Του Παντελη Mπουκαλα
Μια - δυο τετραετίες πριν, θα απαντούσαμε
σχεδόν όλοι, αμέσως και
ενοχλημένοι,
ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει στην
Ελλάδα ναζιστικό
κόμμα, που μάλιστα να
καταφέρει να μπει στη Βουλή αποσπώντας
ποσοστό
διπλάσιο του εκλογικού μέτρου.
Εδώ έχουμε
Καλάβρυτα, θα λέγαμε, σίγουροι
ότι θα
συνιστούσε ακρότατη ύβριν η εμφάνιση
λατρευτών του Χίτλερ.
Εχουμε Βιάννο
και Δίστομο, Κοκκινιά και Καισαριανή.
Εχουμε χιλιάδες
εκτελεσμένους,
βασανισμένους, εκτοπισμένους, πεθαμέ-
νους από την πείνα,
εξαφανισμένους στα
κρεματόρια. Αν αρκούσαν τα βαριά
μαθήματα της
Ιστορίας, αν αρκούσε
το αίμα που καταξόδεψαν οι χιτλερικοί,
τότε ναι,
δεν θα υπήρχαν ναζιστικά
μορφώματα και παραμορφώματα
ούτε στην Ελλάδα
ούτε στη Γαλλία,
την Πολωνία, τη Ρωσία. Κι ύστερα,
ξεχνιούνται οι
κουίσλιγκ και οι καρφωτήδες;
Πάντοτε και παντού θα υπάρχουν άτομα
που θα έχουν ανάγκη τον Φύρερ τους για
να νιώσουν ότι αποκτούν κι αυτοί
κάποιο
μπόι· άτομα που θα ήθελαν να λιώσουν
σαν κατσαρίδες ή σαν
ποντίκια Εβραίους,
Τσιγγάνους, ανάπηρους, ζητιάνους,
αριστερούς· άτομα
της πιο νοσηρής
μισαλλοδοξίας, παραδομένα στη φαντα-
σίωση ότι κάποιοι
βάρβαροι θεοί τούς
έδωσαν το ελεύθερο της βίας. Οι καθ’ ημάς
ναζιστές
μπορεί, μέσα στη βαριά σύγχυσή
τους, να μπερδεύουν τον Φύρερ με τον
Πλάτωνα
και τον Οντιν με τον Δία, για μερικά πράγματα
όμως έχουν
ξεκάθαρες απόψεις: Οι μετανάστες
είναι και εκ γενετής κατώτεροι και
αναλώσιμοι,
πας μη Ελλην βάρβαρος κ.λπ. Ξεκάθαρες
απόψεις έχει και το
μουσικό συγκρότημα με
το δηλωτικό όνομα «Πογκρόμ», μέλος του
οποίου ήταν
και ο μπασίστας
κ. Αρτέμης Ματθαιόπουλος, χρυσαυγίτης
βουλευτής πλέον.
Στο πιο ανάλαφρο
τραγούδι τους απειλούσαν ότι «θα μπουν μες
στη Βουλή
και θα την κάψουν όλη, να δώσουν
λίγο φως σε ολόκληρη την πόλη».
Στο
ελληνολαγνικότερο απευθύνονται
ευαίσθητα στους μετανάστες: «Ερχεστε
στη
χώρα μας, δεν έχετε δουλειά, / πεινάτε
σαν ρεμάλια και τρώτε τα παιδιά.
/
Μιλάτε ρωσικά, μιλάτε αλβανικά,
/ μα τώρα θα μιλήσετε σωστά τα
ελληνικά.
/ Μίλα ελληνικά ή ψόφα!». Και στο ιταμότερο
υμνούν τα
κρεματόρια: «Τ’ αστέρι του Δαβίδ
με κάνει να ξερνάω, / α, το Αουσβιτς,
πόσο
το αγαπάω. Ρε κωλοεβραίοι δεν θα σας
αφήσω, / στο Τείχος των
Δακρύων
θα ’ρθω να κατουρήσω. Juden Raus!
Καίγομαι στο Αουσβιτς»...
| 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου