.............................................................
Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888 - 1944)
Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕ
Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888 - 1944)
Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕ
Τ’ όνειρό μου πέθανε, χθες αργά, το βράδυ.
Μόνος, τώρα, κι έρημος, τι μπορώ να πω;
Κι όμως το `ξερε καλά, το βαθύ του χάδι
πόσο τ’ αγαπώ!
Μου κρατούσε συντροφιά στις βαριές τις ώρες,
που τις τρέμει μοναχή, κάθε μια ψυχή,
κι όσο το `χει δίπλα της, ας κυλούν οι μπόρες,
- δεν ανησυχεί!...
Τ’ όνειρό μου πέθανε, χθες αργά, το βράδυ.
Πες, δεν έζησε ποτέ: Μην τ’ αναπολείς...
Μα ο καιρός μου, που έχασα το θερμό του χάδι,
Μόνος, τώρα, κι έρημος, τι μπορώ να πω;
Κι όμως το `ξερε καλά, το βαθύ του χάδι
πόσο τ’ αγαπώ!
Μου κρατούσε συντροφιά στις βαριές τις ώρες,
που τις τρέμει μοναχή, κάθε μια ψυχή,
κι όσο το `χει δίπλα της, ας κυλούν οι μπόρες,
- δεν ανησυχεί!...
Τ’ όνειρό μου πέθανε, χθες αργά, το βράδυ.
Πες, δεν έζησε ποτέ: Μην τ’ αναπολείς...
Μα ο καιρός μου, που έχασα το θερμό του χάδι,
Θε μου, είναι πολύς.
Κι όσο για τις άφωνα πονεμένες ώρες,*
- ώρες δίχως όνειρο, σε μια ζωή πεζή,
τώρα, μόνο, το 'νιωσα, πόσο είναι αιμοβόρες,
- τώρα που δε ζει...
*Σημείωση: Εδω το ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη όπως είναι καταχωρημένο στη συλλογή "Ναπολέων Λαπαθιώτης - Ποιήματα" των εκδόσεων ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ-παιδεία", Θεσσαλονίκη, 2017. Στη μελοποίηση του Γιάννη Σπανού οι στίχοι λίγο διαφέρουν, ενώ λείπει η τελευταία στροφή. Φυσικά την "ευθύνη" των αλλαγών την έχει ο συνθέτης.
(youtube, 22/2/2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου