«Ψηλά τα χέρια! Ληστεία...» του Παντελη Mπουκαλα ("Καθημερινή", 21/7/2012)

..............................................................

«Ψηλά τα χέρια! Ληστεία...» Του Παντελη Mπουκαλα Δεν τα έχει αλέσει ακόμα όλα η  μηχανή της παγκοσμιοποίησης. Ο μύλος  της, όσο ακούραστος κι αχόρταγος κι αν είναι,  αλλά και εκμαυλιστικός με τα πραγματικά  δοσίματα και τα φενακιστικά ταξίματά του,  βρίσκει αντιστάσεις. Διατηρεί έτσι κάθε λαός  τα δικά του συνθήματα και κάθε τόπος τις  ιδιαίτερες χειρονομίες του. Για να διαμαρτυ- ρηθούν διά αυτών στους ισχυρούς, που,  είτε φανεροί είναι (οι τοπικές κυβερνή- σεις ή οι υπερεθνικοί οργανισμοί) είτε  αφανείς απ’ την πολλή τους σκοτεινιά (όπως   οι αγορές), έχουν το ίδιο γνώρισμα:  βαριακούνε· αδιαφορούν. Από απληστία ή  επειδή έτσι ορίζουν  οι σπουδαιοφανείς «οικονομικοπο- λιτικοί σχεδιασμοί», βασισμένοι  μονίμως σε αριθμούς. Και στην  Ισπανία, οι δημοσιονομικοί αριθμοί κάποια  στιγμή θα ευημερήσουν, μα το 2015, μα  το 2020. Ετσι προβλέπουν οι Βρυξέλλες.  Ετσι πιστεύει ο Ισπανός πρωθυπουργός,  που το βλέμμα του, όποτε ανακοινώνει  νέα «πακέτα βοήθειας», είναι ίδιο με το  βλέμμα των Ελλήνων και Πορτογάλων  ομολόγων του: το βλέμμα του  βαριά ηττημένου θριαμβευτή. Επειδή όμως έως το 2015 ή το 2020  η ανεργία θα καλπάζει, οι οικογένειες θα  τσακίζονται και οι άνθρωποι δεν θα  μπορούν να χορταίνουν μόνο με  ποδοσφαιρικούς θριάμβους, οι Ισπανοί  βγήκαν στους δρόμους. Τους υποσχέθηκαν  ότι «δεν θα γίνουν Ελλάδα» κι αυτοί  γίνονται Ελληνες. Ξαναγίνονται δηλαδή   ιντιγνάδος. Διαδηλώνουν με τα χέρια  ψηλά και φωνάζοντας το ταιριαστό σύνθημα:  «Ψηλά τα χέρια! Ληστεία!» Μια, δυο,  πενήντα φορές. Κάποιος μπορεί ν’  ακούσει στο τέλος. Ισως εκείνη η άξια  βουλευτίνα που (εκπροσωπώντας  πιθανόν με τον πιο αυθεντικό τρόπο  όλη την υποκριτική πολιτική τάξη)  πέταξε χαιρέκακα τη βρισιά της  στη Βουλή, όταν ανακοινώνονταν  οι περικοπές. Οι Ισπανοί με τα χέρια ψηλά δηλώνουν   την εις βάρος τους ληστεία. Οι  Ελληνες, με το Πενταδάκτυλον όρος του  ενός ή και των δύο χεριών, δήλωναν  τον θυμό μας. Συγχρόνως πρόσφεραν  οφθαλμοφανή πειστήρια σε όσους  υποστηρίζουν τη συνέχεια της φυλής:  το φασκέλωμα κρατάει από τη βυζαντινή  «μούζα» και από το αρχαιοελληνικό  «σφάκελον», ο δε μέγας Νικόλαος  Πολίτης αφιέρωσε ολόκληρο δοκίμιο  σ’ αυτό το «υβριστικόν σχήμα». Το ερώτημα είναι αν θα συντονιστούν  οι ισπανικές, ελληνικές, πορτογαλικές  και ιταλικές χειρονομίες και φωνές.  Ισως τότε γίνουν ορατές και ακουστές  στους Βόρειους ηγεμόνες.