...............................................................
Ευρωπαϊκός πολιτισμός και Ανατολική και Ελληνική σκέψη: Οι ιδέες που επιστρέφουν ...
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας
Η Ευρωπαϊκή
σκέψη και ο Ευρωπαϊκός (Δυτικός) Πολιτισμός θεμελιώθηκε από την αρχή της
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και σε όλες τις μετέπειτα φάσεις του μέχρι
σήμερα πάνω στην φιλοσοφική και θεολογική άποψη και θέση πως ο άνθρωπος
είναι ανίκανος να φτάσει τον Θεό. Τον όποιο θεό. Το θείο είναι κάτι ξένο
και απόμακρο για τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Θέση τελείως διαφορετική
λοιπόν από την ανατολίτικη και κυρίως ελληνική σκέψη της ανθρώπινης θέωσης
που ίσχυσε τόσο στον αρχαίο πολιτισμό όσο και στα πρώτα χρόνια της
Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο). Γιατί η αρχαία φιλοσοφική
σκέψη όπως και η χριστιανορθόδοξη παράδοση είχαν ένα βασικό κοινό. Τη
δυνατότητα της ανθρώπινης ύπαρξης να γίνει θεϊκή. Ο Ευρωπαϊκός
Πολιτισμός ανήμπορος να ενστερνιστεί αυτό το αυθόρμητο και πηγαίο
αίσθημα ζωής, το αντικατέστησε με Νόμους (Ρωμαϊκό Δίκαιο) και αυστηρούς
κανόνες Ηθικής. Στη λογική πως, ανίκανοι όντες να φτάσουμε το θείο,
τουλάχιστον ορίζουμε ένα πολύ αυστηρό πλαίσιο δράσης για να μην το
προσβάλουμε. Πρόκειται φυσικά για μια ανόητη υπεκφυγή, για μια ιστορικά
διαιωνιζόμενη ύβρη και για ένα φιλοσοφικό μονοπάτι που συχνά πυκνά
οδηγεί την ανθρωπότητα στον κυνισμό, την απανθρωπιά, την ερμηνεία του
θείου κατά το δοκούν και κατά το συμφέρον και την ανθρώπινη και φυσική
κτηνωδία. Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό ειρωνεύτηκε και καταδίκασε ο
γερμανός φιλόσοφος Νίτσε σε όλο του το έργο, αυτό ακριβώς το
χαρακτηριστικό ειρωνεύτηκε ο Οδυσσέας Ελύτης στο στίχο του: "Θεέ μου τι
μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε". Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό
ζούμε στις μέρες μας με την προσφυγική και οικονομική κρίση.
Καθότι, ενώ όλος ο πλανήτης κυνηγάει παράλογα την ύλη, τελικά οι ιδέες
είναι αυτές που στο τέλος επιστρέφουν, μας ξεγυμνώνουν και μας
εκδικούνται όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου