Κενό νοήματος και μαθητικές κινητοποιήσεις
EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
έγραψε ο Ολύμπιος Δαφέρμος
Σήμανε ο κώδων του κινδύνου μόλις εισχώρησε το δηλητηριώδες μικρόβιο του νεοναζιστικού μορφώματος στις μαθητικές κινητοποιήσεις.
Για δεκαετίες είχαμε συνηθίσει οι μαθητικές καταλήψεις να στρέφονται
εναντίον της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας με διάφορα
αιτήματα-προφάσεις, αν εξαιρέσουμε το κίνημά τους εναντίον των
διαταγμάτων Κοντογιαννόπουλου. Η νεανική εξέγερση του 2008 είναι τάξη
μεγέθους.
Ουσιαστικά οι μαθητές στρέφονταν εναντίον της μίζερης πραγματικότητας
του σχολείου και της ανικανότητάς του να λειτουργήσει αποτελεσματικά
και ελκυστικά κάτω από τις νέες κοινωνικές, οικονομικές και τεχνολογικές
συνθήκες. Το σχολείο λειτουργούσε και λειτουργεί με τη λογική της
βιομηχανικής περιόδου της ανθρωπότητας. Δεν ανταποκρίνεται, δηλαδή, στις
απαιτήσεις τού σήμερα. Στις απαιτήσεις της ψηφιακής εποχής. Καμιά
κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά με το ζήτημα της εκπαίδευσης, αν
εξαιρέσουμε, μερικώς, την πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ.
Με την επέλαση της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, δίχως αντίπαλο -με
βασικά της χαρακτηριστικά τον ατομισμό, τον καταναλωτισμό, το χυδαίο
ευδαιμονισμό, την αντικοινωνική στάση και άλλα παρόμοια-, τα μνημόνια,
την αναστροφή του ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια με τη βαθιά κρίση των ιδεολογιών της
αμφισβήτησης, παύουν να υπάρχουν αξιακά συστήματα τέτοια που να μπορούν
να εξάψουν τον ιδεαλισμό των νέων και οι ελπίδες για μια καλύτερη ζωή.
Ο νέος δεν μπορεί να γεμίσει την «ψυχή» του μόνο με υλικά αγαθά, τα
οποία με τη μνημονιακή εποχή συρρικνώνονται και αυτά. Κενό νοήματος.
Αυτό το κενό νοήματος εκμεταλλεύτηκε το νεοναζιστικό μόρφωμα και
εισχώρησε στον χώρο των μαθητών.
Είναι απορίας άξιο πώς άργησε τόσο πολύ. Γιατί πέραν των παραπάνω δεν
υπάρχει και δημοκρατική ασπίδα. Τα σχολεία δεν είναι δημοκρατικά
οργανωμένα. Οι διαλέξεις υπέρ της δημοκρατίας και οι πομφολυγώδεις λόγοι
κατά τους εορτασμούς του Πολυτεχνείου ελάχιστα προσφέρουν στη
δημοκρατική διαπαιδαγώγηση των μαθητών.
Τα παιδιά περισσότερο αντιλαμβάνονται τον κόσμο βιωματικά και
λιγότερο θεωρητικά. Επομένως το ζήτημα της δημοκρατικής οργάνωσης των
σχολείων τίθεται επιτακτικά. Επιπλέον τώρα με τα μνημόνια έγινε φανερό
ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία κρατά μόνο το περίβλημά της.
Η εξουσία πια ανήκει στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, στους
διεθνείς οργανισμούς και στις μεγα-διεθνικές επιχειρήσεις. Η απαξίωση
αυτή της δημοκρατίας δεν μπορεί παρά να ανοίγει τους ολοκληρωτικούς
διαύλους. Η μόνη αντίσταση που μπορώ να δω σήμερα απέναντι στους
ολοκληρωτισμούς όλων των ειδών, είναι να οργανώνουμε κάθε μας
συλλογικότητα αμεσοδημοκρατικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου