...............................................................
«Ὁλόκληρη η ταβέρνα
ἕνα ξεσηκωμένο ἔθνος
ποὺ παιανίζει σύσσωμο τὸ μίσος του
γι’ αὐτοὺς ποὺ τρῶν χορεύουν
μέρες καὶ νύχτες τώρα καὶ τὰ σπᾶνε.
Κανάρηδες οἱ ὑφαντὲς κουρτίνες
καὶ Μπουμπουλίνες τὰ παράθυρα.
Κολοκοτρώνηδες οἱ πόρτες
καὶ Παπαφλέσσες τὰ φωτιστικά.
Γυναῖκες τοῦ Ζαλόγγου τὰ κλαρίνα
τὰ βιολιὰ τὰ μαντολίνα οἱ κιθάρες
καὶ Μακρυγιάννης τὰ μικρόφωνα
καὶ οἱ ἠχητικὲς ἐγκαταστάσεις.
Ἕνα ἀναστημένο ἔθνος
Ἡ Κληματαριά.
Σαλπίζει ὥριμη τὴν θέλησή της
νὰ μὴν ποτὲ ξανὰ ποτὲ
ἀφεθεῖ στὰ δάχτυλα στὰ στόματα
ὅλων αὐτῶν ποὺ τρῶν χορεύουν
ἀσταμάτητα μέρες καὶ νύχτες τώρα.
Θυμὸς ὀργὴ ἀηδία γι’ αὐτοὺς τοὺς κώλους
που δὲν σηκώνονται ἀπ’ τὶς καρέκλες
σφηνωμένοι βιδωμένοι ἐκεῖ
ἐκτὸς καὶ μόνο ἂν
εἶναι νὰ πᾶν ν’ ἀδειάσουν
αδειάζουν καὶ ξανάρχονται
στρώνονται καὶ ξανασηκώνονται
μόνο γιὰ νὰ χορέψουν χορεύουν
καὶ ξανάρχονται θρονιάζονται
μέρες καὶ νύχτες τώρα ἀσταμάτητα.
Μίσος ὀργὴ ἀποτροπιασμὸς
γιὰ τὰ στομάχια και τὰ στόματα
ποὺ ἐπικοινωνοῦν μὲ τὰ στομάχια
ποὺ μέρες και νύχτες τώρα
ἐκβάλλουν κρουνηδόν.
Συναγερμὸς τοῦ ἔθνους.
Παλλαϊκὴ ἐξέγερση τῆς τραπεζοκομίας.
Σύσσωμος ὁ λαὸς τῆς χασαποταβέρνας
ἐπαναστατεῖ ν’ ἀποτινάξει τὸν ζυγὸ
Ἐμπρὸς ἀπ’ ὅλους
ὁ Ὑψηλάντης κρατώντας τὴν σημαία
τῆς Εγκληματικής Ἐπαναστάσεως
ὅλες οἱ μυρωδιὲς οἱ γεύσεις κολπώνονται
σὲ δέσμη κροσσωτὴ κυματίζουν πλαταγίζουν
στὸν πυρωμένο ἄνεμο τῶν φούρνων
ποὺ βρυχῶνται ὑψώνουν θηριώδη ράχη
σὰν ζωντανὰ ὑπερμεγέθη ὁμοιώματα
βισώνων. Μιὰ συμμαχία ἀπὸ τραπεζώματα
μὲ στόχο τοὺς τραπεζωμένους.»
-------------------
(*) Εκδόσεις Το Ροδακιό, 2018
Πολιτικός πολιτισμός
Μόνον ο Δημήτρης Δημητριάδης
του «Πεθαίνω σα χώρα», αλλά και του Ολιβιέ Πι στο Οντεόν στο Παρίσι, θα
μπορούσε να δείξει με τέτοια ποιητική ενάργεια όσα έγιναν αυτό το
τριήμερο στη Βουλή. Αντιγράφω εδώ ένα απόσπασμα από τους «Καταλόγους
1-14» που μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Το Ροδακιό.
ἕνα ξεσηκωμένο ἔθνος
ποὺ παιανίζει σύσσωμο τὸ μίσος του
γι’ αὐτοὺς ποὺ τρῶν χορεύουν
μέρες καὶ νύχτες τώρα καὶ τὰ σπᾶνε.
Κανάρηδες οἱ ὑφαντὲς κουρτίνες
καὶ Μπουμπουλίνες τὰ παράθυρα.
Κολοκοτρώνηδες οἱ πόρτες
καὶ Παπαφλέσσες τὰ φωτιστικά.
Γυναῖκες τοῦ Ζαλόγγου τὰ κλαρίνα
τὰ βιολιὰ τὰ μαντολίνα οἱ κιθάρες
καὶ Μακρυγιάννης τὰ μικρόφωνα
καὶ οἱ ἠχητικὲς ἐγκαταστάσεις.
Ἕνα ἀναστημένο ἔθνος
Ἡ Κληματαριά.
Σαλπίζει ὥριμη τὴν θέλησή της
νὰ μὴν ποτὲ ξανὰ ποτὲ
ἀφεθεῖ στὰ δάχτυλα στὰ στόματα
ὅλων αὐτῶν ποὺ τρῶν χορεύουν
ἀσταμάτητα μέρες καὶ νύχτες τώρα.
Θυμὸς ὀργὴ ἀηδία γι’ αὐτοὺς τοὺς κώλους
που δὲν σηκώνονται ἀπ’ τὶς καρέκλες
σφηνωμένοι βιδωμένοι ἐκεῖ
ἐκτὸς καὶ μόνο ἂν
εἶναι νὰ πᾶν ν’ ἀδειάσουν
αδειάζουν καὶ ξανάρχονται
στρώνονται καὶ ξανασηκώνονται
μόνο γιὰ νὰ χορέψουν χορεύουν
καὶ ξανάρχονται θρονιάζονται
μέρες καὶ νύχτες τώρα ἀσταμάτητα.
Μίσος ὀργὴ ἀποτροπιασμὸς
γιὰ τὰ στομάχια και τὰ στόματα
ποὺ ἐπικοινωνοῦν μὲ τὰ στομάχια
ποὺ μέρες και νύχτες τώρα
ἐκβάλλουν κρουνηδόν.
Συναγερμὸς τοῦ ἔθνους.
Παλλαϊκὴ ἐξέγερση τῆς τραπεζοκομίας.
Σύσσωμος ὁ λαὸς τῆς χασαποταβέρνας
ἐπαναστατεῖ ν’ ἀποτινάξει τὸν ζυγὸ
Ἐμπρὸς ἀπ’ ὅλους
ὁ Ὑψηλάντης κρατώντας τὴν σημαία
τῆς Εγκληματικής Ἐπαναστάσεως
ὅλες οἱ μυρωδιὲς οἱ γεύσεις κολπώνονται
σὲ δέσμη κροσσωτὴ κυματίζουν πλαταγίζουν
στὸν πυρωμένο ἄνεμο τῶν φούρνων
ποὺ βρυχῶνται ὑψώνουν θηριώδη ράχη
σὰν ζωντανὰ ὑπερμεγέθη ὁμοιώματα
βισώνων. Μιὰ συμμαχία ἀπὸ τραπεζώματα
μὲ στόχο τοὺς τραπεζωμένους.»
-------------------
(*) Εκδόσεις Το Ροδακιό, 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου