...............................................................
Δήμητρα Χριστοδούλου (γ.1953)
«Ω, φιλτάτη πατρίς/ ω, θαυμασία νήσος…»
Ανδρέας Κάλβος
Ένα παιδί τυφλό κι εμβρόντητο.
Ένας παχύσαρκος παιδονόμος
Δυο τρείς νεόπτωχοι από νεόπλουτο σόι
Κι ένα καμένο δέντρο που δαγκώνει.
Λίγο πιο πάνω ακατανόητο ξωκλήσι.
Τα κόκκαλα ενός γαϊδαράκου από πέρσι
Μία σφηκοφωλιά ακατοίκητη
Κι ένα καμένο δέντρο που δαγκώνει.
Πιο πάνω ακόμη, ένας θεός που πλήττει.
Προσκυνητές κάτι τζιτζίκια διασωθέντα
Ένα αποτύπωμα πατούσας αρχαγγέλου
Κι ένα καμένο δέντρο που δαγκώνει.
Από μακριά μια θάλασσα που αχνίζει
Σαν μέσα σε υπερκόσμια κατσαρόλα.
Βγαίνει απ’ το μνήμα του ο καλοφαγάς και περιμένει
Κάτω από το καμένο δέντρο που δαγκώνει.
Τρέχουν οι άνεμοι σαν τα μυρμήγκια.
Κυνηγημένοι από εφοριακούς κι αντιπροέδρους
Πάνε και χώνουν σπόρους από αλάτι
Σ’ ένα καμένο δέντρο που δαγκώνει.
Έτσι φυτρώνει και στον άλλο κόσμο,
Στην άλλη τη ζωή την επουράνια,
Ανάμεσα στ’ απομεινάρια των εντόμων
Ένα καμένο δέντρο που δαγκώνει.
....................................................................................
( Από το "ΕΥΓΕΝΗΣ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ", σύντομα στο "Μελάνι". Η εικόνα Χρήστος Μποκόρος.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου