............................................................
ΟΥΓΚΟ ΦΟΝ ΧΟΦΜΑΝΣΤΑΛ
(1874 -1929)
ΣΕ ΠΟΙΗΤΡΙΑ, ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΜΑΘΗΤΡΙΑ
Αλήθεια, τέτοια θά ’θελες; Να σε νταντεύω
κι εγώ με παραμύθια; Να σε λέω μεγάλη;
Για το ταλέντο που σκορπάς να σε παινεύω;
Μάταιος ο κόπος θά ’τανε. Το κάνουν άλλοι.
Εχθρούς σου έχεις τους "φίλους σου" – πικρή ιστορία...
Του πιο ανόητου μιμητές, του πιο φθαρμένου,
στο ψέμα σ’ έθισαν, στα μπιζ, στην κολακεία
κι έγινες κλόουν με τραυλή φωνή ενός ξένου.
Στου κλόουν τον ρόλο ως πότε θα διαπρέπεις;
Ό,τι βαθύ αναβλύζει μέσα σου, εμπιστέψου.
Ποια είσαι, τι μπορείς, τι θέλεις κάτσε σκέψου.
Εγώ είμ’ ο "κήρυκας του μαύρου", έτσι αν με βλέπεις.
Μας θορυβεί το μαύρο χρώμα, μας τρομάζει.
Το παρδαλό είν’ χειρότερο όμως: μας χλευάζει.
ΟΥΓΚΟ ΦΟΝ ΧΟΦΜΑΝΣΤΑΛ
(μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης)
Του πιο ανόητου μιμητές, του πιο φθαρμένου,
στο ψέμα σ’ έθισαν, στα μπιζ, στην κολακεία
κι έγινες κλόουν με τραυλή φωνή ενός ξένου.
Στου κλόουν τον ρόλο ως πότε θα διαπρέπεις;
Ό,τι βαθύ αναβλύζει μέσα σου, εμπιστέψου.
Ποια είσαι, τι μπορείς, τι θέλεις κάτσε σκέψου.
Εγώ είμ’ ο "κήρυκας του μαύρου", έτσι αν με βλέπεις.
Μας θορυβεί το μαύρο χρώμα, μας τρομάζει.
Το παρδαλό είν’ χειρότερο όμως: μας χλευάζει.
ΟΥΓΚΟ ΦΟΝ ΧΟΦΜΑΝΣΤΑΛ
(μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου