Σκοπός χαμένος
Σ' εκείνες τις αστροφεγγιές
που προμηνούν καλοκαιριές
μα που τ' αχείλι πάει να φρίξη,
και που όλη η ψύχρα απ' τη βραδιά
γίνεται μέσα στην καρδιά
πίκρα και κάματος και πλήξη,
εγώ δεν έμοιασα ποτές
με τους μικρούς τραγουδιστές
που - κάθε βράδυ σα σχολάνε -
απ' τα παράθυρα περνούν
- που άξαφνοι ανέμοι τα σφαλνούν -
και τραγουδούν, πολλοί, και πάνε...
Κάτω απ' τον έντονο ουρανό,
τι μ' είχε κάνει, να πονώ
κι' ως τόσο να σωπαίνω, εμένα;
και να γυρεύω μοιρασιά
απ' τη δική τους ζεστασιά
μες στα τραγούδια, εγώ, τα ξένα;
Δούλευα μέσα μου να πω
κι εγώ (ποιος ξέρει!) έναν σκοπό;
Αχ, κι όσο αν τρίβη κι αν μαζώνη
τα χέρια σου, όμως δεν μπορεί
ακόμα η φούχτα σου να βρη
και την ψυχή μου, που κρυώνει...
ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ (1899-1944)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου