............................................................
Από Οδυσσέα σε Οδυσσέα
γράφει ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Το άθλημα της αλληλοδιαβολής δεν
περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων της αρχαιότητας.
Κρίμα. Γιατί είναι βέβαιο ότι με τη βαθιά αντιπαλότητα που πλήγωνε τις
σχέσεις κάθε πόλης-κράτους με όλες σχεδόν τις υπόλοιπες, η σάτιρα και η
ρητορική θα είχαν σπουδαίο όφελος, αφού θα έπρεπε να επινοούν όλο και
πιο φαρμακερές λέξεις και σχήματα. Δεν περιλαμβάνεται όμως η διαβολή
ούτε στο ξεχειλωμένο πρόγραμμα των σύγχρονων Ολυμπιακών, που έχει
εμπλουτιστεί πάντως με τη σκοποβολή και την τοξοβολία. Και πάλι κρίμα.
Θα εξασφαλίζαμε κάμποσα χρυσά μετάλλια, χάρη στη μακραίωνη παράδοσή μας.
Και φυσικά θα δίναμε αποσβολωτική απάντηση σε όσους ανιστόρητους
ισχυρίζονται ότι τα γονίδιά μας τραυματίστηκαν βαριά από τον χρόνο και
δεν μεταφέρουν πια άθικτες τις αρχέγονες πληροφορίες.
Για να σταθούμε στην ιστορία που μπορεί να κουβαλάει ανά τους αιώνες ένα και μόνο όνομα, σημαδιακό είναι η αλήθεια, δεν θα ήταν λογικό και δίκαιο να ανακηρυχθεί πρωταθλητής της διαβολής ένα από τα πιο σεβαστά φυλετικά μας πρότυπα, ο Οδυσσέας Λαερτιάδης; Αυτός δεν προκάλεσε τη διά λιθοβολισμού θανάτωση του Παλαμήδη, κινητοποιώντας όλη του την πανουργία για να στήσει μια ψιλοδουλεμένη σκευωρία εις βάρος του ιδιοφυούς ήρωα από το Ναύπλιο, που τον διέβαλε σαν πράκτορα των Τρώων; Και η Ακρόπολή μας, το κατεξοχήν σύμβολό μας, δεν στιγματίστηκε για πάντα από την εκεί «αυτοκτονία» ενός άλλου Οδυσσέα, κατασυκονταφημένου αυτήν τη φορά, του Ανδρούτσου; Οι αποκαλυπτικοί «Προβολείς» ενός τρίτου Οδυσσέα, του Ελύτη, στον «Μικρό Ναυτίλο» του, που αποτελούν μια ταχύτατη ανακεφαλαίωση της άδοξης πλευράς της ιστορίας των Ελλήνων ή ένα απάνθισμα σκηνών διαβολής, παραμένουν μελαγχολικά διδακτικοί.
Μελαγχολία –τουλάχιστον– προκαλεί και ο εντεινόμενος ανταγωνισμός των ημερών για τα πρωτεία στο άθλημα της συκοφαντίας. Τα βέλη εκτοξεύονται από όλους εναντίον όλων. Βέλη βουτηγμένα στην κακότητα και στο άγριο συμφέρον (οικονομικό, κομματικό, συντεχνιακό, μιντιακό) σκεπάζουν τον ουρανό της πολιτικής και της κοινωνίας. Λες και η διαβολή είναι όντως ολυμπιακό αγώνισμα και προπονούμαστε μανιωδώς, ώστε να επιστρέψουμε τροπαιοφόροι από το Ρίο. Ο,τι δεν ελέγχουμε, ό,τι αντιστρατεύεται τις βλέψεις μας, ακόμα και τις πιο ιδιοτελείς, ό,τι δεν μπορούμε να το φέρουμε στα μέτρα μας, δεν είναι απλώς αντίθετό μας. Είναι ανήθικο, βρώμικο, πουλημένο, κατευθυνόμενο, συνωμοτικό. Είναι προϊόν πλεκτάνης, σκευωρίας, μηχανορραφίας.
Δείτε τι έγινε αμέσως μετά το σχίσμα στο αγροτικό μέτωπο. Οι μέχρι προ μιας μόνο ώρας συναγωνιστές έγιναν «ξεπουλημένοι», «βολεμένοι», «λιπόψυχοι», «κομματόσκυλα» κτλ. Θα πείτε, έτσι αγριεμένοι και συγχυσμένοι που είμαστε, ούτε με τον ίσκιο μας δεν τα παραπάμε καλά ή με τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Πώς ν’ αντέξουμε, λοιπόν, όποιον διεκδικεί τον δικό του ρόλο και λόγο δίχως να μας ζητήσει ταπεινά την άδεια;
Για να σταθούμε στην ιστορία που μπορεί να κουβαλάει ανά τους αιώνες ένα και μόνο όνομα, σημαδιακό είναι η αλήθεια, δεν θα ήταν λογικό και δίκαιο να ανακηρυχθεί πρωταθλητής της διαβολής ένα από τα πιο σεβαστά φυλετικά μας πρότυπα, ο Οδυσσέας Λαερτιάδης; Αυτός δεν προκάλεσε τη διά λιθοβολισμού θανάτωση του Παλαμήδη, κινητοποιώντας όλη του την πανουργία για να στήσει μια ψιλοδουλεμένη σκευωρία εις βάρος του ιδιοφυούς ήρωα από το Ναύπλιο, που τον διέβαλε σαν πράκτορα των Τρώων; Και η Ακρόπολή μας, το κατεξοχήν σύμβολό μας, δεν στιγματίστηκε για πάντα από την εκεί «αυτοκτονία» ενός άλλου Οδυσσέα, κατασυκονταφημένου αυτήν τη φορά, του Ανδρούτσου; Οι αποκαλυπτικοί «Προβολείς» ενός τρίτου Οδυσσέα, του Ελύτη, στον «Μικρό Ναυτίλο» του, που αποτελούν μια ταχύτατη ανακεφαλαίωση της άδοξης πλευράς της ιστορίας των Ελλήνων ή ένα απάνθισμα σκηνών διαβολής, παραμένουν μελαγχολικά διδακτικοί.
Μελαγχολία –τουλάχιστον– προκαλεί και ο εντεινόμενος ανταγωνισμός των ημερών για τα πρωτεία στο άθλημα της συκοφαντίας. Τα βέλη εκτοξεύονται από όλους εναντίον όλων. Βέλη βουτηγμένα στην κακότητα και στο άγριο συμφέρον (οικονομικό, κομματικό, συντεχνιακό, μιντιακό) σκεπάζουν τον ουρανό της πολιτικής και της κοινωνίας. Λες και η διαβολή είναι όντως ολυμπιακό αγώνισμα και προπονούμαστε μανιωδώς, ώστε να επιστρέψουμε τροπαιοφόροι από το Ρίο. Ο,τι δεν ελέγχουμε, ό,τι αντιστρατεύεται τις βλέψεις μας, ακόμα και τις πιο ιδιοτελείς, ό,τι δεν μπορούμε να το φέρουμε στα μέτρα μας, δεν είναι απλώς αντίθετό μας. Είναι ανήθικο, βρώμικο, πουλημένο, κατευθυνόμενο, συνωμοτικό. Είναι προϊόν πλεκτάνης, σκευωρίας, μηχανορραφίας.
Δείτε τι έγινε αμέσως μετά το σχίσμα στο αγροτικό μέτωπο. Οι μέχρι προ μιας μόνο ώρας συναγωνιστές έγιναν «ξεπουλημένοι», «βολεμένοι», «λιπόψυχοι», «κομματόσκυλα» κτλ. Θα πείτε, έτσι αγριεμένοι και συγχυσμένοι που είμαστε, ούτε με τον ίσκιο μας δεν τα παραπάμε καλά ή με τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Πώς ν’ αντέξουμε, λοιπόν, όποιον διεκδικεί τον δικό του ρόλο και λόγο δίχως να μας ζητήσει ταπεινά την άδεια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου