"Το ταβάνι" ένα μικρό διήγημα της Έλενας Μαρούτσου μαζί με ένα σχόλιό της από τη σελίδα της στο fb (facebook,

...........................................................

Έλενα Μαρούτσου

(γ.1967)

Το 1998, έναν χρόνο πριν χάσω τον πατέρα μου, κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο. Το μόνο που πρόλαβε και διάβασε. Ήταν ένα περίεργο συνονθύλευμα από μικρά κείμενα που είχαν την γενναιόδωρη έμπνευση να εκδόσουν οι εκδόσεις Αλεξάνδρεια, με τίτλο "Του ύψους και του βάθους, μικρές ιστορίες". Μην ψάξετε να το βρείτε. Οι εκδότες της Αλεξάνδρειας, ειλικρινά υπέροχα παιδιά, και υπεράνω χρημάτων, μετά την 43η έκδοση του βιβλίου, δεν θέλησαν να πλουτίσουν άλλο και το αποσύρανε από την αγορά. Θα μοιραστώ όμως εδώ μαζί σας το πρώτο κείμενο της συλλογής, αφιερωμένο, φυσικά, στη μνήμη του πατέρα μου. Λέγεται: Το ταβάνι.

"Το ταβάνι είναι σαν το πάτωμα, με τη διαφορά πως δεν μπορείς να περπατήσεις πάνω του. Ως εκ τούτου δεν χρειάζεται σφουγγάρισμα κι αυτό είναι ένα μονάχα απ' τα πλεονεκτήματά του.
Πίσω απ' το ταβάνι είναι ο Θεός.
Κρατάει στα χέρια Του τις Αιώνιες Ιδέες σαν φιγούρες παλαιού καραγκιοζοπαίχτη και στήνει συχνά ένα αυτοσχέδιο θέατρο. Το ταβάνι είναι το πανί.
Η παράσταση παρακολουθείται απ' την οριζόντια στάση κι αυτό είναι κάτι που αδυνατεί να καταλάβει ο καημένος ο πατέρας, που με βλέπει έτσι να περνώ τις ώρες μου στο κρεβάτι. Στενοχωριέται, το νιώθω. Άλλοτε βάζει και τις φωνές. Δεν τον ξεσυνερίζομαι.
Άλλωστε χάρη στον πατέρα έχω το σπίτι ετούτο. Και το ταβάνι".