, κολοκυθιές και μαντεβίγια. Η ομήγυρις την ακολουθούσε, λίγο μουδιασμένα, είναι αλήθεια, πατώντας πάνω στο ψυχορράγημα των εντόμων....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου