"Οι μικρές χαρές του Νότου" του Παντελη Μπουκαλα

.............................................................
 

Οι μικρές χαρές του Νότου

Του Παντελη Μπουκαλα

Για χαριτολόγημα πρόκειται βέβαια. Αλλά για ένα χαριτολόγημα που, χάρη στον αέρα της φήμης του ανθρώπου που το σκέφτηκε και το είπε, έκανε αστραπιαία τον γύρο του κόσμου. Κι έδωσε τίτλους (χάρτινους, γυάλινους ή ψηφιακούς), αλλού χαμογελαστά σκωπτικούς κι αλλού δηλητηριωδώς χαιρέκακους. Λέω για τη δήλωση του Φερνάντο Αλόνσο, οδηγού της Φόρμουλα 1, αμέσως μετά τη νίκη του στο γκραν πριν της Γερμανίας. Μολονότι ζάπλουτος και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πολιτική, δεν θα μπορούσε παρά να γνωρίζει πως η πατρίδα του συναγωνίζεται με την Ελλάδα για τα απεχθή πρωτεία της ανεργίας και πως οι πόλεις της μέρες τώρα συνταράσσονται από διαδηλώσεις με αρκετή δόση βίας, οι οποίες, τι άλλο, «πλήττουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό».

«Ενας Ισπανός, οδηγώντας ιταλικό μονοθέσιο αυτοκίνητο σχεδιασμένο από Ελληνα, νίκησε μέσα στη Γερμανία». Αυτό δήλωσε ο Αλόνσο, δίνοντας έτσι και μηχανοκίνητη διάσταση στην «εκδίκηση» του Νότου. Είχε προηγηθεί ο αποκλεισμός της εθνικής Γερμανίας από την Ιταλία, στον ημιτελικό του Γιούρο, με τα δύο γκολ του Μάριο Μπαλοτέλι, που πρόσφερε στους συμπατριώτες του (για μια βραδιά έστω) περισσότερη χαρά απ’ ό,τι ο συνώνυμός του ο πρωθυπουργός Μάριο Μόντι.

Οι νίκες στον αθλητισμό δεν βελτιώνουν ούτε κατ’ ελάχιστο τη ζωή των υπολοίπων, πλην των ίδιων των νικητών και της προπονητικής ή τεχνικής τους ομάδας. Αλλά όσοι χαίρονται για ένα γκολ ή ένα κύπελλο το ξέρουν αυτό, δεν ξεγελιούνται. Ξέρουν ακόμα πως αυτή η προσωρινή και απολύτως φαντασματική ευτυχία αποδεικνύεται τελικά πολύ πιο υλική από εκείνη που μονότονα τους υπόσχονται οι μεσσιανίζοντες πολιτικοί, αλλά και οι «ναυαγοσώστες» τεχνοκράτες που τους υποκαθιστούν. Γνωρίζουν επίσης ότι στους μιντιοκρατούμενους καιρούς μας η νίκη ενός αστέρα του αθλητικού στερεώματος έχει πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο από τις δικές τους διαδηλώσεις, όσο μαζικές, θερμές και επίμονες κι αν είναι. Ο Αλόνσο έγινε πρωτοσέλιδος στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία - παντού. Οχι οι ιντιγνάδος.

Στην Ελλάδα λοιπόν, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία, είμαστε μάρτυρες του ίδιου σεναρίου, της ίδιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας: Οικονομική κρίση (που παρασταίνεται σαν αποκλειστική νόσος της κάθε χώρας και όχι σαν τμήμα της ευρύτερης κρίσης), αίτηση δανεισμού, πρώτος «θρίαμβος» («δεν ετέθησαν πολιτικοί όροι»), επιδείνωση της κρίσης, νέα αίτηση αίτηση δανεισμού, δεύτερος «θρίαμβος» («οι όροι που ετέθησαν είναι ήπιοι»), καταβαράθρωση, αναθεματισμός των άπληστων αγορών, ψελλίσματα κατά της στενόμυαλης γερμανικής ηγεμονίας, Μνημόνιο - τι άλλο; Εν τω μεταξύ τα ποσά των Γερμανών πλουσίων που φοροδιαφεύγουν εξαγόμενα στην Ελβετία (την ώρα που η κ. Μέρκελ καταγγέλλει τον Νότο σαν παράδεισο της φοροκλοπής) θα μπορούσαν να καλύψουν τα χρέη της Ελλάδας τουλάχιστον και της Πορτογαλίας, ίσως και της Ισπανίας. Αλλά τι σχέση έχουν τα υπέρογκα γερμανικά κέρδη με τις απώλειες των Νοτίων; Η οκνηρία τους φταίει και ο καλοπερασακισμός τους. Τι άλλο;