...............................................................
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ (17.7.1926-28.9.1990)
Πιο κάτω μερικά σπαράγματα της ποίησής του.
από τους: Α΄ (1961-1978) και Β΄ (1979-1991), τόμους .
Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ .
Η επιλογή δική μου, που με κόπο συνέλεξα και από τους δυο τόμους.
Προσφορά στους φίλους / λες μου, όχι μόνο της ποίησης αλλά προς όλους:
Α΄ ΤΟΜΟΣ
Θα περάσουν αποπάνω μας όλοι οι τροχοί
στο τέλος
τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν...
Δεν είναι φορτίο για τη χώρα των αγγέλλων
η απελπισία….
(Τα Πουλιά το Δέλεαρ του Θεού -2- τ.Α’ , σελ.17)
================================
Μην του μιλάτε είναι άνεργος
τα χέρια στις τσέπες του
σαν δυο χειροβομβίδες.
Μην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες.
(Εικόνα τ.Α’ , σελ.30)
==============================
Κοιτάζαμε τον ήλιο γαλανή Μαρία στις κορφές
η αύρα του καλοκαιριού κυμάτιζε το πουκάμισό μου στα στήθη.
Εγώ είπα Κύριε
τούτο το κυμάτισμα είναι η ποίηση.
(Των Σπαραγμένων Χαραυγή τ.Α’ , σελ.49)
============================
…Η συμφορά με γήινο χρώμα
τυλίγεται και ξετυλίγεται στο δέντρο.
Ω δύναμη της ζωής
Λιώσε της συμφοράς το κεφάλι.
(Το δέντρο των αγνοημάτων τ.Α’ , σελ.60
=============================
Χάθηκε αυτός ο οδοιπόρος.
Είχε συνάξει λίγα φύλλα
ένα κλαδί γεμάτο φως
είχε πονέσει.
Και τώρα χάθηκε…
Αγγίζοντας αληθινά πουλιά στο έρεβος
αγγίζει νέους ουρανούς
η προσευχή του μάχη.
Έαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο.
(Άσμα μικρό τ.Α’ , σελ.62-63))
============================
…Τόλμες είναι τα μέταλλα που γίνονται
χρυσάφι με τη λίθο της ψυχής.
Πόσο ψηλά φτερουγίζει ο μάγος
δεν το ξέρουν οι εξουσίες.
(Η Ταυτότητα του Μάγου τ.Α’ , σελ.86)
==============================
… Πράξε τ’ αστέρια
όπως το ψάρι σπαρταρά έξω απ’ τη θάλασσα
ζητώντας να γυρίσει καθώς με λέξεις
η ποίηση σπαρταρά να επιστρέψει.
Γιατί απόσπασες ομορφιά του θεού και την οφείλεις.
Μισεί τη μαύρη φυλακή που είναι κλεισμένη
και θέλει τα φτερά η ορμή του στήθους.
( Στην Ασίνη οι Πορτοκαλιές τ.Α’ , σελ.84)
===============================
Διαβαίνω ἀγιάτρευτος μέσ᾿ στ᾿ ὄνειρό μου
σὲ δίχτυ μόνος της πρώτης σιωπῆς
ἔδειξα τὰ πτηνὰ διχάζεται ὁ δρόμος
ἡ ἀλήθεια φαρδαίνει πάντα τὴν ορμή.
Κ᾿ ἡ μοῖρα τῶν ἄστρων
θὰ εἶναι τέφρα θὰ εἶναι μία μεγάλη πυρικὴ
τώρα μαθαίνω τὸ αἷμα μου
δίχως τοὺς δροσεροὺς ὑάκινθους
τώρα σὲ βλέπω δρόμε τοῦ καλoῦ σὰν εἰδοποίηση
μὲ κρίνους
ἔχοντας τὸ σακούλι τ᾿ ἀναστεναγμοῦ
κι ὅλο πηγαίνω
πηγαίνω
στὶς
πηγές.
(Ἔρημος σὰν τὴ βροχή τ.Α σελ102)
===============================
Δέντρο σε κίτρινες χαρές
κι η θερινή αναρρίχηση φυτού με μοβ ανθάκια
πάνω στα ωραία κλαδιά.
Η φύση επιβάλλει τα χρώματα χωρίς αντίρρηση.
(Τόσον Αθώα Δύναμη τ.Α σελ. 117)
===============================
Χαραυγή και τα δέντρα θαλάσσια…
Η ώρα του Παράδεισου ροδίζει ελαφρά
μεσ’ στη γενετήσια καθαρότητα
που λειτουργεί στα νερά.
Τι γλυκειά μητέρα η αύρα κι ο ήλιος ευγενής…
Δεν κεράστηκε ο άνθρωπος
όσο μεσ’ στο ξημέρωμα.
(Αντικρίζω Μόνος τ.Α σελ.154)
=============================
Ας μην αφήνουμε το μέλλον ανυπεράσπιστο…
(Ησυχαστικόν τ. Α σελ.232)
===============================
…Χωρίς τη γνώση της φωτιάς ωραιότερα καιγόμαστε…
(Ορυκτός Ουρανός τ.Α’ σελ.247)
===============================
… Μη με διαβάζετε
όταν
έχετε
δίκιο.
Μη με διαβάζετε όταν
δεν ήρθατε σε ρήξη με το σώμα…
Ώρα να πηγαίνω
δεν έχω άλλο στήθος.
(Ρομαντικός Επίλογος τ.Α’ σελ. 248
==============================
Αν δεν πεθαίνει κάτι - είν’ η μοναξιά μας.
(Οι Άνθρωποι των Επιρρημάτων τ.Α’ σελ.276)
=================================
… Κανένα φως δε φώτισε με φως τον εαυτό του…
(Η Παγίδα τ.Α σελ. 304)
=================================
Τι ωραία κι αργά κατηφόριζε
στον ουράνιο θόλο το φεγγάρι
πλένοντας άλλη μια φορά την τόση πραγματικότητα
(Κυκεώνας τ.Α’ σελ.311
==============================
… Ο ακέραιος κυρ Αλέξανδρος
εκείνος ο περιούσιος Παπαδιαμάντης
και το κεράκι μας ακόμη δεν το θέλει.
(Ο Ακέραιος κυρ Αλέξανδρος τ. Α σελ.312)
==================================
Β΄ΤΟΜΟΣ
Πολύκρουνη η θύελλα σπάζει τα ματογυάλια της κι ο μέγας
τρόμος αδράχνει τα μελλούμενα
σχηματίζοντας αποστήματα στη μνήμη
(Η Έναστρη Φωτογένεια τ. Β’ σελ.9 ΙΚΑΡΟΣ)
=============================
… Ήτανε, λέει, δουλειά μας η ποίηση και αφήναμε την αλήθεια
να τρέχει από το χαλασμένο καζανάκι.
(Σταθμίζοντας ή κάπως έτσι τ. Β’ σελ.15 ΙΚΑΡΟΣ)
===============================
Υπάρχει άραγε σχέση ευγνωμοσύνης ανάμεσα
στη χαρμόσυνη μέλισσα και σε ένα λουλούδι;
Παρωδία της άχραντης διάρκειας ο χρόνος
κορσέδες τα δευτερόλεπτα.
(Το τίποτα προπορεύεται και έπεται τ. Β’ σελ.17, ΙΚΑΡΟΣ)
===========================
Τι είν’ η τόση λογική; Δεν είναι μια πετυχημένη
παραφροσύνη;
Στο κάθε πυροτέχνημα η νύχτα νύχτα ξαναμένει…
(Γράφοντας εκδικούμαστε τα πράγματα τ. Β’ σελ.18 ΙΚΑΡΟΣ)
===============================
Το Σείριο και τον Αντάρη τον αποτρόπαιο
λιανίζοντας το ύψος ανεχόρταγα
με μια παμπάλαια χακί ντακότα την ποίηση.
(Αναφέρομαι στα λεγόμενα ύψη. τ. Β’ σελ.20 ΙΚΑΡΟΣ)
==============================
Φεύγω απ’ το στόμα μου φεύγω απ’ το μυαλό μου
δεν έχει όρια η κωμωδία της γλώσσας
τα διάπυρα σημάδια του Δήθεν εντειχισμένα στο στήθος.
Φεύγω απ’ τα χέρια μου φεύγω απ’ τη στύση
διατρέχοντας ηχηρά το νευρικό μου σύστημα
Είμαι σαν άκοπο βιβλίο που πάλιωσε
στα μαυρισμένα ράφια της θεότητας
διαθέτω μονάχα την Άνοιξη διαθέτω τ’ αστέρια
είμαι άλλωστε εγώ που ταρίχευσα
μαζεύοντας όσο μπόρεσα χημικό σκοτάδι –
την καθημερινότητα.
(Φοβερός από μειλιχιότητα , τ.Β’ σελ.21 ΙΚΑΡΟΣ)
===========================
Θα ναυλώσω ένα σύστημα φιλοσοφίας
για να πάω ταξίδι στα ξωτικά κείνα μέρη στα απώτερα
Λάθη.
Η κωμωδία παίζεται στο σύνολο της γεωγραφίας
κι ανελέητα η ζωή πολιορκεί
τα νεκροταφεία με μαρμαράδικα.
Πεσμένος ένα όμορφος ανάπαιστος ανάμεσα στα κυπαρίσσια.
(Οπτική αγωνία , τ. Β’ σελ.22 , ΙΚΑΡΟΣ)
=============================
… κάθε χιλιόμετρο μέλλον ένας βραδύκαυστος θάνατος..
(Να γύριζα στο Τίποτα , τ.Β’ σελ.23 , ΙΚΑΡΟΣ)
==============================
… Γιατί η γλώσσα ειν’ η αχόρταγη
μοιχαλίδα του Πραγματικού
με αρίφνητα ψέματα προσπαθώντας
να περισώσει το γάμο της..
(Πήλινο Αγαλματίδιοα , τ. Β’ σελ.26 , Ικαρος)
===========================
Το γεγονός που οι λέξεις με εγκαταλείπουν
έρχεται επάνω μου ωσάν συρτή ταφόπετρα.
(Αρχαϊκόν τ. Β’ , σελ.31. ΙΚΑΡΟΣ)
=========================
…στομαχικές θεωρίες και νεύρωση της άτεκνης διαλεκτικής
εσένα όμως παλίρροια του έρωτα…
…Τόπος της θύελλας η Ιστορία
την ώρα που φιλώ τα χείλη σου…
(Οι Επενδύσεις μου στην Κόλαση , τ.Β’ , σελ. 33 ΙΚΑΡΟΣ)
===============================
…τέχνη είναι η συγκίνηση που σε τινάζει πάντα στον αέρα…
(Η αγαλλίαση που με δέρνει τ.Β’ , σελ.41 , ΙΚΑΡΟΣ)
==================================
…Οσμίζομαι καταιγίδα στο έπακρο
Μα η καρδιά μου απουσιάζει στα αγριολούλουδα.
(Παυσίπονον τ. Β’ σελ.44 ΙΚΑΡΟΣ)
==========================
…το οιδιπόδειο του γιασεμιού με τη σελήνη…
(Κροταφική κατάσταση , τ.Β’ σελ.54 ΙΚΑΡΟΣ)
=================================
…Εβγάτε όξω, ρε μανάρια , απ’ τις λέξεις
εβγάτε όξω δίχως πουκάμισα
στους μεγάλους αγώνες της ορατότητας.
(Προϊστορία Ποιήματος , τ.Β’ , σελ68 ΙΚΑΡΟΣ)
=========================
Τι ρητορεία για το φως
τι φλυαρία για τη νύχτα…
Τα νεροπούλια ξαφνικά φτεροκόπησαν
Απ’ το νερένιο μυαλό μου.
Θα ‘θελα να κατουρήσω επαρκώς την ευτυχία σας.
( Ab Ovo τ. Β΄σελ.69 , ΙΚΑΡΟΣ)
========================
…ευλογία Κυρίου τα μυδράλια
η λεπταίσθητη Ρόζα Λούξεμπουργκ
αυτή η άγια γυναίκα με την άγια βαρβαρότητα…
…θα θελα λίγο δυναμίτη θα θελα μιαν έκρηξη
που να σκορπίσει το χειρότερο θάνατο στα βολέματά σας.
(Κρώξιμο σε ένα σπουδαστήριο τ. Β’ , σελ.71 ΙΚΑΡΟΣ)
=================================
Ο ποιητής δεν μπορεί να γλυτώσει από τα πράγματα
σαν τον κακότυχο Αβεσσαλώμ απ΄ τα κλαδιά τους
είν’ η μαβιά του χαίτη η αξόδευτη πιασμένη.
(Θλάση Θεωρήματος , τ. Β΄, σελ. 76 ΙΚΑΡΟΣ)
============================
…κολατσίζω πρωινό απόλυτο Μηδέν ακουμπισμένος
απάνω στη συμφορά μου να υπάρχω.
(Γλαφυρό τουφέκι, τ.Β΄σελ.88 ΙΚΑΡΟΣ)
==============================
…Την καλησπέρα μου στα ιδανικά σας…
(Αλλόφρονας Ιούλιος, τ. Β΄σελ.123 ΙΚΑΡΟΣ)
============================
Εκείνος που γράφει ποιήματα
είναι ακριβώς εκείνος
που περνά αφοβος από νεκροταφείο τη νύχτα.
(Κοντά στον κάθε ήλιο, τ.Β΄σελ. 196 ΙΚΑΡΟΣ)
===============================
η ιστορία
φυσικά δεν μας περιμένει
στη στάση του τρόλεϊ
( τ. Β΄σελ.203 ΙΚΑΡΟΣ)
==========================
τουτ΄η χώρα που παιδεύει τα δροσερά ελληνόπουλα
κι ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους.
(Αρνησίκακος , τ.Β΄σελ.201 ΙΚΑΡΟΣ)
========================
Κι όλα με στέλνουν έρημο στην ερημιά μου.
Μαζεύεται σιγά- σιγά η καταιγίδα.
Σηκώνω τα μάτια και τη βλέπω:
Θα ξεσπάσει.
(Κι άλλες ακόμη λέξεις, τ. Β’ σελ.266 ΙΚΑΡΟΣ)
================================
Αχ ναι! Πετούσαν έρημα των πουλιών τα σμήνη
κι όταν αποχάθηκαν
η καθαρότητα τ’ ουρανού δεν κηλιδώθηκε από ίχνη.
Να παγιδεύεις το αόρατο στην ορατότητα.
(Εντύπωση, τ.β» σελ.483 ΙΚΑΡΟΣ)
...........................................................
Στις φωτογραφίες :
Οι δυο του τόμοι από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου