Niko Niko Ago : Το παράλογο του κράτους μας και της νομοθεσίας του...

............................................................

Αντιγράφω την αναρτηση του Νiko Niko Ago

Aφού το κράτος αποφάσισε πως, για να αποδείξω ότι έχω αναπτύξει δεσμούς με τη χώρα- στην οποία ζω και εργάζομαι πάνω από 20 χρόνια- πρέπει να κάνω δικαστήριο. Αυτό μετά να αποφανθεί, σε τέσσερα ή και πέντε χρόνια, αν δικαιούμαι να έχω άδεια παραμονής ή πρέπει να φύγω τελεσίδικα. Παρεμπιπτόντως, όταν βγει η απόφαση, μπορεί να είμαι 25 χρόνια στην Ελλάδα αλλά, επειδή δεν είχα ένσημα το '07-'08, μπορεί και να με αναγκάσουν να φύγω. Αυτή τη στιγμή , όμως, δεν έχω καν το δικαίωμα εξόδου από τη χώρα. Ούτε να μείνω και να εργαστώ νόμιμα, ούτε όμως και να φύγω. Το χαρτί που έχω στα χέρια μου, λέει ρητά και κατηγορηματικά ότι "δεν αποτελεί απόδειξη νόμιμης παραμονής στη χώρα". Κανένα δικαστήριο δεν μου έχει επιβάλει απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, μιας και ποτέ δεν είχα κάποια σχέση με τη δικαιοσύνη αλλά έτσι λέει κάποια οδηγία κάποιου υπουργού ή της ίδιας της Περιφέρειας. Πλήρωσα το παράβολο των 150 ευρώ, προσκόμισα τα δικαιολογητικά, προσκόμισα την απόφαση του δικαστηρίου με την προσωρινή διαταγή αναστολής εκτέλεσης της απόφασης απομάκρυνσης αλλά... δεν αποτελεί απόδειξη νόμιμης παραμονής στη χώρα!
Για άγνωστους λόγους, αυτή τη στιγμή, είμαι τιμωρημένος, εγώ και η μια μου κόρη που είναι ανήλικη. Γιατί, άραγε; Ποιος θα μου δώσει πίσω, εμένα και των παιδιών μου, την χαμένη ηρεμία, την κατεστραμμένη ψυχολογία, την αδυναμία να εργαστώ; Αλήθεια, αν ακουστεί ότι ανέβηκα σε ένα μπαλκόνι και έπεσα, θα βγει εκ των υστέρων η άδεια παραμονής μου; Δεν ξέρω, αν απαγορεύεται η έξοδος από αυτή τη χώρα, και στους νεκρούς...

http://www.facebook.com/groups/358397750889116/390365921025632/?notif_t=group_activity 

  

και του αφιερώνω τα παρακάτω δίστιχα για την ξενιτιά*

 1  Γλυκοχαράζουν τα βουνά κι αυγερινός τραβιέται,

      και το δικό μου το πουλί στα ξένα τυραννιέται.

2    Νάταν η θάλασσα γυαλί και το γυαλί καθρέφτης,

       να σ' έβλεπα πουλάκι μου, σε τι κρεβάτια πέφτεις.

3     Ο ξένος μες στη ξενιτιά σαν το πουλί γυρίζει,

        και σαν βασιλικός ανθεί, μ' αλήθεια δεν μυρίζει.

4.    Της Σαλονίκης τα βουνά, Θεέ μου, χαμηλωσέ τα,

        να ιδώ τον Αντωνάκη μου, κι ύστερα ψήλωσέ τα. 

 

*: Τα παραπάνω δίστιχα είναι ελληνικά και είναι δανεισμένα από "Τα Δημοτικά Μας Τραγούδια" (εκλογή του Γιώργου Ιωάννου, εκδόσεις "Ερμής" & ΔΟΛ).